Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » 5 Księga Mojżeszowa » Rozdział 32
«  5 Księga Mojżeszowa 31 5 Księga Mojżeszowa 32 5 Księga Mojżeszowa 33  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »»Słuchajcie niebiosa, gdyż mówić będę; a niech słucha ziemia wyrzeczenia ust moich! [2] »Niechaj poleje się jako deszcz nauka moja, popłynie jako rosa mowa moja, jako ulewa na zieleń, i jako nawałnica na trawę. [3] »Wszak imię Wiekuistego głoszę, nieście cześć Bogu naszemu! [4] »Opoka, On, nieskazitelne zrządzenia Jego, bo wszystkie drogi Jego prawem. Bóg rzetelny i bez krzywdy, sprawiedliwy i prawy On. [5] »Skaziło Mu się - jakoby nie byli dziećmi Jego, ku hańbie swej - pokolenie krąbrne i przewrotne! [6] »Czyliż Wiekuistemu wywdzięczacie się tak, ludu nikczemny i bezrozumny! Izali nie On Ojciec twój, Stwórca twój - nie On cię uczynił i utwierdził? [7] »Wspomnij na dni starodawne, rozważcie lata od pokolenia do pokolenia; zapytaj ojca twojego a oznajmi ci, starszych twoich a powiedzą tobie. [8] »Gdy rozsiedlał Najwyższy plemiona, gdy rozdzielał synów Adama: ustanawiał już granice ludów według liczby synów Israela. [9] »Gdyż udziałem Wiekuistego lud Jego; Jakób pomiarem Jego dziedzicznym. [10] »Odnajduje go na ziemi pustej, na stepie, wśród wycia wichrów; otacza go, baczy nań, strzeże go jako źrenicy oka Swego. [11] »Jako orzeł, który budzi gniazdo swoje, nad pisklętami swemi się unasza, tak rozpościera i On skrzydła Swoje, bierze go, dźwiga na lotach Swoich. [12] »Wiekuisty Sam prowadzi go, a nie był z Nim bóg cudzy. [13] »Powiódł go po wyżynach ziemi, i pożywał plony pól, i karmił go miodem z głazu, a oliwą ze skały krzemiennej; [14] »Śmietanką krowią, i mlekiem owiec, tłuszczem jagniąt i baranów, hodowlą Baszanu i kozłami i tukiem jądra pszenicy, a czerwień gron pijałeś pieniącą. [15] »I roztył się Jeszurun i zhardział; utyłeś, spasłeś się, zaokrągliłeś; - i porzucił Boga, który go stworzył, i znieważył opokę zbawienia swojego! [16] »Rozdrażnili Go bóstwami cudzemi, ohydami rozjątrzyli Go! [17] »Ofiarowali złym duchom, niebyłym siłom, bóstwom, których nie znali, - nowym, świeżo powstałym, których się nie bali ojcowie wasi. [18] »Opoki, która cię zrodziła, zapomniałeś, i niepomny byłeś na Boga, Stwórcę twojego. [19] »I obaczył to Wiekuisty i obruszył się nad zgorszeniem synów i córek Swoich. [20] »I rzekł: «Skryję oblicze Moje przed nimi, zobaczę jaki będzie koniec ich; gdyż rodem przewrotnym są, synami, w których niema wiary. [21] »Oni rozdrażnili Mnie niebogiem, jątrzyli Mnie marnościami swojemi: Ja téż rozdrażnię ich nieludem, narodem nikczemnym rozjątrzę ich. [22] »Gdyż ogień wspłonął w gniewie Moim, i goreje do głębi ostatniej, i pożera ziemię i plon jej, i wypala posady gór. [23] »Nagromadzę na nich nieszczęścia, strzały Moje zużyję przeciw nim. [24] »Wycieńczeni gdy będą głodem, i strawieni gorączką i zarazą jadowitą; ząb wtedy zwierząt poszlę na nich, wraz z żądłem pełzających w prochu. [25] »Z zewnątrz będzie tępił miecz, a w domach trwoga, tak młodzieńca jak dziewicę, niemowlę wraz z mężem sędziwym. [26] »Rzekłbym: zmiotę ich, zgładzę z pośród ludzi pamięć o