Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zakon bowiem, mając tylko cień dóbr przyszłych, a nie rzeczywistą postać rzeczy, nie może nigdy temiż samemi ofiarami, składanemi ustawicznie rok w rok, uczynić sprawiedliwymi tych, którzy przystępują z niemi:
[2] »boć inaczej zaprzestaliby byli ofiarować je: ci bowiem, którzy je przynosili, raz oczyszczeni, jużby się nie poczuwali w sumieniu do żadnego grzechu.
[3] »Tymczasem co roku ponawiano przy nich przypominanie grzechów.
[4] »Bo też i być nie mogło, iżby krew wołów i kozłów gładziła grzechy.
[5] »To też Chrystus przychodząc na świat tak mówił: "Ofiary i daru nie chciałeś, aleś utworzył mi ciało:
[6] »całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie:
[7] »tedym rzekł: Oto idę! jak jest napisano o mnie w zwoju księgi, abym pełnił, o Boże, wolę twoją".
[8] »Otóż mówiąc najpierw: "Ofiary i daru całopalenia i ofiary za grzech nie chciałeś, ani się podobały tobie": a były to ofiary zgodne z zakonem:
[9] »a potem dodając: "Tedym rzekł: Oto idę! abym pełnił wolę twoją, znosi tamto pierwsze, to jest ofiary, aby natomiast postawił to drugie, to jest pełnienie woli Bożej:
[10] »z której to woli jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
[11] »A tak podczas gdy tam każdy kapłan stoi codzień, pełniąc swój urząd i ofiarując często też same ofiary, które nie mogą nigdy zgładzić grzechu:
[12] »ten, ofiarowawszy jedną ofiarę za grzechy, siedzi na zawsze po prawicy Bożej,
[13] »tego już tylko oczekując, aż "nieprzyjaciele jego będą położeni podnóżkiem stóp jego".
[14] »Albowiem jedną ofiarą sprawiedliwym uczynił na wieki tych, których poświęca.
[15] »Poświadcza to nam i Duch święty. Powiedziawszy bowiem:
[16] »"Oto jest przymierze, które zawrę z nimi po onych dniach, mówi Pan. Prawa moje włożę w serca ich, i na umysłach ich napiszę je",
[17] »dodał: "A grzechów i nieprawości ich pamiętać już więcej nie będę".
[18] »A gdzie jest odpuszczenie grzechów, tam niemasz już ofiary za grzech.
[19] »Mając tedy, bracia, zapewnione przez krew Chrystusową wejście do Świątnicy,
[20] »dokąd poświęcił on nam drogę nową i żywą przez zasłonę, to jest przez ciało swoje:
[21] »i mając tak wielkiego kapłana nad domem Bożym,
[22] »przystąpmy do niego z sercem szczerem i z wiarą pełną: oczyszczeni na sercach od złego sumienia przez pokropienie, i obmyci na ciele wodą czystą.
[23] »Trzymajmy się niezachwianie wyznania nadziei naszej (boć wierny jest, który obiecał),
[24] »i przypatrujmy się jedni drugim dla pobudzania siebie nawzajem do miłości i do dobrych uczynków.
[25] »Nie opuszczajcie spólnych zebrań waszych, jak to niektórzy czynić zwykli: lecz raczej dodawajcie sobie otuchy, a to tem bardziej, że już widzicie zbliżający się dzień.
[26] »Bo jeślibyśmy grzeszyli rozmyślnie po otrzymaniu znajomości prawdy, jużby nam nie pozostało ofiary za grzech,
[27] »lecz ono straszliwe oczekiwanie sądu, i ogień zawistny, który ma pożreć przeciwników.
[28] »Kto narusza zakon Mojżeszowy, umiera bez miłosierdzia na słowo dwóch albo trzech świadków:
[29] »o ileż, myślicie, sroższe ściągnie na siebie karania ten, ktoby syna Bożego podeptał, i krew przymierza, przez którą poświęcony został, za krew pospolitą poczytał, i Ducha łaski znieważył?
[30] »Wszak wiemy, kto jest ten, który powiedział: "Mojać jest pomsta, a ja oddam". I jeszcze: "Pan będzie sądził lud swój".
[31] »Strasznoć jest wpaść w ręce Boga żywego!
[32] »Przypomnijcie sobie dni dawne, kiedy zaraz po swem oświeceniu srogą wytrzymaliście nawałę utrapień:
[33] »stając się bądź sami widowiskiem w urąganiu i uciskach, bądź towarzyszami tych, którzy w podobnem byli udręczeniu.
[34] »Boście i z uwięzionymi spółcierpieli, i zrabowanie mienia waszego przyjęliście z weselem, wiedząc, że posiadacie majętność lepszą i trwałą.
[35] »Nie traćcież ufności waszej, która ma wielką zapłatę.
[36] »Potrzeba wam tylko cierpliwości, abyście, pełniąc wolę Bożą, dostąpili skutku obietnic.
[37] »Chwila jeszcze, chwileczka, a "przyjdzie ten, który ma przyjść, i nie omieszka.
[38] »A sprawiedliwy mój z wiary żyje: lecz kto się cofnie, w takim nie podoba sobie dusza moja".
[39] »Ale co do nas, my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają ku zagubie, lecz jesteśmy ludźmi wiary ku zbawieniu duszy.