Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Alleluja. Wyznawajcie Panu; bo dobry jest, bo na wieki miłosierdzie jego.
[2] »Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj:
[3] »I z krajów zgromadził je: ze wschodu słońca, i z zachodu, z północy, i od morza.
[4] »Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
[5] »Łaknącymi i pragnącymi: dusza ich w nich ustawała.
[6] »I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: i wyrwał je z ich potrzeb.
[7] »I nawiódł je na prostą drogę, aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
[8] »Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim;
[9] »Bo nasycił duszę głodną, a duszę łaknącą dobrami napełnił.
[10] »Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci, więźnie w niedostatku i w żelazie;
[11] »Bo się sprzeciwiali słowom Bożym, i radę Najwyższego rozdraźnili.
[12] »I uniżone było w pracy serce ich: upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
[13] »I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: i wybawił je z ich potrzeb.
[14] »I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci, i okowy ich połamał.
[15] »Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
[16] »Przeto, że skruszył drzwi miedziane, i połamał zapory żelazne.
[17] »Wybawił je z drogi ich nieprawości; bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
[18] »Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: i przybliżyli się aż do bram śmierci.
[19] »I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: i wybawił je z ich potrzeb.
[20] »Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: i wyrwał je od ich zginienia.
[21] »Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
[22] »A niech ofiarują ofiarę chwały, i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
[23] »Którzy zstępują na morze w okręciech, i mają sprawy po wodach wielkich:
[24] »Ci widzieli dzieła Pańskie i dziwy jego na głębinie.
[25] »Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: i podniosły się nawałności jego.
[26] »Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: dusza ich schła we złéj przygodzie.
[27] »Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: i wszystka ich mądrość pożarta jest.
[28] »I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: i wywiódł je z ich potrzeb.
[29] »I obrócił burze jego w ciszą, i uspokoiły się nawałności jego.
[30] »I uradowali się, że ucichły: i przyprowadził je do portu woli ich.
[31] »Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego, i cuda jego synom ludzkim.
[32] »I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: a na stolicy starców niech go chwalą.
[33] »Obrócił rzeki w puszczą, a potoki wód w suszą.
[34] »Ziemię rodzajną w słone pola dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
[35] »Obrócił pustynią w jeziora wodne: a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
[36] »I osadził tam łaknące: i założyli miasto ku mieszkaniu.
[37] »I posiali pola, i nasadzili winnice: i uczyniły pożytek urodzaju.
[38] »I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: i bydła ich nie umniejszył.
[39] »I mało ich zostało: i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
[40] »Wylana jest wzgarda na przełożone: i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
[41] »I wspomógł ubogiego z niedostatku: i uczynił jako owce familie.
[42] »Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
[43] »Któż mądry, a strzedz będzie tego? a wyrozumie miłosierdzie Pańskie?