Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Ewangelia Łukasza » Rozdział 24
«  Ewangelia Łukasza 23 Ewangelia Łukasza 24 Ewangelia Jana 1  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A pierwszego dnia szabbatu bardzo rano przyszły do grobu, niosąc wonne rzeczy, które były nagotowały. [2] »I nalazły kamień odwalony od grobu. [3] »A wszedłszy, nie nalazły ciała Pana Jezusowego. [4] »I stało się, gdy się sercem zatrwożyły dlatego, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych. [5] »A gdy się bały a schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Co szukacie żywiącego między umarłymi? [6] »Niemasz go tu, ale wstał. Wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei, [7] »Mówiąc: Iż potrzeba, aby Syn człowieczy był wydan w ręce ludzi grzesznych i był ukrzyżowan a trzeciego dnia aby zmartwychwstał. [8] »I wspomniały na słowa jego. [9] »A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenaściom i innym wszystkim. [10] »A była Marya Magdalena i Johanna i Marya Jakóbowa i inne, które z temi były, które to powiadały Apostołom. [11] »I zdały się im jako plotki słowa te, i nie wierzyli im. [12] »A Piotr wstawszy, pobieżał do grobu; a nachyliwszy się, ujrzał same prześcieradła położone i odszedł dziwując się sam w sobie temu, co się stało. [13] »A oto dwaj z nich tegóż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajów od Jeruzalem, na imię Emmaus. [14] »A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało. [15] »I stało się, gdy rozmawiali i społu się pytali, i sam Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi. [16] »A oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali. [17] »I rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy, które idąc macie między sobą, a jesteście smętni? [18] »A odpowiadając jeden, któremu imię Kleophas, rzekł mu: Tyś sam gościem w Jeruzalem, a nie wiesz, co się w nim w te dni działo? [19] »Którym on rzekł: Co? I rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, potężny w uczynku i mowie przed Bogiem i wszystkim ludem. [20] »A jako przedniejsi kapłani i przełożeni nasi wydali go na skazanie śmierci i ukrzyżowali go. [21] »A mychmy się spodziewali, iż on miał był odkupić Izraela; a teraz nad to wszystko dziś trzeci dzień jest, jako się to stało. [22] »Ale i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które przede dniem były u grobu: [23] »A nie nalazłszy ciała jego, przyszły, powiadając, iż i widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż żywie. [24] »I poszli niektórzy z naszych do grobu i tak naleźli, jako niewiasty powiadały; ale samego nie naleźli. [25] »A on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy. [26] »Izaż nie było potrzeba, aby to był cierpiał Chrystus i tak wszedł do chwały swojéj? [27] »A począwszy od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im we wszystkich Piśmiech, co o nim było. [28] »I przybliżyli się ku miasteczku, do którego szli, a on okazował, jakoby daléj miał iść. [29] »I przymusili go, mówiąc: Zostań z nami; boć się ma ku wieczoru, i dzień się już nachylił. I wszedł z nimi. [30] »I stało się, gdy siedział z nimi u stołu, wziął chleb i błogosławił i łamał i podawał im. [31] »I otworzyły się oczy ich, i poznali go: a on zniknął z oczu ich. [32] »I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił w drodze i Pisma nam otwierał? [33] »A wstawszy téjże godziny, wrócili się do Jeruzalem i znaleźli zgromadzonych jedenaście i tych, którzy z nimi byli, [34] »Powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Symonowi. [35] »A oni powiadali, co się działo w drodze, i jako go poznali w łamaniu chleba. [36] »A gdy to mówili, stanął Jezus w pośrodku ich, i rzekł im: Pokój wam! Jam jest, nie bójcie się. [37] »A strwożeni i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli. [38] »I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, a myśli wstępują do serc waszych? [39] »Oglądajcie ręce moje i nogi, żeciem Ja tenże jest, dotykajcie się i przypatrujcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że Ja mam. [40] »A rzekłszy to, ukazał im ręce i nogi. [41] »A gdy oni jeszcze nie wierzyli i dziwowali się od radości, rzekł: Macie tu co jeść? [42] »A oni mu dali sztukę ryby pieczonéj i plastr miodu. [43] »A gdy jadł przed nimi, wziąwszy ostatki, dał im. [44] »I rzekł do nich: Te są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musiało wypełnić wszystko, co napisano jest w zakonie Mojżeszowym i w prorocech i w Psalmiech o mnie. [45] »Tedy im zmysł otworzył, żeby rozumieli Pisma, [46] »I rzekł im: Iż tak jest napisano i tak było potrzeba, aby Chrystus ucierpiał i wstał od umarłych dnia trzeciego, [47] »A żeby była przepowiadana w imię jego pokuta i odpuszczenie grzechów po wszystkich narodziech, począwszy od Jeruzalem. [48] »A wy jesteście świadkami tego. [49] »A Ja posyłam obietnicę Ojca mego na was, a wy siedźcie w mieście, aż będziecie obleczeni mocą z wysokości. [50] »I wywiódł je z miasta do Bethanii, a podniósłszy ręce swe, błogosławił im. [51] »I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi i był niesion do nieba. [52] »A oni pokłon uczyniwszy, wrócili się do Jeruzalem z weselem wielkiem. [53] »I byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga. 
«  Ewangelia Łukasza 23 Ewangelia Łukasza 24 Ewangelia Jana 1  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.