Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(2:3) Nazywajcie braci waszych: Ammi, lud Mój, a siostry wasze Ruchamah, ułaskawioną!
[2] »(2:4) Rozprawiajcie się z matką waszą, rozprawiajcie - bo ona nie żoną Moją, a Jam nie mąż jej - póki nie usunie wszeteczeństwa swego z oblicza swojego a lubieżności swej z piersi swoich!
[3] »(2:5) Bym jej nie rozebrał do naga, a nie postawił jako w dzień jej narodzenia, a nie obrócił jej w pustynię, a nie zostawił jej jako ziemię spiekłą, a nie zamorzył jej pragnieniem.
[4] »(2:6) A nad dziećmi jej też nie ulituję się, gdyż dziećmi są nierządu.
[5] »(2:7) Albowiem rozpustną była matka ich, sprosną rodzicielka ich; bo mówiła: Pójdę za zalotnikami moimi, którzy mi dostarczają mego chleba i mej wody, mej wełny i mego lnu, mej oliwy i mych napojów.
[6] »(2:8) Dla tego oto zagrodzę drogę twą cierniem, i obmuruję ją murem, aby ścieżek swoich nie znalazła.
[7] »(2:9) Gdy będzie biegała za zalotnikami swoimi, a nie dogoni ich, gdy będzie ich szukała a nie znajdzie; wtedy powie: Gdybym też pójść a wrócić mogła do męża mego pierwszego, bo mi lepiej było przedtem niż teraz!
[8] »(2:10) Ponieważ nie poznała, żem Ja jej dawał zboże i moszcz i oliwę i żem Ja jej namnożył srebra i złota, które obrócili na Baala.
[9] »(2:11) Przeto zwrócę się i zabiorę zboże Moje w czasie swoim, a moszcz Mój w porze swojej, i cofnę wełnę Moją i len Mój dany dla pokrycia sromu jej.
[10] »(2:12) A tak odkryję hańbę jej przed oczyma zalotników jej, a nikt jej nie wybawi z rąk Moich!
[11] »(2:13) I położę koniec wszystkiemu weselu jej, jej świętom, nowiom i sabbatom, i wszystkim uroczystościom jej.
[12] »(2:14) I spustoszę winograd i figowe drzewo jej, o których mówiła: zapłata to moja, dana mi od zalotników moich, i zapuszczę je lasem, a niechaj pożera je zwierz dziki.
[13] »(2:15) I tak nawiedzę ją za dni Baalów, którym paliła kadzidła, gdy strojąc się w zausznice i klejnoty swoje, chodziła za zalotnikami swoimi, ale o Mnie zapomniała, rzecze Wiekuisty.
[14] »(2:16) Ale gdy uczynię ją pojętną, wyprowadziwszy ją na pustynię, będę przemawiał do serca jej.
[15] »(2:17) I zwrócę jej winnice ztamtąd, a z doliny smutku utworzę jej przededrzwie nadziei, i ozwie się tam pieśnią jako za dni młodości swojej, jako w dzień wyjścia jej z ziemi Micraim.
[16] »(2:18) Dnia onego, rzecze Wiekuisty, nazywać Mnie będziesz: Mężu mój, a nie nazwiesz Mnie więcej: Baali, panie mój.
[17] »(2:19) Bo usunę imiona Baalów z ust jej, że nie będą więcej wspominani imieniem swojém.
[18] »(2:20) I zawrę dla nich przymierze dnia onego ze zwierzem dzikim, i z ptactwem nieba, i z robactwem ziemi; a łuk i miecz i wojnę zniosę z ziemi, i pozwolę im mieszkać bezpiecznie.
[19] »(2:21) I poślubię cię sobie na wieki, i poślubię cię sobie cnotą i sprawiedliwością, miłością i miłosierdziem.
[20] »(2:22) I poślubię cię sobie wiernością, a poznasz Wiekuistego.
[21] »(2:23) Onego zaś czasu dogodzę, rzecze Wiekuisty, dogodzę niebiosom, a one dogodzą ziemi.
[22] »(2:24) A ziemia dogodzi pszenicy i moszczowi i oliwie, te zaś dogodzą Izreelowi.
[23] »(2:25) I zasieję ich sobie w kraju, i ułaskawię "nieułaskawioną", i zawołam do "Lo-ammi": tyś lud mój! on zaś zawoła: tyś Bóg mój!