Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Psalmów » Rozdział 102
«  Księga Psalmów 101 Księga Psalmów 102 Księga Psalmów 103  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »(102:1) Modlitwa ubogiego, kiedy jest w ucisku, a wylewa przed Panem prośbę swoję. (102:2) Panie, wysłuchaj modlitwę moję: a wołanie moje niech do ciebie przyjdzie. [2] »(102:3) Nie odwracaj oblicza twego odemnie: któregokolwiek dnia jestem uciśniony, nakłoń ku mnie ucha twego: któregokolwiek dnia wzywać cię będę, prędko wysłuchaj mię. [3] »(102:4) Albowiem ustały jako dym dni moje: a kości moje jako skwarczki wyschły. [4] »(102:5) Zwiądłem jako siano, i wyschło serce moje, iżem zapomniał pożywać chleba mego. [5] »(102:6) Dla głosu wzdychania mojego przyschły kości moje do ciała mego. [6] »(102:7) Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy: i stałem się jako kruk nocny w pustkach. [7] »(102:8) Nie spałem, i stałem się jako wróbel sam jeden na dachu. [8] »(102:9) Przez cały dzień urągali mi nieprzyjaciele moi: a ci, którzy mię chwalili, przeciwko mnie przysięgali. [9] »(102:10) Bom popiół jako chleb jadał; a picie moje mieszałem z płaczem: [10] »(102:11) Dla gniewu i popędliwości twojéj; albowiem podniósłszy, roztrąciłeś mię. [11] »(102:12) Dni moje zeszły jako cień; a jam usechł jako siano. [12] »(102:13) Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a pamiątka twoja od rodzaju do rodzaju. [13] »(102:14) Ty powstawszy, zmiłujesz się nad Syonem; boć czas zmiłowania nad nim, bo przyszedł czas. [14] »(102:15) Albowiem upodobało się sługom twoim kamienie jego: a użalą się ziemie jego. [15] »(102:16) I będą się narody bały imienia twego, Panie, i wszyscy królowie ziemscy chwały twojéj. [16] »(102:17) Albowiem Pan pobudował Syon, i okaże się w chwale swojéj. [17] »(102:18) Wejrzał na modlitwę poniżonych, i nie wzgardził ich prośbą. [18] »(102:19) Niech to napiszą rodzajowi potomnemu: a lud, który będzie stworzony, będzie Pana chwalił. [19] »(102:20) Albowiem wejrzał z wysokiéj świątnice swojéj: Pan z nieba na ziemię pojrzał; [20] »(102:21) Aby wysłuchał wzdychania więźniów; aby rozwiązał syny pomordowanych; [21] »(102:22) Aby wystawiono imię Pańskie na Syonie, i chwałę jego w Jeruzalem. [22] »(102:23) Gdy się narodowie zbiorą w jedno: i królowie, aby służyli Panu. [23] »(102:24) Odpowiedział mu w drodze mocy swojéj: Krótkość dni moich objaw mi. [24] »(102:25) Nie bierz mię w połowicy dni moich: lata twoje od wieku do wieku. [25] »(102:26) Tyś, Panie, na początku ziemię ugruntował, a dzieła rąk twoich są niebiosa. [26] »(102:27) One poginą; ale ty zostajesz: i wszystkie jako szata zwiotszeją. [27] »(102:28) I jako odzienie odmienisz je, i odmienią się; ale ty tenżeś jest, i lata twoje nie ustaną. [28] »(102:29) Synowie sług twoich mieszkać będą; a nasienie ich na wieki będzie szczęśliwie prowadzone. 
«  Księga Psalmów 101 Księga Psalmów 102 Księga Psalmów 103  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.