Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Mając tedy, najmilsi, te obietnice, oczyszczajmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha, doskonaląc się w świętości przez życie w bojaźni Bożej.
[2] »Zróbcie nam miejsce w sercach waszych! Nikogośmy nie skrzywdzili, nikogo nie zwiedli, z nikogo nie ciągnęliśmy zysku.
[3] »Nie mówię tego, abym potępiał was: bośmy już powiedzieli, że jesteście w sercu naszem: tak, iż z nami razem umieracie, i z nami razem żyjecie.
[4] »Wielka jest moja otwartość względom was, i wielkie jest moje chlubienie się wami: pełen jestem pociechy, i zbytnio się raduję we wszelkiem utrapieniu naszem.
[5] »Bo i gdyśmy przybyli do Macedonji, ciało nasze nie miało żadnego odpoczynku, aleśmy we wszystkiem udręczeni byli: zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
[6] »Ale ten, który cieszy przygnębionych, pocieszył nas Bóg przybyciem Tytusa.
[7] »A nietylko przybyciem jego, ale i radością, jakiej on doznał z was: gdy nam opowiadał o waszym płaczu, o waszem zastawieniu się za mię: tak, iż tem więcej się cieszyłem.
[8] »Bo chociaż mym listem zasmuciłem was, nie żałuję tego: a jeślim i żałował, widząc, że on list (choć na krótko) zasmucił was,
[9] »teraz się cieszę: nie żeście się zasmucili, ale żeście się zasmucili ku pokucie. Bo byliście zasmuceni wedle Boga, abyście w niczem nie doznali z nas szkody.
[10] »Smutek bowiem, który jest wedle Boga, sprawia pokutę stateczną ku zbawieniu, a smutek światowy sprawia śmierć.
[11] »Bo ten wasz smutek wedle Boga nie byle jaką zrodził w was gorliwość: ale obronę, ale oburzenie, ale obawę, ale tęsknotę, ale zapał, ale ukaranie: we wszystkiem okazaliście, że czystymi w tej sprawie jesteście.
[12] »Jeślim tedy pisał do was, to nietyle miałem na celu tego, który krzywdę wyrządził, lub który ucierpiał, ile raczej to, iżbym pokazał gorliwość naszą, którą mamy o was przed Bogiem,
[13] »dlategośmy się ucieszyli. A w tej radości naszej najwięcej cieszyła nas radość Tytusa, iż pokrzepion jest duch jego od was wszystkich.
[14] »Bo jeślim przed nim w czem się z was przechwalał, zawstydzony nie jestem: ale jakeśmy wam we wszystkiem mówili prawdę, tak też i chlubienie się nasze przed Tytusem okazało się prawdą:
[15] »a serce jego tem bardziej lgnie do was, gdy przypomina sobie posłuszeństwo was wszystkich, jakoście go z bojaźnią i ze drżeniem przyjęli.
[16] »Cieszę się, iż we wszystkiem ufam wam.