Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I prowadził Ijob dalej pouczającą rzecz swoję, i rzekł:
[2] »Któżby mi pozwolił być jako za miesięcy dawnych, za dni onych, gdy się Bóg mną opiekował.
[3] »Gdy jeszcze świeciła pochodnia Jego nad głową moją gdym jeszcze przy świetle Jego szedł przez ciemność.
[4] »Jakom był za dni młodości mojej, gdy jeszcze Bóg radził nad namiotem moim.
[5] »Gdy jeszcze Wszechmocny był zemną, a wokoło mnie dziatwa moja.
[6] »Gdy się kąpały stopy moje w śmietance, a wylewała opoka przy mnie potoki oliwy.
[7] »Gdym wychodził z bramy na miasto, na rynku ustawiał krzesło moje.
[8] »Widząc mnie młodzi, ukrywali się, a sędziwi podnieśli się i stali.
[9] »Panowie powstrzymali swe mowy, przykładając rękę do ust swoich.
[10] »Głosy książąt milkły, a przylegał im język ich do podniebienia.
[11] »Tak, ucho które mnie słyszało błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, przyświadczało mi.
[12] »Bom wybawiał strapionego, który wołał, i sierotę za którą nikt się nie ujmował.
[13] »Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mnie, a serce wdowy rozweselałem.
[14] »W sprawiedliwość przyodziałem się, a zdobiła mnie, niby płaszcz i dyadem był mi wyrok mój.
[15] »Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
[16] »Byłem ojcem ubogich, a sprawę nieznanego mi badałem.
[17] »A kruszyłem szczęki krzywdziciela, a z zębów jego wydzierałem zdobycz.
[18] »Wtedy mniemałem: w gnieździe swojem skonam, a jako feniks rozmnożę dni moje.
[19] »Korzeń mój rozkrzewi się ku wodom, a rosa nocować będzie na gałęziach moich.
[20] »Cześć moja odświeży się przy mnie, a łuk w ręce mojej się odnowi.
[21] »Słuchano mnie i czekano, a milczano wobec zdania mojego.
[22] »Po słowie mojem nie odzywano się powtórnie, niby krople spadała na nich mowa moja.
[23] »Wyglądali mnie jako dżdżu, otwierali usta swe niby na deszcz późny.
[24] »Uśmiechałem się do nich, gdy odwagę tracili, a jasności oblicza mego nie mogli przytłumić.
[25] »Gdym kiedy przyszedł do nich, zasiadałem na najprzedniejszem miejscu, przebywałem jako król wśród hufców, jako ten, który smutnych cieszy.