Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zdarzyło się zaś po wymienionych wypadkach co następuje: Jezreelczyk Nabot posiadał winnicę, położoną w Jezreelu obok pałacu Ahaba, króla Samaryi.
[2] »I rzekł Ahab do Nabota tak: Ustąp mi winnicę swoją, abym obrócił ją na ogród warzywny, ponieważ tak blizko leży pałacu mojego. Oddam ci zaś za nią winnicę lepszą, albo jeżeli to za dobre uznasz, oddam ci w srebrze cenę jej.
[3] »Nabot jednak odpowiedział Ahabowi: Niechaj mnie Wiekuisty uchowa od tego, abym ci miał oddać spuściznę ojców moich!
[4] »Przybył tedy Ahab do pałacu swego zgnębiony i rozdrażniony z powodu odpowiedzi, jaką mu dał Jezreelczyk Nabot, gdy rzekł: Nie odstąpię ci spuścizny ojców moich! I położył się na łożu swojem, i odwrócił swe oblicze, i nie przyjął posiłku.
[5] »I weszła doń Izebel, małżonka jego, i rzekła do niego: Czemużeś tak posępnie usposobiony, a nie przyjmujesz posiłku?
[6] »I odpowiedział jej: Oto mówiłem z Nabotem, Jezreelczykiem, i rzekłem mu: Odstąp mi winnicę swą za pieniądze, albo jeśli wolisz, oddam ci inną winnicę za nią - on wszakże odpowiedział: Nie odstąpię ci winnicy mojej!
[7] »Rzekła doń tedy Izebel, małżonka jego: Alboż ty wywierasz teraz władzę królewską nad Izreelem? Wstań, posil się, a bądź dobrej myśli. Winnicę Nabota, Jezreelczyka, ja ci oddam!
[8] »Poczem napisała w imieniu Ahaba list, a zaopatrzywszy go pieczęcią jego, posłała list ten do starszych i przedniejszych, znajdujących się w mieście jego, którzy razem z Nabotem mieszkali.
[9] »Napisała zaś w liście jak następuje: Ogłoście post, a postawcie Nabota na czele ludu.
[10] »I postawcie dwóch ludzi nikczemnych przeciw niemu, którzyby świadczyli przeciw niemu, i rzekli: Bluźniłeś Bogu i królowi! Poczem wyprowadźcie go i ukamienujcie na śmierć!
[11] »Uczynili tedy mężowie miasta jego, mianowicie starsi i przedniejsi zamieszkali w mieście jego, tak jak poleciła im Izebel, jak napisano było w liście, który wysłała do nich.
[12] »Ogłosili post i postawili Nabota na czele ludu.
[13] »I przybyli dwaj owi ludzie nikczemni, i usiedli naprzeciw niemu, i zaświadczyli przeciw Nabotowi dwaj ci ludzie nikczemni wobec ludu, i rzekli: Bluźnił Nabot Bogu i królowi! Poczem wyprowadzili go za miasto i ukamienowali go kamieniami na śmierć.
[14] »Następnie posłali do Izebeli ze słowami: Ukamienowany Nabot i zginął.
[15] »A gdy usłyszała Izebel, że ukamienowany Nabot i zginął, rzekła Izebel do Ahaba: Dalej, obejm w posiadanie winnicę Jezreelczyka Nabota, którą za pieniądze odstąpić ci się wzbraniał; albowiem Nabot nie żyje już, lecz umarł.
[16] »Usłyszawszy zatem Ahab, że Nabot umarł, wyruszył Ahab, aby zstąpić do winnicy Jezreelczyka Nabota i objąć ją w posiadanie.
[17] »Doszło tedy słowo Wiekuistego Eljasza Tysbitę, głosząc:
[18] »Wstań, a zejdź naprzeciw Ahabowi, królowi izraelskiemu, zamieszkałemu w Samaryi - znajduje się on właśnie w winnicy Nabota, dokąd zstąpił, aby ją objął w posiadanie -
[19] »A oświadczysz mu i powiesz: Tak rzecze Wiekuisty: Azaliś zamordował, a teraz i dziedzictwo zabrał? I oświadcz mu dalej temi słowy: Tak rzecze Wiekuisty: Na miejscu, na którem chłeptały psy krew Nabota, chłeptać będą psy i krew twoją!
[20] »I odpowiedział Ahab Eljaszowi: Czyżeś znalazł mnie, wrogu mój? I rzekł: Tak, znalazłem! boś się zaprzedał, by czynić co niegodziwe w oczach Wiekuistego.
[21] »Oto sprowadzę niedolę na ciebie i zetrę ślady twoje i zgładzę Ahabowi wszystko co ścianę moczy, zależnych i wolnych w Izraelu.
[22] »I postąpię z domem twoim jak z domem Jerobeama, syna Nebata, i z domem Baeszy, syna Achii, z powodu rozjątrzenia, któreś wzniecił i dla tego żeś uwiódł Izraela.
[23] »O Izebeli też wyrzekł Wiekuisty, mówiąc: Psy pożerać będą Izebelę przy murze jezreelskim.
[24] »Ktoby z Ahaba w mieście zmarł, tego poźrą psy; a ktoby na polu zginął, tego poźre ptactwo nieba.
[25] »Nie było rzeczywiście nikogo, któryby się tak zaprzedał, aby czynić zło w oczach Wiekuistego, jak Ahab, którego uwiodła Izebel, żona jego.
[26] »Tak że uczynił się ohydnym bardzo, postępując za bożyszczami, zupełnie jak postępowali Amorejczycy, których wypędził był Wiekuisty przed synami Izraela.
[27] »Gdy tedy usłyszał Ahab słowa te, rozdarł szaty swoje i włożył wór na ciało swe i pościł, i sypiał okryty worem i wlókł się powoli.
[28] »I doszło słowo Wiekuistego Eljasza Tysbitę, głosząc:
[29] »Czyżeś zauważył jak ukorzył się przedemną Ahab? Ponieważ się ukorzył przedemną, nie przywiodę klęski za dni jego; za dni syna jego przywiodę ową klęskę na dom jego.