Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wołajże tedy, jeźli jest kto, być odpowiedział, a obróć się do którego z świętych.
[2] »Zaiste gniew zabija głupiego, a zawiść umarza malutkiego.
[3] »Jam widział głupiego mocnie wkorzenionego: i wnetem złorzeczył ozdobie jego.
[4] »Daleko będą synowie jego od zbawienia i starci będą w bramie, i nie będzie, ktoby wyrwał.
[5] »Którego żniwo głodny zje, a samego porwie zbrojny, a pragnący będą pić bogactwa jego.
[6] »Nic się na ziemi bez przyczyny nie dzieje, a z ziemie nie wschodzi boleść.
[7] »Człowiek się rodzi na pracą, a ptak na latanie.
[8] »Przetóż ja będę prosił Pana a u Boga przełożę mowę moję:
[9] »Który czyni wielkie rzeczy i nie wybadane i dziwne bez liczby.
[10] »Który dawa deszcz na ziemię i polewa wodami wszystkie rzeczy.
[11] »Który pokorne kładzie wysoko, a smętne wywyższa zdrowiem.
[12] »Który rozprasza myśli złośliwych, aby ręce ich nie mogły dokonać, co były poczęły.
[13] »Który chwyta mądre w ich chytrości a radę przewrotnych rozsypuje.
[14] »We dnie wbieżą w ciemności, a jakoby w nocy tak będą macać w południe.
[15] »Ale zachowa ubogiego od miecza ust ich, od ręki gwałtownika niedostatecznego.
[16] »I będzie nadzieja ubogiemu, a nieprawość stuli gębę swoję.
[17] »Błogosławiony człowiek, którego Bóg karze: karania tedy Pańskiego nie odrzucaj.
[18] »Bo on zrania i leczy: uderza, i ręce jego uzdrowią.
[19] »W sześciu ucisków wybawi cię, a w siódmym nie tknie cię złe.
[20] »Wybawi cię od śmierci czasu głodu a na wojnie z ręki miecza.
[21] »Od bicza języka zakryt będziesz i nie ulękniesz się nieszczęścia, gdy przyjdzie.
[22] »Będziesz się śmiał w spustoszeniu i w głodzie, i nie będziesz się bał zwierząt ziemskich.
[23] »Ale z kamieńmi pól przymierze twoje, a bestye ziemne spokojneć będą.
[24] »I poznasz, że ma pokój przybytek twój, a nawiedzając ozdobę twoję nie zgrzeszysz.
[25] »Doznasz téż, iż rozliczne będzie nasienie twoje, i potomstwo twe jako ziele ziemie.
[26] »Wnidziesz w dostatku do grobu, jako wnoszą kopę pszenice czasu swego.
[27] »Oto jakośmy tego doszli, takci jest: co usłyszawszy umysłem rozbieraj.