Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » 1 Księga Samuela » Rozdział 30
«  1 Księga Samuela 29 1 Księga Samuela 30 1 Księga Samuela 31  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Gdy tedy dnia trzeciego przybył Dawid wraz z ludźmi swoimi do Cyklaku, wtargnęli byli Amalekici do krainy południowej, i do Cyklaku, i zburzyli Cyklak i spalili je ogniem. [2] »Uprowadzili też kobiety, które w niem były, i zarówno małych jak dorosłych mężczyzn; nie zabili jednak nikogo, ale uprowadzili i odeszli w drogę swoją. [3] »Gdy zatem przybył Dawid wraz z ludźmi swoimi do miasta - a oto spalone było, żony zaś ich, synowie i córki uprowadzeni w niewolę. [4] »Wybuchnął tedy Dawid wraz z ludem, który mu towarzyszył, głośnym płaczem, aż nie stało im sił do płaczu. [5] »Obie również żony Dawida uprowadzone zostały, Achinoam z Izreel, i Abigail, żona Nabala, Karmelity. [6] »I był Dawid znękany bardzo; zamierzał bowiem cały lud go ukamienować, bo rozgoryczony był wszystek lud, każdy z powodu synów i córek swoich. Dawid jednak krzepił się Wiekuistym, Bogiem swoim. [7] »I rzekł Dawid do Abjatara, kapłana, syna Achimelecha: Przynieś mi tu efod! I przyniósł Abjatar efod Dawidowi. [8] »I radził się Dawid Wiekuistego, mówiąc: Mam li ścigać tę hordę? Czyż ją dopędzę? I odpowiedział mu: Ścigaj, bo dopędzisz ją z pewnością, a też wyzwolisz! [9] »I tak wyruszył Dawid wraz z sześciuset ludźmi, którzy mu towarzyszyli, i przybyli do potoku Besor; pozostali zaś zatrzymali się. [10] »Dawid jednak puścił się dalej w pościg, wraz z czterystu ludźmi, podczas gdy dwustu ludzi się zatrzymało, byli bowiem zbyt znużeni, aby przeprawić się przez potok Besor. [11] »Spotkawszy tedy Egipcjanina na polu, sprowadzili go do Dawida, i podali mu chleb i posilił się, poczem dali mu się napić wody. [12] »Podali mu również kęs ciasta figowego i dwie wiązanki rodzynków, i spożył je i orzeźwił się duch jego; przez trzy dni bowiem i przez trzy noce nie był jadł już chleba ani pił wody. [13] »Poczem zapytał się go Dawid: Czyj ty, a skąd jesteś? I odpowiedział: Jam młodzieniec egipski, sługa Amalekity. Pan mój opuścił mnie, ponieważ przed trzema dniami zaniemogłem. [14] »Wtargnęliśmy byli do krainy południowej Kreteńczyków, i do dziedziny judzkiej, i do krainy południowej Kaleba, spaliliśmy też Cyklak ogniem. [15] »Zapytał się go tedy Dawid: Mógłżebyś mnie zaprowadzić do tej hordy? I odpowiedział: Przysięgnij mi na Boga, iż mnie nie zabijesz, ani mnie wydasz w ręce pana mojego, a zaprowadzę cię do tej hordy. [16] »Gdy tedy zaprowadził go, a oto rozłożeni byli po całej onej okolicy, jedząc i pijąc i pląsając wokoło całego bogatego łupu, który zabrali byli z ziemi filistyńskiej i z ziemi judzkiej. [17] »I rozgromił ich Dawid od zmroku aż do wieczora następnego dnia, tak że nie uszedł z nich nikt, oprócz czterech set młodych ludzi, którzy wsiadłszy na wielbłądy umknęli. [18] »I tak wyzwolił Dawid wszystko, co byli pobrali Amalekici, obie też żony swoje wyzwolił Dawid. [19] »I nie ubyło im nic od najmniejszego do największego, ani z synów, ani z córek, ani z łupów, ani z tego wszystkiego, co w ogóle sobie zabrali. Wszystko sprowadził Dawid napowrót. [20] »Przytem zabrał Dawid wszystkie trzody i rogaciznę, a pędząc je przed onym dobytkiem wołali: Oto łupy Dawida! [21] »Gdy przybył Dawid do owych dwustu ludzi, którzy zbyt znużeni byli, aby pójść za Dawidem, tak że zostawiono ich nad potokiem Besor, wyszli oni naprzeciw Dawida i ludzi, którzy mu towarzyszyli; a skoro Dawid wraz z ludźmi się zbliżył, pytał się o zdrowie ich. [22] »Odezwali się jednak różni źli i niecni z pośród ludzi, którzy szli z Dawidem, i rzekli: Ponieważ nie poszli ci z nami, nie oddamy im też nic z łupów, któreśmy odbili - jedynie żonę i dzieci swoje, te może każdy zabrać i pójść. [23] »Dawid jednak rzekł: Nie tak, bracia moi, postępować powinniście z tem, co nam Wiekuisty udzielił, gdyż uchronił On nas, a podał hordę, która na nas napadła, w moc naszą. [24] »Ktoby też w tej sprawie was usłuchał? Będzie raczej jako udział tego, który na wojnę występuje, i udział tego, który przy jukach pozostał: jednakowo się podzielą! [25] »Przyczem też pozostało od onego dnia i nadal: Uchwalono to jako ustawę i prawo w Izraelu aż po dzień dzisiejszy. [26] »A gdy wrócił Dawid do Cyklaku, wysłał część łupu zaprzyjaźnionym sobie starszym Judy ze słowami: Oto wam dar z łupu wrogów Wiekuistego! [27] »Mianowicie do tych co w Betel, i co w Ramot Negeb, i co w Jatyr, [28] »I co w Aroer, i co w Syfmot, i co w Esztemoa, [29] »I co w Rachal, i co w miastach Jerachmeela, i co w miastach Kenijczyka, [30] »I co w Horma, i co w Kor Aszan, i co w Atach, [31] »I co w Hebronie - i do wszystkich miejscowości, po których krążył Dawid wraz z ludźmi swoimi. 
«  1 Księga Samuela 29 1 Księga Samuela 30 1 Księga Samuela 31  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).