Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A pierwszego dnia szabbatu bardzo rano przyszły do grobu, niosąc wonne rzeczy, które były nagotowały.
[2] »I nalazły kamień odwalony od grobu.
[3] »A wszedłszy, nie nalazły ciała Pana Jezusowego.
[4] »I stało się, gdy się sercem zatrwożyły dlatego, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych.
[5] »A gdy się bały a schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Co szukacie żywiącego między umarłymi?
[6] »Niemasz go tu, ale wstał. Wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei,
[7] »Mówiąc: Iż potrzeba, aby Syn człowieczy był wydan w ręce ludzi grzesznych i był ukrzyżowan a trzeciego dnia aby zmartwychwstał.
[8] »I wspomniały na słowa jego.
[9] »A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenaściom i innym wszystkim.
[10] »A była Marya Magdalena i Johanna i Marya Jakóbowa i inne, które z temi były, które to powiadały Apostołom.
[11] »I zdały się im jako plotki słowa te, i nie wierzyli im.
[12] »A Piotr wstawszy, pobieżał do grobu; a nachyliwszy się, ujrzał same prześcieradła położone i odszedł dziwując się sam w sobie temu, co się stało.
[13] »A oto dwaj z nich tegóż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajów od Jeruzalem, na imię Emmaus.
[14] »A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało.
[15] »I stało się, gdy rozmawiali i społu się pytali, i sam Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi.
[16] »A oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali.
[17] »I rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy, które idąc macie między sobą, a jesteście smętni?
[18] »A odpowiadając jeden, któremu imię Kleophas, rzekł mu: Tyś sam gościem w Jeruzalem, a nie wiesz, co się w nim w te dni działo?
[19] »Którym on rzekł: Co? I rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, potężny w uczynku i mowie przed Bogiem i wszystkim ludem.
[20] »A jako przedniejsi kapłani i przełożeni nasi wydali go na skazanie śmierci i ukrzyżowali go.
[21] »A mychmy się spodziewali, iż on miał był odkupić Izraela; a teraz nad to wszystko dziś trzeci dzień jest, jako się to stało.
[22] »Ale i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które przede dniem były u grobu:
[23] »A nie nalazłszy ciała jego, przyszły, powiadając, iż i widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż żywie.
[24] »I poszli niektórzy z naszych do grobu i tak naleźli, jako niewiasty powiadały; ale samego nie naleźli.
[25] »A on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy.
[26] »Izaż nie było potrzeba, aby to był cierpiał Chrystus i tak wszedł do chwały swojéj?
[27] »A począwszy od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im we wszystkich Piśmiech, co o nim było.
[28] »I przybliżyli się ku miasteczku, do którego szli, a on okazował, jakoby daléj miał iść.
[29] »I przymusili go, mówiąc: Zostań z nami; boć się ma ku wieczoru, i dzień się już nachylił. I wszedł z nimi.
[30] »I stało się, gdy siedział z nimi u stołu, wziął chleb i błogosławił i łamał i podawał im.
[31] »I otworzyły się oczy ich, i poznali go: a on zniknął z oczu ich.
[32] »I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił w drodze i Pisma nam otwierał?
[33] »A wstawszy téjże godziny, wrócili się do Jeruzalem i znaleźli zgromadzonych jedenaście i tych, którzy z nimi byli,
[34] »Powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Symonowi.
[35] »A oni powiadali, co się działo w drodze, i jako go poznali w łamaniu chleba.
[36] »A gdy to mówili, stanął Jezus w pośrodku ich, i rzekł im: Pokój wam! Jam jest, nie bójcie się.
[37] »A strwożeni i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli.
[38] »I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, a myśli wstępują do serc waszych?
[39] »Oglądajcie ręce moje i nogi, żeciem Ja tenże jest, dotykajcie się i przypatrujcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że Ja mam.
[40] »A rzekłszy to, ukazał im ręce i nogi.
[41] »A gdy oni jeszcze nie wierzyli i dziwowali się od radości, rzekł: Macie tu co jeść?
[42] »A oni mu dali sztukę ryby pieczonéj i plastr miodu.
[43] »A gdy jadł przed nimi, wziąwszy ostatki, dał im.
[44] »I rzekł do nich: Te są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musiało wypełnić wszystko, co napisano jest w zakonie Mojżeszowym i w prorocech i w Psalmiech o mnie.
[45] »Tedy im zmysł otworzył, żeby rozumieli Pisma,
[46] »I rzekł im: Iż tak jest napisano i tak było potrzeba, aby Chrystus ucierpiał i wstał od umarłych dnia trzeciego,
[47] »A żeby była przepowiadana w imię jego pokuta i odpuszczenie grzechów po wszystkich narodziech, począwszy od Jeruzalem.
[48] »A wy jesteście świadkami tego.
[49] »A Ja posyłam obietnicę Ojca mego na was, a wy siedźcie w mieście, aż będziecie obleczeni mocą z wysokości.
[50] »I wywiódł je z miasta do Bethanii, a podniósłszy ręce swe, błogosławił im.
[51] »I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi i był niesion do nieba.
[52] »A oni pokłon uczyniwszy, wrócili się do Jeruzalem z weselem wielkiem.
[53] »I byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga.