Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mnie, zwalcz walczące przeciwko mnie.
[2] »Porwij broń i tarczą, a powstań mi na pomoc.
[3] »Dobądź miecza i zawrzyj przeciwko tym, co mię prześladują. Rzecz duszy mojéj: Jam jest zbawieniem twojem.
[4] »Niech będą zawstydzeni i zesromoceni szukający dusze mojéj: niech się cofną nazad, i niech będą zelżeni, myślący mi złe.
[5] »Niechaj będą jako proch przed wiatrem: a Aniół Pański niechaj je uciśnie.
[6] »Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką: a Aniół Pański niechaj ich goni.
[7] »Albowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego: niesłusznie urągali duszy mojéj.
[8] »Niechajże nań przyjdzie sidło, o którem nie wie: a ułowienie, które zakrył, niechaj go poima, i niechaj w onóż sidło wpadnie.
[9] »A dusza moja rozraduje się w Panu: i ukocha się w zbawieniu jego.
[10] »Wszystkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń: niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.
[11] »Powstawszy świadkowie fałszywi, pytali mię, czegom nie wiedział.
[12] »Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojéj.
[13] »A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosiennicę: korzyłem postem duszę moję: a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.
[14] »Jako bliźniemu i jako bratu naszemu, takem dogadzał: jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.
[15] »I weselili się przeciwko mnie, i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.
[16] »Rozerwali się, a nie żałowali: kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zębami swymi.
[17] »Panie, kiedyż wejrzysz? przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję.
[18] »Będęć wyznawał w kościele wielkim: między ludem ogromnym będę cię wysławiał.
[19] »Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają: którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.
[20] »Bo zemną wprawdzie spokojnie mówili: a w gniewie ziemskim mówiąc, zdrady myślili.
[21] »I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, Ehej, oglądałyć oczy nasze.
[22] »Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchódź odemnie.
[23] »Powstań, a pilnuj sądu mego: Boże mój, i Panie mój, sprawy mojéj.
[24] »Sądź mię według sprawiedliwości twojéj, Panie, Boże mój: a niech się nie weselą nademną.
[25] »Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, Ehej, duszy naszéj! i niech nie mówią: Pożarliśmy go.
[26] »Niech będą zawstydzeni i pohańbieni spółem ci, którzy się weselą ze złego mojego: niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.
[27] »Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojéj, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.
[28] »A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.