Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Któż to jest, który idzie z Edom w farbowanych szaciech z Bosry? ten piękny w szacie swojej, idący w mnóstwie mocy swojej? Ja, który mówię sprawiedliwość, a jestem obrońcą na zbawienie.
[2] »Czemuż tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty twoje jako tłoczących w prasie?
[3] »Samem tłoczył prasę, a z narodów niemasz męża zemną: tłoczyłem je w zapalczywości mojej i podeptałem je w gniewie moim, i pryskała krew ich na szaty moje, i spluskałem wszystkie odzienia moje.
[4] »Bo dzień pomsty w sercu mojemu rok odkupienia mego przyszedł.
[5] »Oględowałem się, a nie było pomocnika; szukałem, a nie było, ktoby ratował: i zbawiło mię ramię moje, a rozgniewanie moje to mię wspomogło.
[6] »I podeptałem narody w zapalczywości mojej i upoiłem je w rozgniewaniu mojem i zrzuciłem moc ich na ziemię.
[7] »Miłosierdzia Pańskie wspominać będę, chwałę Pańską za wszystko, co nam Pan oddał, i za mnóstwo dobra domowi Izraelowemu, które im dał według łaskawości swej a według wielkości miłosierdzia swego.
[8] »I rzekł: Wszakże jednak lud to mój, synowie nie przący się: i stał się im zbawicielem.
[9] »W każdym ucisku ich nie był uciśniony, i Anioł oblicza jego zbawił je: w miłości swej i w łaskawości swej on je odkupił i nosił je i podwyższył je po wszystkie dni wieku.
[10] »Ale oni ku gniewu pobudzili i utrapili Ducha Świętego jego, i obrócił się im w nieprzyjaciela i sam je zwojował.
[11] »I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego i ludu swego: Gdzie jest, który je wywiódł z morza, z pasterzmi trzody swojej? gdzie jest, który położył w pośrodku jego Ducha, Świętego swego?
[12] »Który wywiódł za prawicę Mojżesza ramieniem majestatu swego, który przeciął wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne?
[13] »Który je wywiódł przez głębokości, jako konia w puszczy nie szwankującego?
[14] »Jako bydlę na polu stępujące. Duch Pański był przewodnikiem jego: takeś przywiódł lud twój, abyś sobie uczynił imię sławne.
[15] »Pojrzyj z nieba a obacz z mieszkania twego świętego i chwały twojej. Gdzie jest żarliwość twoja i moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i litości twoich? zahamowały się odemnie.
[16] »Boś ty ojciec nasz, a Abraham o nas nie wiedział, i Izrael nie znał nas: tyś. Panie, ojciec nasz, odkupiciel nasz, od wieku imię twoje.
[17] »Czemuś nam, Panie, dopuścił błądzić z dróg twoich? zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie nie bali? nawróć się dla sług twoich, dla pokolenia dziedzictwa twego.
[18] »Jako nie posiedli lud twój święty: nieprzyjaciele nasi podeptali świątnicę twoje.
[19] »Staliśmy się jako na początku, gdyś nie panował nad nami, ani wzywano imienia twego nad nami.