Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Przysłów » Rozdział 1
«  Księga Psalmów 150 Księga Przysłów 1 Księga Przysłów 2  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego. [2] »Dla nawyknienia mądrości i ćwiczenia: dla wyrozumienia słów roztropnych: [3] »I dla przyjęcia ćwiczenia nauki, sprawiedliwości i sądu i prawości: [4] »Dla podania maluczkim biegłości, młodemu umiejętności i rozumu. [5] »Słuchając mądry, mędrszym będzie: a rozumny rządy otrzyma. [6] »Wyrozumie przypowieść i wykład, słowa mądrych i gadki ich. [7] »Bojaźń Pańska początek mądrości: mądrością i nauką głupi gardzą. [8] »Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj zakonu matki twojéj: [9] »Aby była przydana łaska głowie twojéj, a łańcuch szyi twojéj. [10] »Synu mój! jeźliby cię nęcili grzesznicy, nie przyzwalaj im. [11] »Jeźliby rzekli: Pójdź z nami, zasadźmy się na krew, zakryjmy sidła na niewinnego bez przyczyny: [12] »Pożremy go jako piekło żywego, a całego jako zstępującego w dół: [13] »Wszelką majętność drogą najdziemy, napełniemy domy nasze korzyścią: [14] »Puść los z nami, mieszek jeden niech będzie wszystkich nas. [15] »Synu mój! nie chódź z nimi, powściągnij nogę twoję od ścieżek ich. [16] »Albowiem nogi ich bieżą ku złemu, i kwapią się, aby krew przelali. [17] »Ano próżno zarzucają sieć przed oczyma skrzydlastych. [18] »Oni téż przeciw krwi swojéj zasadzają się, i czynią zdrady przeciw duszom swoim. [19] »Tak ścieżki wszelkiego łakomego dusze majętnych odejmują. [20] »Mądrość przed domy opowiada, na ulicach swój głos wypuszcza. [21] »W główniejszych gromadach woła, we drzwiach bram miejskich wydaje słowa swe, mówiąc: [22] »Dokądże maluczcy będziecie miłować dzieciństwo, a głupi rzeczy im szkodliwych żądać będą, a nieroztropni nienawidzieć umiejętności? [23] »Nawróćcie się na karanie moje: oto wyniosę wam ducha mego, i ukażę wam słowa moje. [24] »Iżem wołała, a nie chcieliście: wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby pojrzał. [25] »Wzgardziliście wszelką radą moją, a łajań moich zaniedbaliście. [26] »Ja się téż śmiać będę w waszem zatraceniu, i urągać będę, gdy to na was przyjdzie, czegoście się bali. [27] »Gdy przypadnie nagle nieszczęście, i zginienie jako burza przypadnie, kiedy przyjdzie na was utrapienie i ucisk: [28] »Tedy mię wzywać będą, a nie wysłucham: rano wstaną, a nie najdą mię. [29] »Dlatego że mieli w nienawiści karność, a bojaźni Pańskiéj nie przyjęli: [30] »Ani przestawali na radzie mojéj, i uwłoczyli wszelkiemu karaniu memu. [31] »A tak będą jeść owoce drogi swojéj, i nasycą się radami swemi. [32] »Odwrócenie maluczkich zamorduje je: a szczęście głupców zatraci je. [33] »Ale kto mię usłucha bez bojaźni, będzie odpoczywał, i zażyje obfitości, odjąwszy bojaźń złego. 
«  Księga Psalmów 150 Księga Przysłów 1 Księga Przysłów 2  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.