Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Koheleta » Rozdział 10
«  Księga Koheleta 9 Księga Koheleta 10 Księga Koheleta 11  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Muchy zdychające psują wonną wdzięczność drogiego olejku. Droższa jest mądrość i sława, małe i na czas szaleństwo. [2] »Serce mądrego po prawéj stronie jego, a serce głupiego po lewéj stronie jego. [3] »Ale i w drodze, kiedy głupi chodzi, sam będąc szalonym, wszystkie ma za głupie. [4] »Jeźli duch panującego wstąpi na cię, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem leczenie uczyni, że przestaną grzechy wielkie. [5] »Jest złość, którąm widział pod słońcem, jakoby za obłądzeniem wychodzącą od obliczności książęcia. [6] »Głupiego posadzonego na godności wysokiéj, a bogate na dole siedzące. [7] »Widziałem sługi na koniech, a książęta chodzące po ziemi jako sługi. [8] »Kto dół kopie, wpadnie weń: a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi. [9] »Kto przenosi kamienie, spracuje się nimi: a kto rąbie drwa, będzie ranion od nich. [10] »Jeźli się przytępi żelazo, a to nie jako pierwéj, ale stępione będzie, z wielką pracą naostrzone będzie: a po dowcipie przychodzi mądrość. [11] »Gdyby ukąsił wąż po cichu, nic nie ma mniéj nadeń, który potajemnie uwłóczy. [12] »Słowa ust mądrego wdzięczność: a wargi głupiego zrzucą go. [13] »Początek słów jego głupstwo: a ostatek ust jego błąd wielki. [14] »Głupi rozmnaża słowa: nie wie człowiek, co przed nim było; a co po nim będzie, kto mu oznajmić może? [15] »Praca głupich utrapi je, którzy nie umieją iść do miasta. [16] »Biada tobie, ziemio! któréj król jest dziecięciem, i której książęta rano jadają. [17] »Szczęśliwa ziemia, która ma króla zacnego, i któréj książęta jedzą czasu słusznego dla posilenia, a nie dla zbytku. [18] »Dla lenistwa pochylają się dachy, a dla słabych rąk będzie przeciekał dom. [19] »Na śmiech czynią chleb a wino, żeby zażywali żywi: a pieniądzom wszystko jest posłuszno. [20] »W myśli twojéj nie uwłaczaj królowi, a w skrytości pokoju twego nie łaj bogatemu; bo i ptacy powietrzni głos twój zaniosą: a który ma skrzydła, oznajmi powieść. 
«  Księga Koheleta 9 Księga Koheleta 10 Księga Koheleta 11  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.