Teksty » Izaak Cylkow - Przekłady Starego Testamentu » Księga Jeremiasza » Rozdział 51
«  Księga Jeremiasza 50 Księga Jeremiasza 51 Księga Jeremiasza 52  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Tak rzecze Wiekuisty: Oto poduszczę przeciw Babelowi i przeciw mieszkańcom ogniska przeciwników Moich, zaciekłość niszczyciela. [2] »I poszlę przeciw Babelowi barbarzyńców i przewieją go, i wypróżnią kraj ich; gdyż staną przeciw niemu zewsząd w dniu niedoli. [3] »Przeciw każdemu, który napina łuk swój, i przeciw każdemu, który się chełpi w pancerzu swoim! Nie oszczędzajcie młodzieńców jego, zgładźcie wszystek zastęp jego! [4] »Niechaj padną polegli w ziemi Kasdym, a poprzebijani po ulicach jego! [5] »Bo nie opuszczony Israel i Juda od Boga swego, od Wiekuistego zastępów, dla tego, że ziemia ich pełna była winy wobec Świętego Israela. [6] »Uchodźcie z Babelu, a niechaj ocala każdy życie swoje, nie gińcie śród kaźni jego! albowiem czas pomsty to dla Wiekuistego; wysługę wypłaca mu! [7] »Puharem złotym był Babel w ręce Wiekuistego, upajający całą ziemię; z wina jego piły narody, przeto poszalały narody. [8] »Nagle runął Babel i skruszony został; biadajcie nad nim, nabierzcie balsamu na ból jego, może da się uleczyć! [9] »Leczyliśmy Babel, ale się nie wyleczył; opuśćcie go, a idźmy każdy do kraju swego, bo sięga nieba sąd jego, a wznosi się ku obłokom! [10] »Wyjawił Wiekuisty słuszną sprawę naszę: Pójdźmy, opowiadajmy w Cyonie dzieło Wiekuistego, Boga naszego! [11] »Wyostrzcie strzały, napełniajcie sajdaki! Rozbudził Wiekuisty ducha królów Madaju, bo przeciw Babelowi jest zamysł Jego, by go zgładzić. Bo pomsta Wiekuistego to jest, pomsta za przybytek Swój. [12] »Przeciw murom Babelu podnieście sztandar, wzmocnijcie straż, ustanówcie czaty, szykujcie odwód! Bo tak umyślił Wiekuisty i tak spełni co wyrzekł o mieszkańcach Babelu. [13] »Któryś osiadł nad wodami wielkiemi, bogaty w skarby, - nadszedł koniec twój, kres dla odcięcia ciebie! [14] »Zaprzysiągł Wiekuisty zastępów na żywot Swój: Zaprawdę, choćbym cię napełnił ludźmi jako szarańczą - zawtórują przeciw tobie pobudkę! [15] »Utworzył ziemię Swoją mocą, utwierdził świat Swoją mądrością, a Swoim rozumem rozpostarł niebiosa. [16] »Gdy na głos, od Niego wydany, zaszumią wody na niebie, gdy wywodzi obłoki z krańców ziemi, błyskawice dla deszczu tworzy, a wyprowadza wicher ze składów Swoich, [17] »Wtedy oszołomiony każdy człowiek i nie może tego pojąć, i pohańbiony każdy złotnik z powodu rzeźby, bo kłamstwem odlew jego, a niemasz ducha w nim. [18] »Marnością są, dziełem obłędu, czasu nawiedzenia swego wyginą. [19] »Nie do nich podobnym udział Jakóba, bo Stwórcą wszechrzeczy On i berłem dziedzictwa jego, - Wiekuisty zastępów imię Jego. [20] »Młotem ty Moim, narzędziem wojenném, i miażdżę tobą narody, i wytępiam tobą królestwa. [21] »I miażdżę tobą rumaka i jeźdźca jego, i miażdżę tobą wóz i woźnicę. [22] »I miażdżę tobą mężczyznę i niewiastę, i miażdżę tobą starca i wyrostka, i miażdżę tobą młodzieńca i dziewicę. [23] »I miażdżę tobą pasterza i trzodę jego, i miażdżę tobą rataja i uprząż