Teksty » Biblia Jakuba Wujka » Księga Hioba » Rozdział 30
«  Księga Hioba 29 Księga Hioba 30 Księga Hioba 31  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A teraz śmieją się ze mnie młodsi w leciech, których ojców nie rozumiałem godnych kłaść ze psy trzody mojéj: [2] »Których moc rąk u mnie za nic nie była, i zdali się samego żywota być niegodni: [3] »Od niedostatku i od głodu niepłodni, którzy gryźli na puszczy, zabrudzeni od nędze i mizeryi. [4] »I jadali chwast i skóry drzew, i korzenie jałowcowe było ich pokarmem. [5] »Którzy na dolinach to porywając, gdy co naleźli, do niego z wołaniem bieżeli. [6] »W pustych łożach potoków mieszkali i w jamach ziemnych, albo na drzastwie. [7] »Którzy między takowymi się weselili, i pod cierniem być za rozkosz sobie mieli. [8] »Synowie głupich i podłych i na ziemi zgoła się nie ukazujący. [9] »Teraz obróciłem się w piosnkę ich i stałem się im przypowieścią. [10] »Brzydzą się mną a daleko odemnie uciekają i nie wstydzą się plwać na oblicze moje. [11] »Sajdak bowiem swój otworzył i utrapił mię i włożył wędzidło w usta moje. [12] »Po prawéj stronie wschodu powstały wnet nędze moje: podwrócili nogi moje i ścisnęli jako wałmi ścieżkami swemi. [13] »Rozkopali drogi moje, zasadzki na mię czynili i przemogli, a nie był, ktoby dał pomoc. [14] »Jakoby przebiwszy mur i otworzywszy drzwi, przypadli na mię i stoczyli się na nędze moje. [15] »Wniwecz jestem obrócony: odjąłeś jako wiatr pożądanie moje, i jako obłok przeminęło zdrowie moje. [16] »A teraz we mnie samym więdnie dusza moja, i opanowały mię dni utrapienia. [17] »W nocy wiercą boleści kość moję: a ci, którzy mię jedzą, nie śpią. [18] »Od mnóstwa ich kazi się odzienie moje, i jako obojczykiem szaty opasali mię. [19] »Jestem przyrównan błotu i stałem się podobnym perzowi i popiołowi. [20] »Wołam do ciebie, a nie wysłuchawasz mię: stoję, a nie patrzysz na mię. [21] »Odmieniłeś mi się w okrutnego a w twardości ręki twojéj sprzeciwiasz mi się. [22] »Podniósłeś mię i jako na wietrze postawiwszy, uderzyłeś mię duże o ziemię. [23] »Wiem, że mię podasz śmierci, gdzie jest postanowiony dom wszelkiemu żywiącemu. [24] »Wszakóż nie ku wyniszczeniu ich ściągasz rękę twoje, a jeźli upadną, sam zbawisz. [25] »Płakałem kiedyś nad onym, który był utrapiony, i użaliła się dusza moja ubogiemu. [26] »Czekałem dobra, a przyszło na mię złe: czekałem światłości, i wypadły ciemności. [27] »Wnętrzności moje wezwrzały bez żadnego odpoczynku, ubieżały mię dni utrapienia. [28] »Chodziłem żałośny bez zapalczywości, powstawszy w gromadzie wołałem. [29] »Byłem bratem smoków i towarzyszem strusiów. [30] »Zczerniała skóra moja na mnie, i kości moje wyschły od upalenia. [31] »Arfa moja obróciła się w żałobę, i organy moje w głos płaczących. 
«  Księga Hioba 29 Księga Hioba 30 Księga Hioba 31  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikiźródłaOpis prezentowanego tekstu: BIBLIA to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu z łacińskiego na język polski przełożone przez Ks. D. Jakóba Wujka. Dosłowny przedruk z autentycznej edycyi Krakowskiej z r. 1599, potwierdzonej przez Ś. Stolicę Apostolską i j. w. księdza Arcybiskupa Gnieznieńskiego i Poznańskiego. Z kilkoma uwagami, w których są umieszczone słowa podług hebrajskiego oryginału zmienione. Stary Testament zawiera w sobie wszystkie księgi hebrajskiego oryginału. Warszawa 1923. Brytyjskie i Zagraniczne Tow. Biblijne. 8, s. 862; 286, 4 mapki kolor. na osobn. tabl. Wydanie bez ksiąg deuterokanonicznych.