nich, -  [27] »Gdybym przed złością wroga się nie wzdrygał, by nie zapoznawali tego ciemięzcy jego, by nie powiedzieli: ręka nasza górą, a nie Wiekuisty uczynił to wszystko. [28] »Bo to naród pozbawiony roztropności, a niema w nich rozsądku. [29] »Gdyby mądrzy byli, zastanowiliby się nad tém, wyrozumieliby koniec swój: [30] »Jakżeby mógł ścigać jeden z nich tysiąc, a dwóch przepędzać dziesięć tysięcy, gdyby ich Obrońca ich nie zaprzedał, a Wiekuisty ich nie wydał? [31] »Bo nie jak twierdza nasza twierdza ich; wrogi nasze sędziowie w tém. [32] »Bo z winogradu Sedomu winograd ich, i z pól Amory; jagody ich, jagody jadowite, grona gorzkie mają. [33] »Jad wężów wino ich, i trucizną żmij okrutną. [34] »Alboż to nie skryte u Mnie, zapieczętowane w schowaniu Mojém? [35] »U Mnie pomsta i odpłata, do czasu gdy się będzie miała zachwiać noga ich; bo blizkim dzień ich nieszczęścia, a spieszą przeznaczenia ich! [36] »Bo osądzi Wiekuisty lud Swój, nad sługami Swymi się użali; gdy zobaczy, że znikła siła, a niema ni zależnego, ni wolnego. [37] »I powié: gdzież bogi ich, opoka na której polegali? [38] »Które tłuszcz ofiar ich jadały, pijały wino zalewek ich? Niechże wstaną i pomogą wam, niechaj będą osłoną dla was. [39] »Zobaczcież teraz, że Ja, Ja Sam, a niema Boga oprócz Mnie! Ja uśmiercam i ożywiam, ranię i leczę, a z ręki Mojej nikt nie ocala. [40] »Oto podnoszę ku niebu rękę Moję, i powiadam: jakom żyw na wieki! [41] »Gdy zaostrzę błyszczący miecz Mój, a zabierze się do sądu ręka Moja; oddam pomstę wrogom Moim, a nieprzyjaciołom Moim odpłacę. [42] »Napoję strzały Moje krwią, a miecz Mój nasyci się ciałem, krwią poległych i pojmanych, głowami przywódców wroga. [43] »Wysławiajcie, narody, lud Jego; bo krwi sług Swoich się pomści, i pomstę odda wrogom Swoim, i oczyści ziemię Swą i lud Swój!" [44] »I przyszedł Mojżesz, i wypowiedział wszystkie słowa pieśni tej w uszy ludu, - on i Hoszea, syn Nuna. [45] »A gdy wypowiedział Mojżesz wszystkie słowa te do całego Israela, -  [46] »Rzekł wtedy do nich: »Zwróćcie serca wasze ku wszystkim słowom, któremi przestrzegam was dzisiaj, abyście je przekazali dzieciom waszym, żeby starali się spełniać wszystkie słowa zakonu tego. [47] »Bo nie słowo próżne to dla was, lecz życiem ono waszém; a przez słowo to przedłużycie dni na ziemi, do której przechodzicie za Jarden, aby ją posiąść». [48] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi tegoż samego dnia, i rzekł: [49] »"Wstąp na tę górę Abarym, na górę Nebo, która w ziemi Moab, naprzeciw Jerecho, a spójrz na ziemię Kanaan, którą oddaję synom Izraela na własność; [50] »I umieraj na górze, na którą wstąpisz, i bądź przyłączon do ludu twego, jako umarł Ahron, brat twój, na górze Hor, i przyłączon został do ludu swego, -  [51] »Za to, żeście wykroczyli przeciw Mnie wpośród synów Israela przy wodach Meryba, w Kadesz, na puszczy Cyn, - za to żeście nie uświęcili Mnie wpośród synów Israela; [52] »Albowiem zdaleka ujrzeć ci ziemię tę, a tam nie wejdziesz, do ziemi, którą oddaję synom Israela." 
«  5 Księga Mojżeszowa 31 5 Księga Mojżeszowa 32 5 Księga Mojżeszowa 33  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).