jego, i miażdżę tobą namiestników i starostów. [24] »Ale odpłacę Babelowi i wszystkim mieszkańcom kasdejskim wszystko zło ich, które spełnili w Cyonie w oczach waszych, rzecze Wiekuisty. [25] »Otom Ja przeciw tobie, góro niszcząca, rzecze Wiekuisty, któraś niszczyła całą ziemię, i wyciągnę rękę Moję przeciw tobie, i strącę cię ze skał, i obrócę cię w górę wypaloną. [26] »I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego, ani kamienia na podwalinę, bo w zwaliska wieczne się obrócisz - rzecze Wiekuisty! [27] »Podnieście sztandar na ziemi! Uderzcie w surmę między narody! Wezwijcie przeciw niemu ludy! Zwołujcie przeciw niemu królestwa Araratu, Minni i Aszkenas! Ustanówcie przeciw niemu wodza! Sprowadźcie rumaki niby szarańczę szczecinowatą! [28] »Wezwijcie przeciw niemu narody, - królów Madaju, namiestników jego, i wszystkich starostów jego, i wszystką ziemię jego władztwa! [29] »I zadrży ziemia i zadygoce, gdyż stwierdzą się nad Babelem zamysły Wiekuistego, by obrócić ziemię Babel w pustkowie, bez mieszkańca. [30] »Zaprzestali rycerze Babelu walczyć, osiedli w warowniach, opadła siła ich, zniewieścieli; podpalono siedziby jego, kruszone są zawory jego. [31] »Goniec naprzeciw gońca pędzi, a zwiastun naprzeciw zwiastuna, by obwieścić królowi Babelu, że zdobyto miasto jego ze wszystkich stron. [32] »A brody wzięte, a rowy wypalone ogniem, a bojownicy przerażeni. [33] »Albowiem tak rzecze Wiekuisty zastępów, Bóg Israela: Córa Babelu jako klepisko jest, czasu gdy się je wydeptuje; niezadługo a nadejdzie pora żniwa dla niej. [34] »Pożarł mnie, zgładził mnie Nebukadrecar, król Babelu; postawił mnie jako naczynie wypróżnione, pochłonął mnie jako krokodyl, napełnił żywot swój słodyczami mojemi, wypędził mnie. [35] »Krzywda moja i ciało moje na Babel! rzecze mieszkanka Cyonu, a krew moja na mieszkańców Kasdym! rzecze Jerozolima. [36] »Przeto rzecze tak Wiekuisty: Oto poprowadzę sprawę twoję i pomszczę pomstę twoję i wysuszę morze jego, i wypłonię źródło jego! [37] »I będzie Babel rumowiskiem, siedliskiem szakali zgrozą i pośmiewiskiem, bez mieszkańców! [38] »Jeszcze społem jako lwy ryczą, warczą jako lwie szczenięta. [39] »Ale gdy rozochoceni będą przygotuję im ucztę, i upoję ich, aby się weselili i posnęli snem wiecznym, a nie rozbudzili się, rzecze Wiekuisty. [40] »Powalę ich jako jagnięta na rzeź, jako barany wraz z kozłami! [41] »Jakże zdobytym Szeszach, a wziętą sława całej ziemi; jakże obrócił się w zgrozę Babel między narodami! [42] »Wezbrało nad Babelem morze, mnóztwem fal jego pokryty został. [43] »Obróciły się miasta jego w pustynię, w ziemię spiekłą i jałową, w ziemię, której nie zamieszkuje człowiek, a nie przechodzi przez nią syn Adama. [44] »I nawiedzę Bela w Babelu, i wydobędę połknięty kęs z gęby jego, a nie będą dążyły doń więcej narody; i mur Babelu runie. [45] »Uchodźcie z pośród niego, ludu mój, a ocalcie każdy życie swoje od zapalczywego gniewu Wiekuistego! [46] »A niechaj nie zwątpi serce wasze, abyście się lękać mieli wobec wieści głoszonej po ziemi, gdy rozejdzie się w jednym roku ta wieść, a potem po roku inna