Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Znasz li porę kiedy kozice skalne rodzą? Czyżeś dozorował czas porodu u łań?
[2] »Możesz li obliczyć miesiące, które spełnić muszą, a znasz li czas gdy miotają?
[3] »Kurczą się, rzucają młode swoje, a bólów swych (szybko) się pozbywają.
[4] »Nabierają sił ich młode, odchowują się na otwartem polu; odbiegają a nie wracają już do nich,
[5] »Kto puścił na swobodę osła dzikiego, a pęta tego bieguna któż je rozwolnił,
[6] »Któremu step na dom przeznaczyłem, a ziemię bezpłodną na siedlisko?
[7] »Wyśmiewa się ze zgiełku miasta, wrzasku poganiacza nie słyszy.
[8] »Co po górach wypatrzył jest paszą jego, a za wszelką zielenią śledzi.
[9] »Zechce li żubr ci służyć, albo czyż przenocuje u jasła twojego?
[10] »Zaprzęgniesz li żubra do zagonu powrozem twoim, albo czyż bronować będzie płosy za tobą?
[11] »Możesz li polegać na nim, przeto że wielką jego siła, a poruczyć mu trud twój?
[12] »Czyż możesz mu zawierzyć, że ci zwiezie twój wysiew, a go zgromadzi na toku twoim?
[13] »Rześkiem jest skrzydło samic strusich, ale czyż są to bocianie loty i opierzenie?
[14] »Znosi ona na ziemi jaja swoje, a daje się im w piasku wygrzewać.
[15] »A nie pomni, że może je nogą zgnieść, a dzicz stepu zdeptać.
[16] »Srogo postępuje z młodemi swojemi, jakoby nie jej były, a jeśli daremny jej trud, nie zaznaje trwogi,
[17] »Bo pozbawił ją Bóg mądrości, a nie użyczył jej rozumu.
[18] »Przy pierwszej sposobności unosi się wysoko, urąga rumakowi i jeźdźcy jego.
[19] »Czy użyczasz rumakowi dzielności? Czy przystrajasz szyję jego w grzywę falującą?
[20] »Czy puszczasz go w podskoki jakoby szarańczę? Przenikliwość rżenia jego wzbudza trwogę.
[21] »Ryją kopyta jego grunt, rad jest swej siły, wyrusza na spotkanie zbroi.
[22] »Urąga trwodze, a nie lęka się, a nie ustępuje przed ostrzem miecza.
[23] »Nad nim chrzęści kołczan, błyszczy włócznia i lanca.
[24] »Z drżeniem i gniewem wchłania pył, a nie daje się powściągnąć na głos trąby.
[25] »Gdy uderzy trąba zarży hej! a zdaleka wyczuwa bój, gromkie okrzyki wodzów i wrzawę bitwy.
[26] »Czyż mocą twego rozumu wzbija się jastrząb, rozwija skrzydła swe ku południowi?
[27] »Czyż na rozkaz twój wzlatuje orzeł, a ściele wysoko gniazdo swoje?
[28] »Na opoce zamieszkuje, a przebywa na urwiskach skał, jakby na zamczysku.
[29] »Ztamtąd wypatruje żer, daleko śledzą oczy jego.
[30] »A młode jego chlipią krew, a gdzie polegli tam on.