Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Przysłów » Rozdział 26
«  Księga Przysłów 25 Księga Przysłów 26 Księga Przysłów 27  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Jako śnieg lecie, a deszcz we żniwa, tak nie przystoi głupiemu chwała. [2] »Jako ptak gdzieindzie przelatający, i wróbel, kędy chce, bieży, tak przeklęctwo bez przyczyny wymówione na kogo przyjdzie. [3] »Bicz na konia, a ogłów na osła, a kij na grzbiet głupiego. [4] »Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś nie był jemu podobny. [5] »Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym. [6] »Chromy na nogi i nieprawość pijący, kto posyła słowa przez posła głupiego. [7] »Jako chromy próżno ma cudne golenie, tak nieprzystojna jest przypowieść w uściech głupiego. [8] »Jako kto rzuca kamień na gromadę Merkuryuszowę, tak, kto wyrządza poczciwość głupiemu. [9] »Jako gdyby ciernie urosło w ręce pijanego, tak przypowieść w uściech głupiego. [10] »Sąd czyni koniec sprawom: a kto głupiemu rozkaże milczenie, gniew uśmierza. [11] »Jako pies, który się wraca do zwrócenia swego, tak głupi, który powtarza głupstwo swoje. [12] »Widziałeś człowieka, który się sobie zda być mądrym, większą nadeń nadzieję będzie miał głupi. [13] »Mówi leniwiec: Lew jest na drodze i lwica na drogach. [14] »Jako drzwi obracają się na zawiasach swoich, tak leniwiec na łóżku swojem. [15] »Kryje leniwiec rękę pod pachy swoje, a z pracą je podnosi do gęby swojéj. [16] »Leniwiec zda się sobie mędrszy, niźli siedm mężów mądrze mówiących. [17] »Jako gdy kto psa ułapi za uszy, tak kto niecierpliwy mimo idzie a wdaje się w swary drugiego. [18] »Jako jest winny ten, który wypuszcza strzały i włócznie na zabicie: [19] »Tak człowiek, który zdradliwie szkodzi przyjacielowi swemu: a gdy go doznają, mówi: Żem żartem uczynił. [20] »Gdy nie stanie drew, zgaśnie ogień: gdzie niemasz podszczuwacza, ustaną zwady. [21] »Jako węgle martwe do rozpalonych, i jako drwa do ognia, tak człowiek gniewliwy swary pobudza. [22] »Słowa podszczuwacza jakoby proste: a one przerażają aż do wnętrzności żywota. [23] »Jako gdybyś naczynie gliniane śrebrem nieczystem chciał ozdobić, tak wargi nadęte ze złem sercem złożone. [24] »Po mowie swéj bywa poznan nieprzyjaciel, kiedy w sercu rozmyśla zdrady. [25] »Gdy spuści głos swój, nie wierz mu; bo siedm złości są w sercu jego. [26] »Kto pokrywa nienawiść zdradliwie, tego złość będzie odkryta przed radą. [27] »Kto kopie dół, wpadnie weń: a kto toczy kamień, obróci się nań. [28] »Język kłamliwy nie miłuje prawdy: a usta śliskie czynią zatracenie. 
«  Księga Przysłów 25 Księga Przysłów 26 Księga Przysłów 27  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.