wieść, a ucisk będzie w kraju, a władca po władcy. [47] »Przeto oto dni nadchodzą, a nawiedzę posągi Babelu, a cały kraj jego shańbiony będzie, a wszyscy polegli jego padną w pośród niego. [48] »I rozradują się nad Babelem niebo i ziemia, i wszystko co w nich; gdyż z Północy przybędą doń pogromcy, rzecze Wiekuisty. [49] »I Babel musi upaść, o polegli Israela! tak jak dla Babelu padli polegli na całej ziemi. [50] »Ocaleni od miecza uchodźcie, nie zatrzymujcie się. Wspominajcie w dali o Wiekuistym, a Jerozolima niechaj stanie w myśli waszej! [51] »Zawstydziliśmy się, bośmy słyszeli o hańbie, pokrył rumieniec oblicze nasze; gdyż naszli barbarzyńcy na świętości domu Wiekuistego! [52] »Przeto oto dni nadchodzą, rzecze Wiekuisty, a nawiedzę posągi jego, a w całym kraju jego jęczeć będą ranni! [53] »Choćby wzniósł się Babel ku niebu, i choćby niedostępną uczynił wyżynę twierdzy swojej: odemnie przyjdą jednak pogromcy jego! rzecze Wiekuisty. [54] »Odgłos biadania z Babelu, a pogrom wielki z ziemi Kasdejczyków! [55] »Albowiem pustoszy Wiekuisty Babel, i usuwa zeń zgiełk wielki, - a huczały fale ich jako wody potężne, rozlegała się wrzawa okrzyków ich. [56] »Bo nadejdzie nań, na Babel, pogromca, i ujęci będą rycerze jego, złamią się łuki ich; gdyż Bogiem odpłaty Wiekuisty, rzetelnie odpłaci. [57] »I upoję możnowładców i mędrców jego, namiestników i starostów i rycerzy jego, i posną snem wiecznym, a nie obudzą się! - rzecze Król, Wiekuisty zastępów imię Jego. [58] »Tak rzecze Wiekuisty zastępów: Mur Babelu, szeroki, zburzonym będzie do szczętu, a bramy jego wysokie w ogniu spłoną, - bo tak "trudzą się ludy o nie, a plemiona dla ognia się nużą!" [59] »Zlecenie, które dał Jeremjasz, prorok, Seraji, synowi Neryi, syna Machseji, gdy poszedł z Cydkjaszem, królem Judy, do Babelu, czwartego roku jego panowania. Serajah zaś był kwatermistrzem. [60] »Spisał tedy Jeremjasz całą klęskę, która spaść ma na Babel do księgi jednej, - wszystkie mianowicie owe mowy, które napisane są odnośnie do Babelu. [61] »I rzekł Jeremjasz do Seraji: Gdy przybędziesz do Babelu a ujrzysz go, odczytasz wtedy wszystkie te słowa. [62] »I powiesz: Wiekuisty! Tyś wyrzekł o miejscu tém, że je zgładzisz, aby nie zostało w niém mieszkańca, ani człowieka ani bydlęcia, lecz że pustkowiem wieczném będzie... [63] »A oto gdy skończysz czytać księgę tę przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją w głąb Eufratu. [64] »I powiesz: Tak niechaj pogrąży się Babel, a nie podniesie się z powodu klęski, którą nawiodę na niego! Aż do "znużą się" są słowa Jeremjasza. 
«  Księga Jeremiasza 50 Księga Jeremiasza 51 Księga Jeremiasza 52  »


 Źródło tekstu: Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl na podstawie skanów własnych.Opis prezentowanego tekstu: Tekst polski z 13 tomów wydań przekładów ksiąg Starego Testamentu dokonanego przez rabina Izaaka Cylkowa na przełomie XIX/XX wieku. Z ksiąg Starego Testamentu brakuje tylko przekładu ksiąg Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza i Daniela (albo Cylkow nie zdążył ich przełożyć, albo rękopisy tłumaczenia zaginęły).