Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Miałoć wprawdzie i tamto pierwsze przepisy o służbie Bożej i świątynię ziemską.
[2] »Urządzony tam był przybytek pierwszy, w którym znajdowały się świeczniki, i stół, i chleby Boże: i nazywał się Świątynią.
[3] »A za wtórą zasłoną był przybytek inny, zwany Świątnicą,
[4] »i miał kadzielnicę złotą, i arkę przymierza zewsząd złotem powleczoną, w której było naczynie złote z manną i laska Aaronowa, która była rozkwitła, i tablice przymierza:
[5] »a nad nią byli Cherubini chwały, którzy ocieniali ubłagalnię: o czem niema potrzeby mówić tu z osobna.
[6] »A gdy to tak urządzone było, do pierwszego przybytku wchodzili zawsze kapłani, którzy sprawowali służbę Bożą:
[7] »do drugiego zaś wchodził raz w rok sam tylko arcykapłan nie bez krwi, którą ofiarował za grzechy niewiadomości - swoje i ludu.
[8] »Przez to Duch święty znać dawał, że droga do Świątnicy nie była jeszcze otwarta, dopóki stoi przybytek pierwszy.
[9] »Bo był to obraz czasu bieżącego, który wyrażał, że dary i ofiary w tym czasie składane nie mogą uczynić doskonałym w sumieniu tego, kto je składa:
[10] »lecz że razem z pokarmami, napojami i różnemi obmywaniami są ustawami cielesnemi, włożonemi do czasu odmiany ich na lepsze.
[11] »Ale Chrystus stawszy się arcykapłanem dóbr przyszłych, przez przybytek wyższy i doskonalszy, nie rękoma uczyniony, to jest nie tego świata:
[12] »i nie z krwią kozłów lub cielców, ale z krwią własną wszedł raz na zawsze do Świątnicy, dokonawszy wiecznego odkupienia.
[13] »Jeżeli bowiem krew kozłów i wołów, i pokropienie popiołem z jałowicy poświęcało skalanych, obmywając ich ciało:
[14] »jakoż daleko bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha świętego samego siebie złożył Bogu w niepokalanej ofierze, oczyści sumienia nasze od uczynków martwych, abyśmy służyli Bogu żyjącemu?
[15] »I dlatego też jest on pośrednikiem nowego przymierza, które jest zarazem jego testamentem, aby przez śmierć, którą poniósł dla odkupienia przestępstw popełnionych pod pierwszem przymierzem, powołani do wiary otrzymali obiecane sobie dziedzictwo wieczne.
[16] »Bo gdzie jest testament, tam musi nastąpić śmierć testatora:
[17] »testament bowiem nabiera siły po zmarłych: inaczej nie ma mocy, dopóki żyje, kto uczynił testament.
[18] »Stąd i pierwsze przymierze nie bez krwi poświęcone zostało.
[19] »Mojżesz bowiem przeczytawszy całemu ludowi wszystkie ustawy zakonu, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną i hyzopem, i pokropił tak samą księgę, jak i wszystek lud,
[20] »mówiąc: "Tać jest krew przymierza, które Bóg zawarł z wami".
[21] »Podobnież przybytek i wszystko naczynie do służby Bożej krwią pokropił.
[22] »I wszystko niemal według zakonu krwią się oczyszcza, a bez wylania krwi niemasz odpuszczenia.
[23] »A jeżeli obrazy rzeczy niebieskich musiały być w ten sposób poświęcane, to same rzeczy niebieskie potrzebowały ofiar nierównie doskonalszych.
[24] »Chrystus bowiem wszedł nie do Świątnicy rękoma zbudowanej, która była obrazem tylko Świątnicy prawdziwej, ale do samego nieba, by teraz stawał tam przed Bogiem za nami.
[25] »Nie tak atoli, iżby częstokroć ofiarował siebie na podobieństwo arcykapłana, który wchodzi co roku do Świątnicy z krwią cudzą:
[26] »gdyż w takim razie często musiałby był cierpieć od początku świata: ale on teraz, na końcu wieków, raz się okazał dla zgładzenia grzechu, ofiarując samego siebie.
[27] »Bo jak ludziom postanowiono jest raz umrzeć, a potem sąd:
[28] »tak i Chrystus raz jeden ofiarował siebie, by zgładzić grzechy wielu: po raz zaś drugi okaże się bez grzechu tym, którzy go oczekują, aby zbawił ich.