Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Na sześć dni przed Wielkanocą poszedł Jezus do Betanji, gdzie przebywał Łazarz, ów nieboszczyk, którego Jezus wskrzesił.
[2] »I sprawili mu tam ucztę, na której Marja posługiwała, a Łazarz znajdował się wśród biesiadników.
[3] »A Marja wzięła funt drogiego olejku z czystego nardu i namaściła stopy Jezusa, ocierając je potem własnemi włosami; i cały dom napełnił się wonnością olejku.
[4] »Wtedy jeden z uczniów, Judasz Iskarjot, który go miał zdradzić, odezwał się:
[5] »Czemu nie sprzedano tego olejku za trzysta groszy i nie rozdano go między ubogich?
[6] »A to mówił nie dlatego, żeby mu o ubogich chodziło, ale iż złodziejem był i z mieszka, który nosił, kradł co tam składano.
[7] »A Jezus rzekł: Pozwólcie jej to czynić na dzień pogrzebu mego.
[8] »Biednych zawsze mieć będziecie wśród siebie, a mnie nie zawsze będziecie mieli.
[9] »Tymczasem dużo Żydów dowiedziało się, że Jezus tam przebywał i poszli tam nietylko dla Jezusa, ale też i po to, żeby Łazarza zobaczyć, którego zmartwych wskrzesił.
[10] »Dlatego to wyżsi kapłani postanowili zabić i Łazarza,
[11] »wielu bowiem Żydów opuszczało ich dla niego i zaczynało wierzyć w Jezusa.
[12] »A nazajutrz, gdy cała ta ogromna rzesza, która zeszła się na Święta usłyszała, że Jezus miał przybyć do Jerozolimy,
[13] »wzięła gałązki palmowe i wyszła mu na spotkanie, wołając: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie, król Izraelski.
[14] »A Jezus znalazł osiołka i wsiadł na niego, jako napisano:
[15] »Nie bój się córko Sjońska! oto król twój przybywa do ciebie na źrebięciu oślicy.
[16] »Z początku nie rozumieli tego uczniowie jego; ale po uwielbieniu Jezusa przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że to właśnie mu uczyniono.
[17] »A ci, co z nim byli, kiedy Łazarza z grobu wyprowadzał, wskrzeszając go z martwych, dawali o nim świadectwo.
[18] »I właśnie dlatego, iż się lud dowiedział, że on ten cud uczynił, wyszedł mu naprzeciw.
[19] »Faryzeusze zaś mówili między sobą: Widzicie, że nic nam się nie udaje: oto cały świat idzie za nim.
[20] »Przybyli też niektórzy poganie na Święta, żeby cześć Bogu oddać.
[21] »Otóż ci zwrócili się do Filipa, który pochodził z Betsajdy Galilejskiej i prosili go: Panie, chcemy Jezusa zobaczyć.
[22] »Filip przyszedł z tem do Andrzeja i obaj Andrzej i Filip powiedzieli o tem Jezusowi.
[23] »A Jezus tak im rzecze: Przyszedł czas uwielbienia dla syna człowieczego.
[24] »Powiadam wam, że jeśli ziarno zboża upadnie na ziemię, a nie obumrze, zostaje bezpłodne; a jeśli obumrze, wiele owocu przynosi.
[25] »Kto kocha swe życie, traci je; a kto ma w nienawiści życie swoje na tym świecie, na życie wieczne je zachowa.
[26] »Kto mi służyć chce, niechaj za mną idzie, a gdzie ja jestem, tam i sługa mój będzie. Jeśli kto mnie służyć będzie, Ojciec mój go uczci.
[27] »Teraz strwożona jest dusza moja. I cóż mam powiedzieć? Ojcze! wybaw mnie od tej godziny? Przecież przyszedłem na tę godzinę.
[28] »Ojcze, wsław imię twoje. A z nieba dał się słyszeć głos: Wsławiłem je i jeszcze je wsławię.
[29] »Rzesza zaś, która stała i słyszała to, mówiła, że zagrzmiało. Inni mówili: Anioł z nim mówił.
[30] »A Jezus rzecze na to: Nie dla mnie głos ten przyszedł, ale dla was.
[31] »Teraz sąd się dokonywa nad tym światem; teraz książę tego świata będzie precz wyrzucony.
[32] »A ja gdy zostanę podniesiony nad ziemią, wszystko pociągnę do siebie.
[33] »A to mówił, oznajmiając, jaką śmiercią miał umrzeć.
[34] »Odpowiedziała mu rzesza: Dowiedzieliśmy się z Zakonu, że Chrystus trwa na wieki. Dlaczego więc mówisz, że Syn człowieczy musi być podniesiony? Kto jest tym synem człowieczym?
[35] »A Jezus im odpowiedział: Już niedługo jest światłość wśród was. Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemności nie zaskoczyły; kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie.
[36] »Dopóki światłość macie, wierzcie światłości, abyście synami światłości byli. To powiedział Jezus a potem wyszedł i ukrył się przed nimi.
[37] »Ale choć wielkich przed nim cudów dokonał, nie wierzyli w niego;
[38] »aby się proroctwo Izajasza wypełniło: Panie, kto uwierzył nauce naszej? I ramię Pańskie komu objawione jest?
[39] »I nie mogli wierzyć, bo tenże Izajasz przepowiedział:
[40] »Oczy im zaślepił i serce im zatwardził, aby oczyma nie widzieli, a sercem nie pojęli, aby się nie nawrócili, bym ich snąć uzdrowił.
[41] »To przepowiedział Izajasz, gdy ujrzał chwałę jego i mówił o nim.
[42] »Mimo to wielu z możnych uwierzyło weń, a tylko z obawy przed faryzeuszami nie wyznawali go, aby ich z synagogi nie wyrzucono.
[43] »Albowiem bardziej umiłowali chwałę ludzką, niż Bożą.
[44] »A Jezus tak zawołał: Kto we mnie wierzy, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał;
[45] »a kto mnie widzi, nie mnie widzi, ale tego, który mnie posłał.
[46] »Ja światłość przyszedłem na świat, aby ten, kto we mnie wierzy, nie mieszkał w ciemności.
[47] »Jeśli kto słucha nauki mojej a nie strzeże jej, ja go nie potępiam, bo nie przyszedłem potępiać świata, ale zbawić go.
[48] »Kto gardzi mną i nauki mojej nie przyjmuje, ma sędziego swego: nauka, którą głoszę, ta go sądzić będzie w ostateczny dzień.
[49] »Jam nie od siebie mówił, ale Ojciec, który mnie posłał, rozkazał mi, co miałem mówić i głosić.
[50] »A wiem, że przykazanie jego jest życie wieczne. A więc to, co mówię, mówię tak, jak mi Ojciec powiedział.