Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » 4 Księga Mojżeszowa » Rozdział 5
«  4 Księga Mojżeszowa 4 4 Księga Mojżeszowa 5 4 Księga Mojżeszowa 6  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł: [2] »"Rozkażesz synom Israela, aby usunęli z obozu wszystkich trędowatych, i wszystkich cierpiących na upławy, i wszystkich, którzy się zanieczyścili przy umarłym. [3] »Zarówno mężczyzn jak i niewiasty usuniecie, po za obóz usuniecie ich, aby nie zanieczyszczali obozów swoich, w pośród których Ja przebywam". [4] »I uczynili tak synowie Israela i usunęli ich po za obóz; jako powiedział Wiekuisty Mojżeszowi, tak uczynili synowie Israela. [5] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł: [6] »"Powiedz synom Israela: jeżeliby mężczyzna albo niewiasta popełnili jakikolwiek grzech przeciw człowiekowi, dopuściwszy się tém występku przeciw Wiekuistemu, - a winną by była dusza ona, -  [7] »Niechaj tedy wyspowiadają się z grzechu swojego, którego się dopuścili, i zwrócą krzywdę w całości, a piątą część dołożą nadto i oddadzą temu, przeciw któremu zawinili. [8] »Gdyby zaś nie miał ów człowiek bliższego krewnego, któremuby krzywdę wynagrodzić było można; wtedy krzywda wynagrodzona należy do Wiekuistego, - do kapłana, - oprócz barana odpuszczenia, przez który mu odpuszczoném będzie. [9] »Wszelka téż danina, ze wszystkich świętych darów synów Israela, które składają przez kapłana, do niego należy. [10] »A co przez kogokolwiek poświęcone zostało, do niego należy; któremu kapłanowi je daje, do tego należy." [11] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł: [12] »"Powiedz synom Israela a objaśnij im: "jeżeliby czyjakolwiek żona wykroczyła i dopuściła się wiarołomstwa względem niego, -  [13] »A złączyłby się z nią mężczyzna, obcując z nią, a byłoby to utajone przed oczyma męża jej, - ponieważ ukrywała się, gdy się zbezcześciła, - a świadka by nie było przeciw niej, a nie została schwytana; [14] »A przypadłby nań duch zazdrości i podejrzywałby żonę swoję, któraby zbezczeszczoną była; albo przypadłby nań duch zazdrości i podejrzywałby żonę swoję, któraby zbezczeszczoną nie była: [15] »Zaprowadzi wtedy mąż ów żonę swą do kapłana i przyniesie zarazem w ofierze za nią dziesiątą część efy mąki jęczmiennej, - nie wylewając wszakże oliwy na nią, ani położywszy na nią kadzidła, albowiem śniedna ofiara to zazdrości, śniedna ofiara pamięci, przypominająca winę. -  [16] »Przywiedzie ją zaś kapłan i postawi przed oblicze Wiekuistego. [17] »I nabierze kapłan wody poświęconej w naczynie gliniane, i nieco prochu znajdującego się na toku przybytku weźmie kapłan i wsypie do tej wody. [18] »I postawi kapłan niewiastę przed oblicze Wiekuistego, i rozpuści włosy na głowie niewiasty, i poda w ręce jej śniedną ofiarę pamięci, ową śniedną ofiarę zazdrości; w ręku zaś kapłana będzie woda goryczy, klątwy. [19] »I zaklnie ją kapłan i rzeknie do niewiasty: jeżeli nie obcował nikt z tobą, a nie wykroczyłaś zbezczeszczeniem przeciw mężowi twemu, - nienaruszona bądź od tej wody goryczy, klątwy; [20] »Ale jeżeliś wykroczyła przeciw mężowi twojemu i zostałaś zbezczeszczona, a obcował kto z tobą oprócz męża twojego, -  [21] »Zaklnie zaś kapłan niewiastę klątwą przekleństwa, przemawiając do niewiasty jako kapłan: - "niechaj cię poda Wiekuisty na przekleństwo i klątwę między ludem twoim, czyniąc łono twoje zapadłém, a żywot twój opuchłym; [22] »I niech przenikną te wody klątwy we wnętrzności twoje, aby opuchł żywot twój, a zapadło łono twoje!" Odpowie zaś niewiasta: Amen, amen. [23] »I napisze kapłan przekleństwa te na zwitku, a spłucze je w owej wodzie goryczy. [24] »I da się napić niewieście wody goryczy, klątwy, tak aby przenikły ją te wody klątwy, na gorycz jej. [25] »Ale przedtém weźmie kapłan z rąk niewiasty śniedną ofiarę zazdrości i przedstawi tę ofiarę przed oblicze Wiekuistego i zaniesie ją do ofiarnicy; [26] »I nabierze kapłan garścią ze śniednej tej ofiary, jej ofiarę przypomnienia i puści ją z dymem na ofiarnicy, poczém da wypić niewieście wodę. [27] »A gdy da się jej napić owej wody, to jeżeliby zbezczeszczona była, a dopuściłaby się wiarołomstwa względem męża swojego, wtedy przenikną ją wody klątwy goryczą i opuchnie żywot jej, a zapadnie łono jej, i stanie się niewiasta ta przekleństwem między ludem swoim; [28] »Jeżeliby zaś nie była zbezczeszczona niewiasta, a byłaby czystą, wtedy nienaruszoną zostanie, a obdarzona będzie potomstwem. [29] »Oto ustawa o zazdrości, gdyby wykroczyła niewiasta przeciw mężowi swojemu, a zbezczeszczoną została; [30] »Albo gdyby w ogóle na męża przypadł duch zazdrości, tak żeby podejrzywał żonę swoję, wtedy postawi żonę przed oblicze Wiekuistego, a postąpi z nią kapłan wedle całej ustawy tej. [31] »A czystym będzie mąż od winy, żona zaś poniesie karę swoję." 
«  4 Księga Mojżeszowa 4 4 Księga Mojżeszowa 5 4 Księga Mojżeszowa 6  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).