Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » Księga Ezechiela » Rozdział 37
«  Księga Ezechiela 36 Księga Ezechiela 37 Księga Ezechiela 38  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Tknęła mnie moc Wiekuistego, a wyprowadził mnie w duchu Wiekuisty, i postawił mnie wpośród doliny, a była ona pełna kości. [2] »I oprowadził mnie mimo nich dokoła, a oto było ich dużo bardzo na powierzchni onej doliny, a oto były suche bardzo. [3] »I rzekł do mnie: Synu człowieczy! czyż mogą ożyć kości te? I odpowiedziałem: Panie, Wiekuisty, Tobie to wiadomo! [4] »I rzekł do mnie: Prorokuj o kościach tych, a przemów do nich: Kości wyschłe, posłuchajcie słowa Wiekuistego! [5] »Tak rzecze Pan, Wiekuisty, do kości tych: Oto Ja wprowadzę w was ducha, a żyć będziecie! [6] »I włożę na was ścięgna, i nawiodę na was muszkuły, i powlokę was skórą, i natchnę was duchem, abyście ożyły, i poznały, żem Ja Wiekuisty. [7] »Prorokowałem tedy jak mi polecono; i powstał szmer gdym prorokował, a oto łoskot - i zbliżyły się kości, kość do kości swojej. [8] »I spojrzałem, a oto na nich ścięgna, i muszkuły porosły, i rozciągnęła się nad niemi skóra po wierzchu; wszakże ducha jeszcze nie było w nich. [9] »I rzekł do mnie: Prorokuj do ducha, prorokuj, synu człowieczy, a oświadcz duchowi: Tak rzecze Pan, Wiekuisty: Od czterech wiatrów nadejdź duchu, a wioń na tych martwych, aby ożyli! [10] »Prorokowałem tedy jak mi polecił, i wstąpił w nich duch, i ożyli i stanęli na nogach swoich jako wojsko liczne niezmiernie. [11] »I rzekł do mnie: Synu człowieczy! Kości te, wszystek dom to Israela. Oto powiadają: poschły kości nasze, znikła nadzieja nasza; zginęliśmy! [12] »Przeto prorokuj a oświadcz im: Tak rzecze Pan, Wiekuisty: Oto Ja otworzę groby wasze, i wywiodę was z grobów waszych, ludu Mój! i zaprowadzę was do ziemi Israela; [13] »I poznacie, żem Ja Wiekuisty, gdy otworzę groby wasze, i gdy wywiodę was z grobów waszych, ludu Mój! [14] »I złożę ducha Mojego w was, abyście ożyli, i zostawię was na ziemi waszej, a poznacie, żem Ja Wiekuisty to wyrzekł i spełnił, rzecze Wiekuisty. [15] »I doszło mnie słowo Wiekuistego, głosząc: [16] »Ty synu człowieczy! weź sobie pręt jeden i napisz na nim: Dla Judy i synów Israela, towarzyszy jego; weź też i pręt inny, a napisz na nim: Dla Józefa - szczep to Efraima - i całego domu Israela, towarzyszy jego! [17] »I złóż je sobie jeden do drugiego w pręt jeden, aby utworzyły całość w ręku twoim. [18] »A gdy powiedzą ci synowie ludu twego, mówiąc: Czyżbyś nie wskazał nam do czego ci to służy? [19] »Oznajm im wtedy: Tak rzecze Pan, Wiekuisty: Oto biorę Ja pręt Józefa, który w mocy Efraima i pokoleń Israela, towarzyszy jego, i złożę go z nim, z prętem Judy, i uczynię je pniem jednym, aby utworzyły całość w ręce Mojej. [20] »Pręty zaś na których napiszesz, miej w ręce twojej przed oczyma ich, [21] »I powiedz im: Tak rzecze Pan, Wiekuisty: Oto wezmę Ja synów Israela z pośród narodów, do których zaszli, i zgromadzę ich zewsząd, i zaprowadzę ich do ziemi ich. [22] »I uczynię ich narodem jednym na ziemi, na górach israelskich, a król jeden będzie im wszystkim królem, i nie będą nadal dwoma narodami, i nie rozpadną się nigdy więcej na dwa królestwa. [23] »I nie będą się kalali nadal bałwanami swymi i obmierzłościami swemi, i występkami swymi, i wybawię ich ze wszystkich siedzib ich, w których grzeszyli, i oczyszczę ich, i będą znowu ludem Moim, a Ja będę Bogiem ich! [24] »A sługa Mój Dawid będzie królem nad nimi, i pasterza jednego mieć będą wszyscy; a wedle praw Moich będą postępowali, i ustaw Moich przestrzegali i spełniali je. [25] »I mieszkać będą w kraju, który oddałem słudze Mojemu Jakóbowi, w którym mieszkali ojcowie wasi; tak, mieszkać będą w nim oni, i synowie ich, i synowie synów ich na wieki, Dawid zaś, sługa Mój, będzie księciem ich na wieki. [26] »I zawrę z nimi przymierze pokoju - przymierzem wieczném będzie ono z nimi - i osadzę ich, i rozmnożę ich, i ustanowię świątynię Moję wpośród nich na wieki. [27] »I będzie przybytek Mój nad nimi, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem Moim. [28] »I poznają narody, że to Ja, Wiekuisty, Israela uświęcam, gdyż będzie świątynia Moja wpośród nich na wieki. 
«  Księga Ezechiela 36 Księga Ezechiela 37 Księga Ezechiela 38  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).