Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Do człowieka należą zamierzenia serca, ale od Wiekuistego przychodzi wyrażenie języka.
[2] »Wszystkie drogi człowieka ukazują mu się czystemi ale jest to Wiekuisty, który umysły waży.
[3] »Porucz Wiekuistemu sprawy twoje, a utwierdzą się twe zamysły.
[4] »Wszystko zdziałał Wiekuisty dla właściwego celu swego, tak też i niegodziwca na dzień niedoli.
[5] »Ohydą Wiekuistemu jest każdy wyniosłego serca; rękę na to! nie ujdzie on bezkarnie.
[6] »Przez miłość i prawdę zostaje wina odpuszczona, a przez bojaźń Wiekuistego unika się złego.
[7] »Gdy podobają się Wiekuistemu drogi człowieka, pojednywa z nim i wrogów jego.
[8] »Lepsza odrobina w sprawiedliwości, niż wielkie dochody w bezprawiu.
[9] »Serce człowieka rozważa drogę swoją, ale Wiekuisty kieruje krokiem jego.
[10] »Wyrocznia jest na wargach królewskich, przy wyrokowaniu niechaj nie chybią usta jego.
[11] »Waga i szale sprawiedliwości pochodzą od Wiekuistego; Jego dziełem są wszystkie ciężarki w mieszku.
[12] »Ohydą powinno być dla królów spełnienie niegodziwości, albowiem przez sprawiedliwość utwierdza się tron.
[13] »Upodobaniem królów powinny być usta sprawiedliwe, powinni oni miłować tego, który szczerze przemawia.
[14] »Oburzenie króla - wysłańcy to śmierci; ale mąż mądry uśmierza je.
[15] »W jasnem spojrzeniu króla jest życie, a przychylność jego jako chmura, spuszczająca deszcz wiosenny.
[16] »Nabywanie mądrości - o ileż to lepsze niż złoto, a nabywanie rozwagi, o ileż to wyśmienitsze niż srebro!
[17] »Torem prawych jest wymijanie złego; zachowuje życie swoje kto drogi swej strzeże.
[18] »Przed upadkiem idzie pycha, a przed ruiną wyniosłość ducha.
[19] »Lepiej pokornym być z pokornymi, niż łupy dzielić z wyniosłymi.
[20] »Kto nad słowem się zastanawia znajdzie szczęście, a kto na Wiekuistym polega - błogo mu.
[21] »Kto posiada serce mądre, zyskuje miano rozumnego, ale tylko słodycz ust krzewi naukę.
[22] »Zdrojem życia jest rozum dla tego, który go posiada, ale karą głupców jest głupota.
[23] »Serce mędrca czyni usta jego rozumnemi, a mnoży naukę na wargach jego.
[24] »Patoką miodu są mowy wdzięczne, słodyczą dla duszy i pokrzepieniem dla kości.
[25] »Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą, do śmierci jednak wiedzie koniec jej.
[26] »Głód robotnika pracuje dlań, bo znaglają go własne usta jego.
[27] »Człowiek nikczemny kopie nieszczęście, a na gębie jego niby ogień pałający.
[28] »Człowiek przewrotny wznieca swary, a zausznik rozłącza przyjaciół zażyłych.
[29] »Człowiek okrutny uwodzi towarzysza własnego, a prowadzi go na drogę niedobrą.
[30] »Przymruża on oczy, aby oszustwo obmyśleć, gdy przygryzł wargi spełnił już niecność.
[31] »Koroną wspaniałą jest włos siwy; na drodze cnoty zdobyć ją można.
[32] »Lepszy pobłażliwy niżeli bohater, a panujący nad duchem swoim, niżeli zdobywca miast.
[33] »Na łono rzucają los, ale od Wiekuistego zależy to wszystko, co ztąd wyniknie.