Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dnia onego śpiewaną będzie pieśń ta na ziemi Judzkiej: Potężne miasto mamy; wybawienie ustanawia niby mury i baszty.
[2] »Otwórzcie bramy, a niech wnijdzie lud sprawiedliwy, co dochował wiary.
[3] »Umysł jego niezachwiany był; zachowasz mu pokój, pokój trwały, bo na Tobie polega.
[4] »Ufajcie Wiekuistemu na wieki, bo w Jah Wiekuistym obrona wieczna.
[5] »Bo upokorzył mieszkańców wysokości, stolicę wyniosłą; poniżył ją, poniżył ku ziemi, pochylił do prochu.
[6] »Depce ją noga, nogi uciśnionych, stopy bezsilnych.
[7] »Ścieżka sprawiedliwych urównana; Ty, Prawy, drogę sprawiedliwych torujesz.
[8] »Bo téż na drodze sądów Twoich, Wiekuisty, czekaliśmy Ciebie; za imieniem i wspomnieniem Twojém tęskniła dusza.
[9] »Duszą moją tęskniłem za Tobą w nocy, a duchem w mém wnętrzu szukałem Cię z rana; bo gdy sądy Twoje na ziemi się objawiają, sprawiedliwości się uczą mieszkańcy świata.
[10] »Oszczędzonym będąc niegodziwy, nie nauczy się sprawiedliwości, w kraju prawości broi bezprawia i nie baczy na majestat Wiekuistego.
[11] »Wiekuisty! podniesioną była ręka Twoja, - nie widzieli tego. Niech tedy widzą ze wstydem rzewniwość Twoję, dla narodu, i rozjątrzenie, które wrogów Twych pochłania.
[12] »Wiekuisty, użyczysz nam pokoju; wszak i wszystkie sprawy nasze zdziałałeś dla nas.
[13] »Wiekuisty, Boże nasz! zawładnęli nami panowie, okrom Ciebie, a jedynie za pomocą Twoją wysławiamy Imię Twoje.
[14] »Zmarli, ci nie ożyją! cienie - nie powstaną! Boś nawiedził i wytępił ich, i zgładził wszelką pamięć o nich.
[15] »Rozmnożyłeś ten naród, Wiekuisty, rozmnożyłeś ten naród, wsławiłeś się daleko po wszystkich krańcach ziemi.
[16] »Wiekuisty! w niedoli wspominali Cię, wylewali ciche modły, gdy karciłeś ich.
[17] »Jako brzemienna, gdy się zbliża do porodu, jęczy, krzyczy w bólach swoich, - takeśmy byli przed obliczem Twojém, Wiekuisty.
[18] »Poczęliśmy, boleliśmy, lecz - jak gdybyśmy zrodzili wiatr; wybawienia nie sprowadziliśmy dla ziemi, a nie padli mieszkańcy świata.
[19] »Oby téż ożyli zmarli Twoi, polegli moi powstali! Rozbudźcie się, radujcie, spoczywający w prochu, bo jako rosa na ziołach będzie rosa Twoja, a ziemia zmarłych wyrzuci.
[20] »Idź, ludu mój, wnijdź do mieszkań twoich, a zamknij drzwi twe za sobą: skryj się na małą chwilę, aż przeminie gniew.
[21] »Gdyż oto Wiekuisty wystąpi z przybytku Swojego aby poszukiwać grzechu mieszkańców ziemi na nich, i odkryje ziemia krew swoję, a nie zakryje nadal zabitych swoich.