Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I odparł Ijob, i rzekł:
[2] »O gdyby też zważono rozgoryczenie moje, a włożono wraz na szale nieszczęście moje.
[3] »Wtedy okazałoby się cięższem niż piasek morski - przeto też nieskładne są słowa moje.
[4] »Albowiem groty Wszechmocnego tkwią we mnie: duch mój wsysa palący jad ich, grozy Boże nacierają na mnie.
[5] »Alboż ryczy osieł dziki na zielonem pastwisku, albo czyż porykuje wół nad mieszanką swoją?
[6] »Czyż można rzecz mdłą bez soli spożyć, albo jestli smak w kleju białka?
[7] »Czego wzdrygała się dotknąć dusza moja, leży teraz jako nieczystość na chlebie moim.
[8] »Bodajże się spełniło życzenie moje, a Bóg nadzieję moją urzeczywistnił!
[9] »Gdyby też zechciał Bóg mnie skruszyć, gdyby też puścił rękę, aby mnie odciąć.
[10] »Miałbym wtedy to jeszcze za pociechę, a zachwycałbym się wśród męczarni okrutnej, żem nie odrzucał rozkazów świętego.
[11] »Jakaż siła moja, abym jeszcze czekał, a jakiż kres mój, abym przedłużał cierpliwość moję?
[12] »Alboż moc kamienna moc moja, albo czyż z kruszcu ciało moje?
[13] »Izalim nie zupełnie opory pozbawiony, a usunięta wytrwałość daleko odemnie?
[14] »Zwątpiałemu należy się współczucie bliźniego, choćby od bojaźni przed Wszechmocnym odstępował.
[15] »Bracia moi zawiedli mnie jako potok, jako łożysko strug, które czasami wzbierają.
[16] »Które zmętniały od lodu, nad któremi śnieg stwardniał.
[17] »Gdy się roztopiły znikają, gdy gorąco przypiecze zacierają się z miejsca swojego.
[18] »Ku nim zwracają karawany drogę swoją, ciągną ku pustkowiu i giną.
[19] »Wyglądają ich karawany Themy, podróżne rzesze Szeby tęsknią za niemi.
[20] »Ale zawiodły się ufając im, gdy stanęły przy nich zmieszały się.
[21] »Tak zaiste zeszliście i wy na nicość (dla mnie); spoglądacie na zgrozę i wzdrygacie się
[22] »Alboż mówiłem: "dajcie mi, a z mienia swojego składajcie dary za mnie,
[23] »A wybawcie mnie z mocy ciemięzcy, a z ręki tyrana okupcie mnie!?"
[24] »Nauczcież mnie a zmilczę, a w czem zbłądziłem pokażcie mi.
[25] »O, jakże skuteczne są słowa prawdy! ale czegoż dowodzi strofunek wasz?
[26] »Izali strofować słowa zamierzacie! ależ na wiatr idą mowy zrozpaczonego!
[27] »Nawet o sierotę byście los miotali, a frymarczyli o przyjaciela własnego.
[28] »A teraz raczcie, zwróćcie się ku mnie, a w oblicze wszak nie skłamię wam.
[29] »O zwróćcie się! nie krzywdźcie nadal; tak, zwróćcie się, jeszcze przysługuje mi słuszność w tem jednem.
[30] »Jest li nieprawość na języku moim? albo czyż nie wyczuwa niedoli podniebienie moje?