Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pewnego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.
[2] »I zebrała się wokoło niego wielka rzesza ludu, tak iż musiał wejść do łodzi, gdzie usiadł, a lud wszystek stał na brzegu.
[3] »I mówił do ludu wiele przez przypowieści: Oto siewca wyszedł na siejbę.
[4] »I kiedy rzucał ziarna, niektóre upadły przy drodze, a ptactwo z nieba nadleciało i podziobało je.
[5] »A drugie padły na miejsca skaliste, gdzie ziemi niewiele było; i wnet wzeszły, bo nie były głęboko w ziemi.
[6] »Lecz kiedy słońce wzeszło, ogorzały, a iż korzenia nie miały, wnet uschły.
[7] »Inne padły między ciernie: a ciernie wyrosły i zagłuszyły je.
[8] »A jeszcze inne padły na ziemię dobrą i dały plon jedne trzydziesty, drugie sześćdziesiąty a inne setny.
[9] »Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
[10] »Wtedy przystąpili do niego uczniowie jego i rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?
[11] »A on im, odpowiedział: Wam dane jest znać tajemnice królestwa, a im nie jest dane.
[12] »Albowiem kto ma, otrzyma jeszcze i obfitować będzie; a kto nie ma, i to, co ma, straci.
[13] »Dlatego im mówię w przypowieściach, iż widząc, nie widzą, i słysząc, nie słyszą ani rozumieją.
[14] »Wypełnia się na nich proroctwo Izajasza, który mówi: Uszy wasze usłyszą i nie zrozumiecie, oczy wasze patrzeć będą, a nie zobaczycie.
[15] »Bo lud ten ma serce nieczułe: twarde mają uszy i oczy zamknięte, aby nie widzieć i nie słyszeć, aby nie rozumieć i nie nawrócić się, abym ich nie uzdrowił.
[16] »A błogosławione oczy wasze, iż widzą, i uszy wasze, iż słyszą.
[17] »Powiadam wam, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło widzieć i słyszeć, co wy widzicie i słyszycie, a nie dane im było.
[18] »Słuchajcie więc przypowieści o siewcy.
[19] »Kto słucha słowa królestwa niedbale, przychodzi zły duch i porywa dobry posiew z serca jego: tego oznacza ziarno posiane przy drodze.
[20] »A na ziemi opoczystej posiany jest ten, co słucha słowa i zaraz je przyjmuje z ochotą:
[21] »nie ma jednak korzeni i zmienny jest. I kiedy przyjdzie utrapienie albo prześladowanie dla słowa, bardzo prędko się gorszy.
[22] »Ten zaś, kto przyjmuje słowo wśród cierni, słucha wprawdzie słowa, ale troski doczesne i ułuda bogactw zagłusza je i nie przynosi owocu.
[23] »A kto na dobrej ziemi jest posiany, ten słucha słowa i przyjmuje je i owoc przynosi, jeden setny, drugi sześćdziesiąty a inny trzydziesty.
[24] »I przytoczył im inne podobieństwo, mówiąc tak: Z królestwem niebieskiem jest podobnie jak z człowiekiem, który posiał dobre ziarno na swojem polu.
[25] »Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego wróg, posiał kąkol na tem samem polu i poszedł sobie.
[26] »A kiedy posiew wzeszedł i wyrósł, wtedy pokazał się i kąkol.
[27] »Co widząc słudzy właściciela, przyszli do niego i rzekli: Panie, czyżeś nie posiał dobrego ziarna na roli? Skądże się mógł wziąć kąkol?
[28] »A on im odpowiedział: wróg to uczynił. Wtedy rzekli mu słudzy: Chcesz abyśmy poszli i wyrwali go?
[29] »I rzekł: Nie, byście przy wyrwaniu kąkolu, nie wyrwali także i pszenicy.
[30] »Niechaj jedno i drugie rośnie aż do żniwa. A gdy przyjdzie żniwo, powiem żeńcom: zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w pęki na spalenie, a pszenicę złóżcie do gumna mojego.
[31] »Inną znowu powiedział im przypowieść: Z królestwem niebieskiem jest jak z ziarnem gorczycznem, które wziął człowiek i posiał na polu.
[32] »Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, ale skoro wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i całkiem podobne do drzewa, tak iż ptactwo się gnieździ na gałęziach jego.
[33] »Taką znowu przypowieść powiedział im: Podobne jest królestwo niebieskie do kwasu, którym niewiasta zaczyna trzy miary mąki, ażby wszystka skwaśniała.
[34] »Wszystko to powiedział Jezus do ludu przez przypowieści i tylko przez przypowieści przemawiał do nich.
[35] »Aby się w ten sposób wypełniła przepowiednia proroka: Otworzę usta moje, objawię skrytości od założenia świata.
[36] »Wreszcie po rozpuszczeniu ludu wrócił Jezus do domu i podeszli do niego uczniowie, mówiąc: Wyłóż nam przypowieść o kąkolu.
[37] »A on im powiedział: Ten, który sieje dobre nasienie, jest syn człowieczy.
[38] »Pole - to świat; dobre nasienie - to synowie królestwa, a kąkol - to synowie złego.
[39] »Wróg, który je posiał, jest to djabeł. A żniwo - to koniec świata, a żeńcy są aniołowie.
[40] »I tak jak się zbiera kąkol i pali na ogniu, tak samo się stanie na końcu świata.
[41] »Wyśle syn człowieczy anioły swoje, i zbiorą z królestwa jego wszystkie zgorszenia i tych, co źle czynili,
[42] »i wrzucą ich do pieca ognistego, gdzie będzie płacz i zębów zgrzytanie.
[43] »A wtedy sprawiedliwi świecić będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
[44] »Podobne jest królestwo niebieskie do skarbu ukrytego w ziemi: gdy go kto znajdzie, z powrotem chowa go pod ziemią i pełen radości idzie sprzedać wszystko co ma, by tylko kupić tę ziemię.
[45] »Podobne jest również królestwo niebieskie do kupca, który perły nabywa
[46] »i jeśli znajdzie prawdziwie drogą perłę, sprzedaje wszystko, aby ją nabyć.
[47] »Podobne też jest królestwo niebieskie do sieci zarzuconej w morze, która wszelkie ryby łowi.
[48] »I kiedy już jest pełna wyciągają ją na brzeg i dobre zbierają do kosza a złe odrzucają precz.
[49] »Tak się stanie przy końcu świata. Przyjdą aniołowie i wyłączą sprawiedliwych z pomiędzy złych,
[50] »i wrzucą ich w piec ognisty. Tam będzie płacz i zębów zgrzytanie.
[51] »Zrozumieliście to wszystko? Mówią mu: Tak.
[52] »A on im odrzekł: Dlatego każdy uczony, w królestwie niebieskiem wyćwiczony, podobny jest do ojca rodziny, który dobywa ze swego skarbca rzeczy stare i nowe.
[53] »Kiedy Jezus skończył te przypowieści, odszedł stamtąd i
[54] »wrócił do swojej ojczyzny, gdzie nauczał w bóżnicach, tak iż się zdumiewali i mówili: Skądże mu ta mądrość i cuda?
[55] »Nie jest - że to syn rzemieślnika? A matka jego, czyż się nie nazywa Marja, a bracia: Jakób, Józef, Szymon i Tadeusz?
[56] »Czyż niema między nami wszystkich jego sióstr? Skądże mu więc to wszystko?
[57] »I gorszono się z niego. A Jezus im odrzekł: Tylko w ojczyźnie swojej i w swoim domu jest prorok bez czci mu należnej.
[58] »I dla ich niedowiarstwa nie uczynił tam wielu cudów.