Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Miesiąca ósmego, roku wtórego Darjawesza, doszło słowo Wiekuistego Zacharjasza, syna Berechji, syna Idego, proroka, głosząc:
[2] »Rozgniewał się Wiekuisty srodze na ojców waszych.
[3] »Przeto oświadcz im: Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Nawróćcie się do Mnie, rzecze Wiekuisty zastępów, a nawrócę się do was, rzecze Wiekuisty zastępów.
[4] »Nie bądźcie jako ojcowie wasi, których napominali prorocy dawniejsi, wołając: Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Nawróćcie się też od dróg waszych niecnych i od postępków waszych zdrożnych, ale nie usłuchali i nie zważali na Mnie, rzecze Wiekuisty.
[5] »Ojcowie wasi - gdzież są? a prorocy azali wiecznie żyć mogą?
[6] »Wszakże słowa i postanowienia Moje, którem był poruczył sługom Moim, prorokom - czyż nie dosięgły tak ojców waszych, że rozmyślili się i powiedzieć sobie musieli: Tak jak przedsięwziął Wiekuisty zastępów uczynić nam, wedle dróg i postępków naszych tak uczynił z nami!
[7] »Dnia dwudziestego czwartego, miesiąca jedenastego, to jest miesiąca szebat, roku wtórego Darjawesza, doszło słowo Wiekuistego Zacharjasza, syna Berechji, syna Idego, proroka, jak następuje:
[8] »Widziałem w nocy, a oto mąż jechał na koniu ryżym i zatrzymał się między mirtami, które w kotlinie, a po za nim konie ryże czerwonobrunatne i białe.
[9] »A gdy zapytałem: cóżby ci znaczyli, Panie? wtedy odpowiedział mi anioł mówiący ze mną: Pokażę ci co ci oznaczają.
[10] »Odpowiedział tedy ów mąż, stojący między mirtami, i rzekł: są to ci, których wysłał Wiekuisty, aby krążyli po ziemi!
[11] »Ci zaś odezwali się do anioła Wiekuistego, stojącego między mirtami, i rzekli: Krążyliśmy po ziemi, a oto wszystka ziemia w spokoju i ciszy spoczywa.
[12] »Tedy odezwał się anioł Wiekuistego, i rzekł: Wiekuisty zastępów! dopókiż nie zmiłujesz się nad Jerozolimą i miastami Judy, na które gniewasz się już siedmdziesiąt lat.
[13] »I odpowiedział Wiekuisty aniołowi mówiącemu ze mną słowami dobrotliwemi, słowami kojącemi.
[14] »I rzekł do mnie anioł mówiący ze mną: Zwiastuj głośno i oświadcz: Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Uniosłem się za Jerozolimą i Cyonem rzewniwością wielką.
[15] »A gniewem wielkim się obruszyłem na te ludy dufne, które, gdym się umiarkowanie zagniewał, samowolnie do niedoli pomagały.
[16] »Przeto rzecze tak Wiekuisty: Zwrócę się ku Jerozolimie w miłosierdziu, dom Mój zbudowany będzie w niej, rzecze Wiekuisty zastępów, a sznur mierniczy rozciągnie się nad Jerozolimą.
[17] »Dalej zwiastuj głośno a oświadcz: Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Jeszcze obfitować będą miasta Moje w dobro, bo pocieszy jeszcze Wiekuisty Cyon a wybierze jeszcze Jerozolimę.
[18] »(2:1) I podniosłem oczy moje i ujrzałem, a oto cztery rogi.
[19] »(2:2) I zapytałem anioła mówiącego ze mną: Cóż mają te znaczyć? I odpowiedział mi: Są to rogi, które rozproszyły Judę i Israela i Jerozolimę.
[20] »(2:3) Poczem ukazał mi Wiekuisty czterech kowali.
[21] »(2:4) A gdy zapytałem: Cóż mają ci uczynić? odpowiedział mi w tych słowach: Są to owe rogi, które rozproszyły Judę w ten sposób, że nie podnosił już nikt głowy swojej. Ci zaś przybyli, aby je zatrwożyć, aby strącić rogi tych narodów, które podniosły róg przeciw ziemi judzkiej, aby ją rozproszyć.