Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I zaraz rano wyżsi kapłani, uczeni zakonni, starsi i cała Rada zebrali się na naradę i Jezusa w kajdanach zaprowadzili i oddali w ręce Piłata.
[2] »Piłat zapytał go: Tyś jest król żydowski? Jezus odpowiedział: Tak jest, jak mówisz.
[3] »Tymczasem kapłani oskarżali go o wiele występków.
[4] »A Piłat znowu go zapytał: Nic nie odpowiadasz? Patrz, o co cię oskarżają.
[5] »Ale Jezus nic nie odpowiadał, tak iż Piłat dziwił się mu bardzo.
[6] »Był zwyczaj, że na święto wypuszczał im jednego z więźniów według ich życzenia.
[7] »A był wtedy niejaki Barabasz, uwięziony razem ze złoczyńcami, który podczas rozruchów popełnił morderstwo.
[8] »Lud zebrał się właśnie i zaczął prosić, żeby im Piłat uczynił według zwyczaju.
[9] »Piłat zaś zwrócił się do nich i zapytał: Chcecie, żebym wam uwolnił króla żydowskiego?
[10] »Wiedział bowiem, że kapłani wydali go przez nienawiść.
[11] »Ale kapłani podżegali lud, żeby domagał się uwolnienia Barabasza.
[12] »A Piłat znowu zwrócił się do nich: Cóż więc mam uczynić z królem żydowskim?
[13] »A oni zawołali: Ukrzyżuj go.
[14] »Na co Piłat zapytał ich znowu: A cóż on złego uczynił? A oni silniej wołali: Ukrzyżuj go.
[15] »Chcąc więc uczynić zadość woli ludu, uwolnił Piłat Barabasza a Jezusa ubiczował i oddał im na ukrzyżowanie.
[16] »Żołnierze zaprowadzili go na podwórzec ratusza i zwołali tam całą rotę;
[17] »ubrali go w purpurę i włożyli mu na głowę koronę z cierni uwitą.
[18] »Zaczęli go potem pozdrawiać, wołając: Witaj, królu żydowski.
[19] »Bili go też trzciną po głowie, plwali na niego i klękali przed nim, cześć mu niby oddając.
[20] »Gdy już mieli dosyć tych szyderstw, zdjęli mu purpurę i włożyli nań własne jego szaty, i poprowadzili go na śmierć krzyżową.
[21] »A po drodze przymusili niejakiego Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufa, który, powracając z pola, tamtędy przechodził, aby mu krzyż dźwigał.
[22] »Zaprowadzili go na miejsce zwane Golgotą czyli miejscem Trupiej Głowy.
[23] »Dali mu tam pić wino żółcią zaprawione, ale nie chciał.
[24] »I tak ukrzyżowali go i podzielili między siebie szaty, rzucając o nie losy.
[25] »Była godzina trzecia, kiedy go ukrzyżowali.
[26] »A nad nim była wypisana jego wina w tych słowach: Król Żydowski.
[27] »Razem z nim ukrzyżowali dwóch zbrodniarzy, jednego po prawej a drugiego po lewej stronie.
[28] »I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Ze złoczyńcami został policzony.
[29] »A kto tylko przechodził, złorzeczył mu, kiwając głową i mówiąc: Ty, co rozwalasz kościół Boży i w ciągu trzech dni go stawiasz na nowo,
[30] »ratuj siebie samego i zstąp z krzyża!
[31] »Tak samo wyżsi kapłani i uczeni z niego szydzili: Innych ratował a sobie poradzić nie może!
[32] »Jako Chrystus, król Izraelski, niechaj teraz zstąpi z krzyża, abyśmy zobaczyli i uwierzyli mu. I ci, co z nim ukrzyżowani byli, też go znieważali.
[33] »Od szóstej aż do dziewiątej godziny ciemności okryły całą ziemię.
[34] »A o godzinie dziewiątej Jezus wielkim głosem zawołał: Eloi, Eloi, lamma sabactani? co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mię opuścił?
[35] »Niektórzy z obecnych, słysząc to, mówili: Patrzcie, Eljasza woła.
[36] »I pobiegł ktoś umoczyć gąbkę w occie; włożył ją na koniec trzciny i dał mu pić, mówiąc: Zobaczymy, czy też przyjdzie Eljasz uwolnić go z krzyża.
[37] »Ale Jezus zawołał głosem wielkim i oddał ducha.
[38] »Wtedy zasłona w kościele rozdarła się do połowy od wierzchu aż do ziemi.
[39] »A setnik, który stał naprzeciwko, widząc, iż tak wołając skonał, zawołał: Prawdziwie człowiek ten był synem Bożym.
[40] »Stały też tam opodal niewiasty, między któremi Marja Magdalena i Marja, matka Jakóba mniejszego oraz Józefa, i Salome.
[41] »Już od Galilei chodziły one za nim i służyły mu jak i innych wiele, które razem z nim przyszły do Jerozolimy.
[42] »A wieczorem, iż było Przygotowanie to jest przeddzień szabatu,
[43] »Józef z Arymatei, szlachetny senator, który też oczekiwał królestwa Bożego, przyszedł odważnie do Piłata i prosił o ciało Jezusa.
[44] »Piłat zdziwił się, że już umarł; zawołał setnika i zapytał go, czy już skonał.
[45] »A gdy go setnik upewnił o śmierci, wydał ciało Józefowi.
[46] »Józef zaś kupił prześcieradło, zdjął ciało z krzyża, owinął je i złożył w grobie wyciosanym w skale, a wejście do grobu zasunął głazem.
[47] »Marja zaś Magdalena i Marja, matka Józefa, patrzyły, gdzie go chowano.