Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Gdy tedy usłyszał to król Chiskjasz, rozdarł szaty swoje, i oblekł się w wór i wszedł do przybytku Wiekuistego.
[2] »I posłał Eljakima, przełożonego pałacu, i Szebnę, sekretarza, i starszych z kapłanów, obleczonych w wory, do proroka Jezajasza, syna Amoca.
[3] »I rzekli do niego: Tak powiedział Chiskjasz: Dniem utrapienia i sponiewierania i bluźnienia jest dzień ten. Bo doszedł płód do macierzyzny, a niema siły do porodu.
[4] »Może usłyszy Wiekuisty, Bóg twój, wszystkie słowa Rabszaki, którego posłał król asyryjski, pan jego, aby urągał Bogu żywemu, i pomścił się za mowy, jakie słyszał Wiekuisty, Bóg twój; więc zanieś modlitwę za szczątek pozostały.
[5] »Przybyli tedy słudzy króla Chiskjasza do Jezajasza.
[6] »I rzekł do nich Jezajasz: Tak powiecie panu waszemu: Tak rzecze Wiekuisty: Nie obawiaj się słów tych któreś słyszał, któremi lżyli Mnie pachołki króla asyryjskiego.
[7] »Oto podam mu tę myśl, aby usłyszawszy wieść powrócił do kraju swojego, a wtedy zagubię go mieczem w własnym kraju jego.
[8] »Tymczasem wrócił Rabszake i znalazł króla asyryjskiego walczącego przeciw Libna - słyszał bowiem: że wyruszył z Lachisz.
[9] »I usłyszał o Tyrhaku, królu etjopskim, jak mówiono: Oto wyruszył, aby walczył przeciw tobie; co usłyszawszy, wysłał posłów do Chiskjasza z temi słowy:
[10] »Tak powiecie Chiskjaszowi, królowi judzkiemu: Niechaj cię nie zwodzi Bóg twój, któremu ty ufasz, mówiąc: Nie będzie wydana Jerozolima w moc króla asyryjskiego.
[11] »Otoś słyszał co poczynili królowie asyryjscy wszystkim ziemiom, jak je zniszczyli, a tybyś miał być ocalony?
[12] »Czyż ocalili bogowie ludów te, które wygubili ojcowie moi: Gozan i Charan i Recef i synów Eden co w Telassar?
[13] »Gdzie król Chamatu i król Arpadu i król miasta Sefarwaim, Hena i Iwa?
[14] »I wziął Chiskjasz list z ręki posłów i przeczytał go, i wstąpił do przybytku Wiekuistego i rozwinął go Chiskjasz przed Wiekuistym.
[15] »I modlił się Chiskjasz Wiekuistemu, i rzekł: Wiekuisty, Boże Izraela, zasiadający nad Cherubami! Tyś sam jeden Bogiem wszystkich królestw ziemi, Tyś stworzył niebo i ziemię.
[16] »Skłoń, Wiekuisty, ucho Twoje i słuchaj, roztwórz Wiekuisty, oczy Twoje i wejrzyj i usłysz wszystkie słowa Sanheryba, tego którego wysłał, aby lżył Boga żywego.
[17] »Wprawdzie, o Wiekuisty, spustoszyli królowie asyryjscy ludy te i ziemię ich,
[18] »I powrzucali bóstwa ich w ogień, albowiem nie były to bóstwa, a tylko robota rąk ludzkich, drzewo i kamienie, przeto zniszczyć je mogli.
[19] »A teraz Wiekuisty, Boże nasz, chciej nas wybawić z ręki jego, aby poznały wszystkie królestwa ziemi, żeś Ty Wiekuisty jedyny.
[20] »I posłał Jezajasz, syn Amoca, do Chiskjasza, mówiąc: Tak rzecze Wiekuisty, Bóg Izraela: O coś mnie błagał względem Sanheryba, króla asyryjskiego, słyszałem.
[21] »Takie jest słowo, które wyrzekł Wiekuisty o nim: Gardzi tobą, wyśmiewa cię dziewicza córa Syonu, potrząsa głową za tobą córa jerozolimska.
[22] »Komużeś bluźnił i urągał, i przeciw komu podniosłeś głos twój, a wzniosłeś tak wysoko oczy twoje! - przeciw Świętemu Izraela!
[23] »Przez sługi twoje bluźniłeś Pana i powiedziałeś: Z mnóstwem wozów moich dotarłem ja do szczytu gór, do krańców Libanu, i ściąłem rosłe cedry jego, i wstąpiłem na najwyższy wierzchołek jego, do równego sadowi lasu jego.
[24] »Jam kopał - a pił wody cudze, ja też wysuszę krokiem stóp moich wszystkie strumienie Macoru.
[25] »Czyżeś nie słyszał, żem to oddawna ustanowił, od czasów pierwotnych zarządził? Teraz sprowadziłem to i powołany zostałeś, abyś burzył w zwaliska rozrzucone miasta warowne.
[26] »A mieszkańcy ich bezsilni, strwożyli się i zmieszali; stali się jako trawa polna i jako zieleniejąca się bylina, jako mech po dachach i śnieć przed kłosieniem się.
[27] »Ale legowisko twoje i wyjście i wejście twoje znałem i zżymanie się twoje na Mnie.
[28] »Ponieważ zżymanie się twoje na Mnie i zuchwalstwo twoje doszło uszu Moich; przeto wprawię kolce Moje w nozdrza twe, a wędzidło Moje w usta twoje, i powiodę cię naprzód, drogą, którąś przyszedł.
[29] »A ten też miej sobie znak: Żywić się będą tego roku samosiewką, roku też drugiego ziarnem dziko wyrosłem, a roku trzeciego siać wam i żąć i sadzić winnice i pożywać owoce ich.
[30] »I zakorzeni się szczątek domu Judy pozostały silniej u dołu i wyda owoc u góry.
[31] »Bo z Jerozolimy wynijdzie ostatek, a szczątek z góry Syonu; rzewniwość Wiekuistego zastępów sprawi to.
[32] »Przeto rzecze tak Wiekuisty o królu asyryjskim: Nie wkroczy on do miasta tego, ani wymierzy doń strzały, ani wystąpi przed niem z tarczą, ani usypie przeciw niemu wału.
[33] »Drogą, którą przyszedł, tą się wróci, a do miasta tego nie wnijdzie, rzecze Wiekuisty.
[34] »I osłonię miasto to, abym je zachował gwoli sobie i ze względu na Dawida, sługę Mojego.
[35] »I stało się tejże nocy, że wyszedł anioł Wiekuistego i poraził w obozie asyryjskim sto ośmdziesiąt i pięć tysięcy. A gdy wstali zrana, a oto wszyscy trupy martwe.
[36] »Wyruszył tedy i poszedł i wrócił Sanheryb, król asyryjski, i pozostał w Niniwie.
[37] »A gdy się korzył w domu Nisrocha, boga swojego, Adrammelech i Szarecer, synowie jego, ugodzili go mieczem, a sami uszli do kraju Ararat. I panował syn jego Assarhaddon miasto niego.