Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Psalmów » Rozdział 78
«  Księga Psalmów 77 Księga Psalmów 78 Księga Psalmów 79  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Wyrozumienia Asaphowi. Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego: nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich. [2] »Otworzę w podobieństwach usta moje: będę powiadał gadki od początku. [3] »Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali: i ojcowie nasi powiadali nam. [4] »Nie zataiły się przed syny ich w drugim narodzie, powiadając chwały Pańskie, i mocy jego i cuda jego, które czynił. [5] »I wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon położył w Izraelu: jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim: [6] »Aby wiedział rodzaj drugi: synowie, którzy się narodzą i powstaną, i będą je powiadać synom swoim. [7] »Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali spraw Bożych: i pytali się o mandaciech jego: [8] »Aby nie byli jako ojcowie ich, naród zły i draźniący: naród, który nie prostował serca swego, i nie był wiernym Bogu duch jego. [9] »Synowie Ephrem, naciągający i spuszczający łuk, podali tył w dzień wojny. [10] »Nie strzegli Testamentu Bożego: i nie chcieli chodzić w zakonie jego. [11] »I zapamiętali dobrodziejstw jego, i cudów jego, które im ukazał. [12] »Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiéj, na polu Tanejskiem. [13] »Rozerwał morze i przeprowadził je: i zastawił wody, jako w skórzanym worze. [14] »I prowadził je w obłoku we dnie: a przez całą noc w rozświeceniu ognia. [15] »Rozszczepił skałę na puszczy, i napoił je, jako w wielkiéj głębokości. [16] »I wywiódł wodę z opoki: i prowadził wody jako z rzeki. [17] »A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu: wzruszyli ku gniewu Najwyższego na miejscu bezwodnem. [18] »I kusili Boga w sercach swoich, prosząc pokarmu duszom swoim. [19] »I mówili źle o Bogu i rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy? [20] »Bo uderzył w skałę, i wypłynęły wody, i strumienie wezbrały. Izali i chleb będzie mógł dać, albo nagotować stół ludowi swemu? [21] »Przetóż usłyszał Pan i odłożył: i ogień zapalił się przeciw Jakóbowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi. [22] »Bo nie wierzyli w Boga, ani mieli nadzieje w zbawieniu jego. [23] »I rozkazał obłokom zwierzchu, i otworzył forty niebieskie. [24] »I dżdżył im mannę ku jedzeniu: i dał im chleb niebieski. [25] »Chleba Anielskiego pożywał człowiek: posłał im pokarmów dostatkiem. [26] »Przeniósł wiatr południowy z nieba: i przeniósł mocą swą wiatr z zachodu. [27] »I spuścił na nie mięso, jako proch: a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste. [28] »I upadło w pośród ich obozu, około ich namiotów. [29] »I jedli, i najedli się bardzo: i uczynił dosyć ich chciwości. [30] »Nie byli omyleni w żądzy swojéj: jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich: [31] »A gniew Boży zstąpił na nie, i pobił tłuszcze ich: a wybór Izraelczyków spętał. [32] »W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego. [33] »I ustały w marności dni ich, i lata ich z prędkością. [34] »Gdy je zabijał, szukali go: i wracali się, i raniuczko chodzili do niego. [35] »I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, a Bóg wysoki jest ich odkupicielem. [36] »I miłowali go usty swemi, a językiem swym kłamali mu: [37] »A serce ich nie było proste ku niemu: ani byli wiernymi w Testamencie jego. [38] »A on jest miłosierny: i miłościw będzie grzechom ich, i nie zatraci ich: i wiele uczynił, aby odwracał gniew swój: i nie zapalił wszystkiego gniewu swego. [39] »I pamiętał, że byli ciałem: wiatr idący a nie wracający się. [40] »Jako często draźnili go na puszczy, do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych! [41] »I wrócili się, i kusili Boga: i drażnili Świętego Izraelskiego. [42] »Nie pamiętali na rękę jego w dzień, w który je odkupił z ręki trapiącego. [43] »Jako pokazował w Egipcie znaki swoje, i cuda swe na polu Tanejskiem. [44] »I przemienił w krew rzeki ich, i deszcze ich, aby nie pili. [45] »Puścił na nie rozmaitą muchę, i kąsała je, i żabę, i wygubiła je. [46] »I dał ich owoce chrząszczom, i robotę ich szarańczy. [47] »I poraził gradem winnice ich, a morwy ich mrozem. [48] »I podał gradowi bydło ich, a majętności ogniowi. [49] »Puścił na nie gniew zapalczywości swojéj: popędliwość i rozgniewanie i utrapienie: przypuszczenia przez Anioły złe. [50] »Uczynił drogę ścieżce gniewu swego: nie wypuścił dusz ich od śmierci: i bydło ich w śmierci zawarł. [51] »I pobił wszystkie pierworodne w ziemi Egipskiéj: pierwiatski wszystkich prac ich w przybytkach Cham. [52] »I odjął lud swój jako owce: prowadził je jako stado na puszczy. [53] »I prowadził je w nadziei, i nie bali się: a nieprzyjacioły ich okryło morze. [54] »I przywiódł je na górę poświęcenia swego, górę, któréj dostała prawica jego. [55] »I wyrzucił przed nimi pogany: i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru: i dał mieszkania w przybytkach ich pokoleniom Izraelskim. [56] »I kusili i obrazili Boga wysokiego, i nie strzegli świadectw jego. [57] »I odwrócili się, a nie zachowali umowy, jako i ojcowie ich: wywrócili się, jako łuk opaczny. [58] »Ku gniewu go wzruszyli na swych pagórkach: a rycinami swemi pobudzili go ku zapalczywości. [59] »Usłyszał Bóg i wzgardził i wniwecz obrócił bardzo lud Izraelski. [60] »I odrzucił przybytek Sylo: przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi. [61] »I podał moc ich w niewolą: i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie. [62] »I dał pod miecz lud swój, i wzgardził dziedzictwo swoje. [63] »Młodzieńce ich ogień pożarł: a panien ich nie płakano. [64] »Kapłani ich od miecza polegli: a wdowy ich nie chodziły w żałobie. [65] »I ocucił się Pan jako ze snu: jako mocarz, upiwszy się winem. [66] »I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach: dał im hańbę wieczną. [67] »I odrzucił namiot Józephów: i nie obrał pokolenia Ephraim. [68] »Ale obrał pokolenie Judy, górę Syon, którą umiłował. [69] »I zbudował, jako jednorożców, świątnicę swoję na ziemi, którą ugruntował na wieki. [70] »I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, od kotnych owiec wziął go; [71] »Aby pasł Jakóba, sługę jego, i Izraela, dziedzictwo jego. [72] »I pasł je w niewinności serca swego: a w roztropności rąk swoich prowadził je. 
«  Księga Psalmów 77 Księga Psalmów 78 Księga Psalmów 79  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.