Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I wyruszyli z Elim i przybył cały zbór synów Israela na puszczę Syn, co między Elim i między Synai, piętnastego dnia miesiąca drugiego, po wyjściu ich z ziemi Micraim.
[2] »I szemrał cały zbór synów Israela przeciw Mojżeszowi i Ahronowi na puszczy,
[3] »I rzekli do nich synowie Israela: "Gdybyśmy téż pomarli byli z ręki Wiekuistego w ziemi Micraim, gdyśmy bywało siadali przy garnku mięsa, gdyśmy jadali chléb do syta! Boście wszak wywiedli nas na tę puszczę, aby zamorzyć cały ten tłum głodem!"
[4] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Oto spuszczę wam deszczem chléb z nieba, i będzie wychodził lud, a zbierał potrzebę dzienną każdego dnia, abym go doświadczył: czy postąpi wedle nauki Mojej, czy nie.
[5] »A dnia szóstego, niechaj przyrządzą to, co przyniosą, a będzie podwójną ilością tego, co zbierać będą codziennie."
[6] »I rzekł Mojżesz i Ahron do wszystkich synów Israela: "Wieczorem poznacie, że to Wiekuisty wywiódł was z ziemi Micraim.
[7] »A z rana ujrzycie chwałę Wiekuistego w tém, że usłyszy szemranie wasze przeciw Wiekuistemu; a my czémże jesteśmy, że szemrzecie przeciw nam?"
[8] »I rzekł Mojżesz: "Gdy da wam Wiekuisty wieczorem mięso na pożywienie, a chléb z rana do nasycenia się; w tém poznacie, że usłyszał Wiekuisty szemrania wasze, któremiście szemrali przeciw Niemu; a my czémże jesteśmy? Nie przeciw nam szemrania wasze a przeciw Wiekuistemu."
[9] »I rzekł Mojżesz do Ahrona: powiedz całemu zborowi synów Israela: przystąpcie przed oblicze Wiekuistego, gdyż usłyszał On szemrania wasze!"
[10] »I stało się, gdy przemawiał Ahron do całego zboru synów Israela, że spojrzeli ku puszczy, a oto - chwała Wiekuistego ukazała się w obłoku!
[11] »I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
[12] »"Usłyszałem szemrania synów Israela; powiedz im tak: nad wieczorem będziecie jedli mięso, a z rana nasycicie się chlebem, a poznacie, żem Ja Wiekuisty, Bóg wasz."
[13] »Stało się tedy na wieczór, że się zleciały przepiórki i pokryły obóz, a z rana była warstwa rosy na około obozu.
[14] »A gdy uniosła się warstwa rosy, a oto na powierzchni pustyni coś drobnego, ziarnistego, drobnego, niby szron na ziemi.
[15] »I ujrzeli to synowie Israela, i rzekli jeden do drugiego: "Co to jest?" Bo nie wiedzieli co to było. I rzekł Mojżesz do nich: "Ten to jest chléb, który dał wam Wiekuisty do jedzenia.
[16] »Oto co rozkazał Wiekuisty: zbierajcie z niego każdy w miarę zapotrzebowania swojego, po omerze na głowę, według liczby dusz waszych, niechaj każdy dla pozostających w namiocie swoim zbierze."
[17] »I uczynili tak synowie Israela i zbierali jeden więcej drugi mniej.
[18] »I mierzyli na omery, a nie zbierał zbytecznie potrzebujący więcej, a niedostatecznie potrzebujący mniej; każdy w miarę zapotrzebowania swojego zbierali.
[19] »I rzekł Mojżesz do nich: "Niechaj nikt nie zostawia z tego do rana!"
[20] »Ale nie usłuchali Mojżesza i zostawili niektórzy z tego do rana; i zaroiło się robactwem i zacuchnęło. I rozgniewał się na nich Mojżesz.
[21] »I tak zbierali je każdego rana, każdy wedle potrzeby swojej; bo gdy zagrzało słońce, potopniało.
[22] »I stało się dnia szóstego, że zebrali chléb w dwójnasób, po dwa omery na każdego; i przyszli wszyscy książęta zboru i donieśli to Mojżeszowi.
[23] »I rzekł do nich: "Otóż to, co powiedział Wiekuisty: wielki dzień wypoczynku, dzień wypoczynku, święty dla Wiekuistego jutro; co chcecie upiec, - upieczcie, a co chcecie ugotować, - ugotujcie; a wszystko, co zbywa, zostawcie sobie w zachowaniu do jutra."
[24] »I zostawili je do jutra, jako rozkazał Mojżesz, a nie zacuchnęło; a robactwa nie było w niém.
[25] »I rzekł Mojżesz: Jedzcie to dziś, gdyż dzień odpoczynku dzisiaj Wiekuistemu; dziś nie znajdziecie tego na polu.
[26] »Sześć dni zbierać to będziecie, a dnia siódmego dzień odpoczynku; nie będzie nic tego dnia.
[27] »I stało się dnia siódmego, że wyszli niektórzy z ludu, aby zbierać, ale nie znaleźli.
[28] »I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: "Dopókiż będziecie się wzdragali przestrzegać przykazań i nauk Moich?
[29] »Patrzcie: ponieważ Wiekuisty dał wam dzień wypoczynku, przeto daje On wam dnia szóstego chléb na dwa dni; zostawajcie więc każdy na miejscu swojém, niechaj nie wychodzi nikt z miejsca swojego w dzień siódmy!"
[30] »I odpoczywał lud dnia siódmego.
[31] »I nazwał dom Israela miano onego pokarmu: Man, a był on jako ziarno koriandru, biały, a smak jego jako pączek z miodem.
[32] »I rzekł Mojżesz: "Oto co rozkazał Wiekuisty: pełny omer z tego niech zostanie na przechowanie dla pokoleń waszych, aby widzieli chléb, którym żywiłem was na pustyni, gdym wywiódł was z ziemi Micraim."
[33] »I rzekł Mojżesz do Ahrona: "Weź koszyk jeden a nasyp weń pełen omer manu, a postaw go przed Wiekuistym, na przechowanie w pokoleniach waszych."
[34] »Jako przykazał Wiekuisty Mojżeszowi, tak postawił go Ahron przed arką świadectwa na przechowanie.
[35] »A synowie Israela jadali man czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej; man jadali aż do przybycia swego do granic ziemi Kanaan.
[36] »Omer zaś jest dziesiątą częścią efy.