Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pominąwszy tedy pierwsze początki nauki Chrystusowej, przejdziemy do rzeczy doskonalszych, nie zakładając nanowo fundamentów przez naukę o nawracaniu się od uczynków martwych i o wierze w Boga:
[2] »o chrzcie i wkładaniu rąk: o zmartwychwstaniu i o sądzie wiecznym.
[3] »Uczynimy i to, jeśli Bóg pozwoli.
[4] »Bo rzecz to niepodobna, aby ci, którzy raz zostali oświeceni, i skosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha świętego,
[5] »i zakosztowali słodkiej obietnicy Bożej i mocy przyszłego wieku,
[6] »a potem odpadli, dali się odnowić po raz drugi przez pokutę: oni, którzy nanowo krzyżują w sobie syna Bożego, i wystawiają go na urągowisko.
[7] »Bo ziemia, która pije często spadający deszcz na się i rodzi rośliny użyteczne dla tych, którzy ją uprawiają, bierze błogosławieństwo od Boga:
[8] »ale ta, która wydaje ciernie i osty, nieużyteczna jest i blizka przekleństwa, a koniec jej - spalenie.
[9] »Lecz o was, najmilsi, tuszymy coś lepszego, i co jest bliższem zbawienia, aczkolwiek w ten sposób przemawiamy do was.
[10] »Wszak nie jest Bóg niesprawiedliwy, iżby miał zapomnieć waszej pracy i miłości, którąście okazali dla imienia jego, kiedyście służyli świętym, a i teraz jeszcze służycie.
[11] »Ale pragniemy, aby każdy z was okazywał tęż samą gorliwość aż do końca, aby nadzieja wasza była pełna:
[12] »abyście nie zgnuśnieli, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i wytrwałość odziedziczą obietnicę.
[13] »Albowiem Abrahamowi dał Bóg obietnicę, i poprzysiągł ją na samego siebie - nie mając nikogo wyższego, na kogo by przysiągł -
[14] »mówiąc: "Zaprawdę ubłogosławię ciebie, i rozmnożę ciebie bez miary!"
[15] »I gdy on oczekiwał cierpliwie, dostąpił tego, co mu obiecano było.
[16] »Ponieważ ludzie zwykli przysięgać na wyższego od siebie, a przysięga wykonana ku potwierdzeniu czegoś kończy spór wszelki:
[17] »przetoż i Bóg, aby tem skuteczniej okazał dziedzicom obietnicy nieodmienność wyroku swego, dodał przysięgę:
[18] »abyśmy w tych dwóch rzeczach niezawodnych, w których niepodobna jest, by nas Bóg omylił, najmocniejszą mieli pociechę:
[19] »my, którzyśmy się uciekli i uchwycili podanej nam nadziei, i trzymamy się jej jako bezpiecznej i mocnej kotwicy dla dusz naszych, która przenika za zasłonę aż do wnętrza,
[20] »dokąd przodując nam, wszedł Jezus, stawszy się kapłanem na wieki według porządku Melchizedecha.