Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Jam ten mąż, którym nędzę widział, pod biczem zagniewania Jego.
[2] »Mnie On poprowadził i zawiódł w mrok bez światła.
[3] »Przeciw mnie to się odwrócił, i zwraca rękę Swoję ustawicznie.
[4] »Starł ciało i skórę moję, pogruchotał kości moje.
[5] »Obudował mnie i ogarnął jadem i strapieniem.
[6] »W ciemnościach mnie osadził, jak od wieku zmarłych.
[7] »Zagrodził mnie bez wyjścia, obciążył kajdany moje.
[8] »Choć krzyczę i wołam, tamuje on modlitwę moję.
[9] »Zagrodził drogi moje ciosem, ścieżki moje wywrócił.
[10] »Niedźwiedziem czatującym stał się dla mnie, lwem przyczajonym w ostępie.
[11] »Drogi moje pokrzywił i poszarpał mnie, w strętwienie mnie wprawił.
[12] »Napiął łuk Swój i postawił mnie jako cel dla strzały.
[13] »Wbił w nerki moje dzieci kołczana Swojego.
[14] »Pośmiewiskiem się stałem ludom wszystkim, przedmiotem pieśni ich ustawicznie.
[15] »Nasycił mnie goryczami, napoił piołunem.
[16] »Wykruszył krzemieniem zęby moje, podeptał mnie w prochu.
[17] »Oddaliłeś od pokoju duszę moję, zapomniałem o szczęściu.
[18] »I rzekłem: znikła żywotna siła moja, i nadzieja moja od Wiekuistego.
[19] »Wspomnij na nędzę i tułactwo moje, na piołun i truciznę.
[20] »Pamięta, o, pamięta, a pognębiona we mnie dusza moja.
[21] »To wezmę do serca mojego, i dla tego ufać będę:
[22] »Łaski to Wiekuistego, żeśmy nie zginęli jeszcze, bo nie wyczerpnęło się miłosierdzie Jego!
[23] »Wznawiają się z każdym porankiem, wielką niezawodność Twoja!
[24] »Udziałem moim Wiekuisty, rzecze dusza moja, przeto ufam Mu.
[25] »Dobrotliwy Wiekuisty dla polegających na Nim, dla duszy, która Go szuka.
[26] »Dobrze w milczeniu czekać na pomoc Wiekuistego.
[27] »Dobrze człowiekowi dźwigać jarzmo w młodości swojej.
[28] »Niechaj siedzi samotnie i milczy, gdy go obarczył.
[29] »Niechaj położy na prochu usta swoje, może jest jeszcze nadzieja.
[30] »Niechaj nadstawi lice uderzającemu go, niechaj nasyca się hańbą.
[31] »Albowiem nie na wieki odtrąca Pan.
[32] »Bo jeśli zasmucił, zmiłuje się znowu wedle pełni łaski Swojej.
[33] »Albowiem nie z serca Swego trapi i zasmuca synów ludzkich.
[34] »Gdy się gnębi pod stopami wszystkich więźniów ziemi,
[35] »Gdy się uchyla prawo człowieka przed obliczem Najwyższego.
[36] »Gdy się wykrzywia spór czyjkolwiek - czyżby nie widział tego Wiekuisty?
[37] »Któż to wyrzekł, a spełniło się, jeśli tego Pan nie rozkazał?
[38] »Izali nie wychodzi z ust Najwyższego zarówno złe jak dobre?
[39] »Czemu utyskuje człowiek dopóki żyje, mąż cierpiący za grzechy swoje?
[40] »Rozważmy drogi nasze a zbadajmy je, a nawróćmy się do Wiekuistego!
[41] »Podnieśmy serce, nie ręce nasze do Boga na niebie!
[42] »Myśmy wykroczyli i byli przekorni, Tyś nie wybaczył.
[43] »Okryłeś się gniewem, a ścigałeś nas, zabijałeś bez litości.
[44] »Przesłoniłeś się chmurą, że nie przenikła modlitwa.
[45] »Pomiotem i przedmiotem wstrętu uczyniłeś nas wpośród ludów.
[46] »Rozwierali na nas usta wszyscy wrogowie nasi.
[47] »Trwoga i grób były udziałem naszym, spustoszenie i zniszczenie.
[48] »Potoki wód wylewa oko moje nad pogromem córy ludu mojego.
[49] »Oko moje wycieka a nie ustawa, bo nie znajduje wytchnienia.
[50] »Póki nie spojrzy, a wejrzy Wiekuisty z nieba.
[51] »Oka mojego łza dręczy duszę moję z powodu wszystkich cór ludu mojego.
[52] »Ścigali, ścigali mnie niby ptaka wrogowie moi bez przyczyny.
[53] »Zadławili w grobie życie moje, i zatoczyli kamień na mnie.
[54] »Wezbrały wody nad głową moją, mniemałem, żem zginął.
[55] »Wzywałem imienia Twego Wiekuisty z grobu najgłębszego.
[56] »Usłyszałeś głos mój, nie ukrywaj ucha Twojego od westchnień i krzyku mojego.
[57] »Dnia, któregom cię wołał byłeś blizkim, rzekłeś: nie obawiaj się!
[58] »Wiodłeś, panie, sprawę duszy mojej, wybawiłeś życie moje.
[59] »Wejrzałeś Wiekuisty na krzywdę moję, uczyń mi sprawiedliwość.
[60] »Widziałeś całą ich zawziętość, wszystkie ich zamysły przeciw mnie.
[61] »Słyszałeś obelgi ich Wiekuisty, wszystkie ich plany przeciw mnie.
[62] »Mowy przeciwników moich, i ustawiczne knowania ich przeciw mnie.
[63] »Gdy siadają i gdy wstawają, patrz, jam przedmiotem ich pieśni!
[64] »Oddasz im zapłatę, Wiekuisty, wedle dzieła rąk ich.
[65] »Dasz im zamroczenie serca - przekleństwo Twoje na nich!
[66] »Będziesz ich ścigał w gniewie i wytępisz ich z pod nieba, o Wiekuisty!