Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Naśladujcie miłości, żądajcie duchownych; lecz więcéj, abyście prorokowali.
[2] »Albowiem kto mówi językiem, nie ludziom mówi, ale Bogu; bo żaden nie słucha; lecz duchem mówi tajemnice.
[3] »Bo kto prorokuje, mówi ludziom ku zbudowaniu i napominaniu i pocieszeniu.
[4] »Kto językiem mówi, samego siebie buduje; lecz kto prorokuje, kościół Boży buduje.
[5] »A chcę, abyście wy wszyscy mówili językami, ale więcéj, abyście prorokowali; albowiem większy jest co prorokuje, niż co języki mówi: chyba jeźliby wykładał, aby kościół wziął zbudowanie.
[6] »A teraz, bracia! jeźlibych przyszedł do was językami mówiąc, cóż wam pomogę, jeźli wam nie będę mówił albo przez objawienie, albo przez umiejętność, albo przez proroctwo, albo przez naukę?
[7] »Wszak rzeczy, które są bez dusze, dźwięk czyniące, choć piszczałka, choć cytra, jeźliby różności dźwięków nie dawały, jakóż będzie poznano to, co piskają, albo co na cytrze grają?
[8] »Albowiem jeźliby nie pewny głos trąba dała, któż się na wojnę gotować będzie?
[9] »Także i wy, jeźlibyście językiem nie dali mowy żnacznéj, jakóż będzie rozumiano to, co się mówi? bo będziecie na wiatr mówiącymi.
[10] »Tak wiele na przykład jest rozmaitych języków na tym świecie, a niemasz nic bez głosu.
[11] »Jeźlibych tedy nie wiedział, co znaczy głos, będę temu, któremu mówię, barbarzynem: a który mówi, mnie barbarzynem.
[12] »Tak i wy, gdyż duchów żądacie, szukajcież, abyście ku zbudowaniu kościoła obfitowali.
[13] »A dlatego kto mówi językiem, niech się modli, aby wykładał.
[14] »Bo jeźlibych się modlił językiem, duch się mój modli; lecz rozumienie moje bez pożytku zostaje.
[15] »Cóż tedy jest? Modlić się będę duchem, modlić się będę i rozumieniem, będę śpiewał duchem, będę śpiewał i rozumieniem.
[16] »Lecz jeźlibyś błogosławił duchem, który jest na miejscu nieuka, jakóż rzezcze: Amen, na twe błogosławienie? bo nie wie, co mówisz.
[17] »Albowiem acz ty dobrze dziękujesz, ale się drugie nie buduje.
[18] »Dziękuję Bogu mojemu, iż językiem nad was wszystkich mówię.
[19] »Ale w kościele wolę pięć słów rozumieniem mojem mówić, abych i drugie nauczył, niżeli dziesięć tysięcy słów językiem.
[20] »Bracia! nie stawajcie się dziećmi rozumem; ale bądźcie dziećmi złością, a rozumem doskonałymi bądźcie.
[21] »W zakonie napisano jest: Iż przez obce języki i obcemi usty będę mówił ludowi temu: ani tak mnie nie wysłuchają, mówi Pan.
[22] »A przetóż języki są na znak nie wiernym, ale niewiernym: a proroctwa nie niewiernym, ale wiernym.
[23] »Jeźliby się tedy zeszło wszystko zgromadzenie wiernych wespółek, a wszyscy by języki mówili, a weszliby nieukowie albo niewierni, izali nie rzeką, że szalejecie?
[24] »Lecz jeźliby wszyscy prorokowali, a wszedłby który niewierny albo nieuczony, bywa przekonan od wszystkich, bywa osądzon od wszystkich.
[25] »Skrytości serca jego bywają objawione: a tak upadłszy na oblicze, pokłoni się Bogu, opowiadając, że Bóg w was jest prawdziwie.
[26] »Cóż tedy jest, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was ma Psalm, ma naukę, ma objawienie, ma język, ma wykładanie: wszystko niech będzie ku zbudowaniu.
[27] »Chociaż kto językiem mówi, po dwu, albo najwięcéj po trzech, i po sobie: a jeden niechaj tłómaczy.
[28] »A jeźliby tłómacza nie było, niechże w kościele milczy, a niech mówi sobie a Bogu.
[29] »A prorocy niech mówią dwaj albo trzéj, a insi niechaj rozsądzają.
[30] »A jeźliby inszemu siedzącemu było objawiono, pierwszy niechaj milczy.
[31] »Bo możecie wszyscy po jednemu prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy napomnieni byli.
[32] »I duchowie proroków poddani są prorokom.
[33] »Albowiem Bóg nie jest rozterku, ale pokoju, jako téż we wszystkich kościelech świętych nauczam.
[34] »Niewiasty niech milczą w kościelech; albowiem nie dopuszcza się im mówić, ale poddanemi być, jako i zakon mówi.
[35] »A jeźli się czego chcą nauczyć, niechże doma swych mężów pytają, albowiem sromota jest niewieście w kościele mówić.
[36] »Izali od was wyszło słowo Boże? albo do was samych przyszło?
[37] »Jeźli kto zda się być prorokiem, albo duchownym, niech pozna, iż co wam piszę, są Pańskie rozkazania.
[38] »Lecz jeźli kto nie wie, o nim wiedzieć nie będą.
[39] »A tak, bracia! żądajcie prorokować, a mówić językami nie zabraniajcie.
[40] »A wszystko niech się dzieje uczciwie i wedle porządku.