Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wyrozumienia Asaphowi. Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego: nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
[2] »Otworzę w podobieństwach usta moje: będę powiadał gadki od początku.
[3] »Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali: i ojcowie nasi powiadali nam.
[4] »Nie zataiły się przed syny ich w drugim narodzie, powiadając chwały Pańskie, i mocy jego i cuda jego, które czynił.
[5] »I wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon położył w Izraelu: jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim:
[6] »Aby wiedział rodzaj drugi: synowie, którzy się narodzą i powstaną, i będą je powiadać synom swoim.
[7] »Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali spraw Bożych: i pytali się o mandaciech jego:
[8] »Aby nie byli jako ojcowie ich, naród zły i draźniący: naród, który nie prostował serca swego, i nie był wiernym Bogu duch jego.
[9] »Synowie Ephrem, naciągający i spuszczający łuk, podali tył w dzień wojny.
[10] »Nie strzegli Testamentu Bożego: i nie chcieli chodzić w zakonie jego.
[11] »I zapamiętali dobrodziejstw jego, i cudów jego, które im ukazał.
[12] »Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiéj, na polu Tanejskiem.
[13] »Rozerwał morze i przeprowadził je: i zastawił wody, jako w skórzanym worze.
[14] »I prowadził je w obłoku we dnie: a przez całą noc w rozświeceniu ognia.
[15] »Rozszczepił skałę na puszczy, i napoił je, jako w wielkiéj głębokości.
[16] »I wywiódł wodę z opoki: i prowadził wody jako z rzeki.
[17] »A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu: wzruszyli ku gniewu Najwyższego na miejscu bezwodnem.
[18] »I kusili Boga w sercach swoich, prosząc pokarmu duszom swoim.
[19] »I mówili źle o Bogu i rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy?
[20] »Bo uderzył w skałę, i wypłynęły wody, i strumienie wezbrały. Izali i chleb będzie mógł dać, albo nagotować stół ludowi swemu?
[21] »Przetóż usłyszał Pan i odłożył: i ogień zapalił się przeciw Jakóbowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
[22] »Bo nie wierzyli w Boga, ani mieli nadzieje w zbawieniu jego.
[23] »I rozkazał obłokom zwierzchu, i otworzył forty niebieskie.
[24] »I dżdżył im mannę ku jedzeniu: i dał im chleb niebieski.
[25] »Chleba Anielskiego pożywał człowiek: posłał im pokarmów dostatkiem.
[26] »Przeniósł wiatr południowy z nieba: i przeniósł mocą swą wiatr z zachodu.
[27] »I spuścił na nie mięso, jako proch: a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste.
[28] »I upadło w pośród ich obozu, około ich namiotów.
[29] »I jedli, i najedli się bardzo: i uczynił dosyć ich chciwości.
[30] »Nie byli omyleni w żądzy swojéj: jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich:
[31] »A gniew Boży zstąpił na nie, i pobił tłuszcze ich: a wybór Izraelczyków spętał.
[32] »W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego.
[33] »I ustały w marności dni ich, i lata ich z prędkością.
[34] »Gdy je zabijał, szukali go: i wracali się, i raniuczko chodzili do niego.
[35] »I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
[36] »I miłowali go usty swemi, a językiem swym kłamali mu:
[37] »A serce ich nie było proste ku niemu: ani byli wiernymi w Testamencie jego.
[38] »A on jest miłosierny: i miłościw będzie grzechom ich, i nie zatraci ich: i wiele uczynił, aby odwracał gniew swój: i nie zapalił wszystkiego gniewu swego.
[39] »I pamiętał, że byli ciałem: wiatr idący a nie wracający się.
[40] »Jako często draźnili go na puszczy, do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych!
[41] »I wrócili się, i kusili Boga: i drażnili Świętego Izraelskiego.
[42] »Nie pamiętali na rękę jego w dzień, w który je odkupił z ręki trapiącego.
[43] »Jako pokazował w Egipcie znaki swoje, i cuda swe na polu Tanejskiem.
[44] »I przemienił w krew rzeki ich, i deszcze ich, aby nie pili.
[45] »Puścił na nie rozmaitą muchę, i kąsała je, i żabę, i wygubiła je.
[46] »I dał ich owoce chrząszczom, i robotę ich szarańczy.
[47] »I poraził gradem winnice ich, a morwy ich mrozem.
[48] »I podał gradowi bydło ich, a majętności ogniowi.
[49] »Puścił na nie gniew zapalczywości swojéj: popędliwość i rozgniewanie i utrapienie: przypuszczenia przez Anioły złe.
[50] »Uczynił drogę ścieżce gniewu swego: nie wypuścił dusz ich od śmierci: i bydło ich w śmierci zawarł.
[51] »I pobił wszystkie pierworodne w ziemi Egipskiéj: pierwiatski wszystkich prac ich w przybytkach Cham.
[52] »I odjął lud swój jako owce: prowadził je jako stado na puszczy.
[53] »I prowadził je w nadziei, i nie bali się: a nieprzyjacioły ich okryło morze.
[54] »I przywiódł je na górę poświęcenia swego, górę, któréj dostała prawica jego.
[55] »I wyrzucił przed nimi pogany: i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru: i dał mieszkania w przybytkach ich pokoleniom Izraelskim.
[56] »I kusili i obrazili Boga wysokiego, i nie strzegli świadectw jego.
[57] »I odwrócili się, a nie zachowali umowy, jako i ojcowie ich: wywrócili się, jako łuk opaczny.
[58] »Ku gniewu go wzruszyli na swych pagórkach: a rycinami swemi pobudzili go ku zapalczywości.
[59] »Usłyszał Bóg i wzgardził i wniwecz obrócił bardzo lud Izraelski.
[60] »I odrzucił przybytek Sylo: przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
[61] »I podał moc ich w niewolą: i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
[62] »I dał pod miecz lud swój, i wzgardził dziedzictwo swoje.
[63] »Młodzieńce ich ogień pożarł: a panien ich nie płakano.
[64] »Kapłani ich od miecza polegli: a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
[65] »I ocucił się Pan jako ze snu: jako mocarz, upiwszy się winem.
[66] »I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach: dał im hańbę wieczną.
[67] »I odrzucił namiot Józephów: i nie obrał pokolenia Ephraim.
[68] »Ale obrał pokolenie Judy, górę Syon, którą umiłował.
[69] »I zbudował, jako jednorożców, świątnicę swoję na ziemi, którą ugruntował na wieki.
[70] »I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, od kotnych owiec wziął go;
[71] »Aby pasł Jakóba, sługę jego, i Izraela, dziedzictwo jego.
[72] »I pasł je w niewinności serca swego: a w roztropności rąk swoich prowadził je.