Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Otóż, opuściwszy rzecz o zasadach wiary chrześciańskiej, zastanowimy się tu nad ważniejszemi jej częściami. Nie będziemy tu mówili o potrzebie pokuty i powstania z grzechów,
[2] »o Sakramencie chrztu i wkładania rąk, o zmartwychwstaniu umarłych i karze wiecznej:
[3] »innym razem, gdy Bóg na to pozwoli, o tem pomówimy.
[4] »Tu przede wszystkiem zwrócę uwagę waszą na to, iż jest rzeczą trudną, aby ci, co poznali naukę niebieską i zasmakowali w niej, co przyjęli Ducha świętego,
[5] »umocnili się w nauce chrześciańskiej i poznali tajemnice życia wiecznego,
[6] »a następnie zaparli się wiary: - aby ci, mówię, znaleźli łaskę pokuty i nawrócenia się powtórnego, bo oni powtórnie ukrzyżowali Chrystusa i na pośmiewisko go wystawili.
[7] »Ziemia, którą deszcz skrapia i która z tego powodu pożądany plon wydaje temu, kto ją uprawia, zasługuje na błogosławieństwo Boże;
[8] »wzgardzoną zaś, i przeklętą, i na spalenie wskazaną zostanie, gdy tylko ciernie i osty rodzić będzie.
[9] »Ale, najmilsi, lubo to mówimy, to jednak do was tego bynajmniej nie stosujemy.
[10] »Bóg jest sprawiedliwy, on waszych zasług nie zapomni; pamiętać on będzie o tem, coście dla wiernych w imię jego czynili i co jeszcze czynicie.
[11] »Pragniemy, abyście wszyscy aż do końca zachowali tę gorliwość w wypełnianiu swych obowiązków;
[12] »abyście nie byli opieszałymi, ale iżbyście się stali naśladowcami tych, którzy przy wierze i cierpliwości odziedziczą dane sobie objetnice.
[13] »Objetnice te dał Bóg Abrahamowi, a nie mając wyższego nad siebie, któregoby imienia mógł użyć w przysiędze, zaprzysiągł je na imię swoje,
[14] »mówiąc: Błogosławić ci będę, i rozmnożę cię.
[15] »Objetnica ta po długiem i cierpliwem oczekiwaniu ziściła się.
[16] »Ludzie przysięgają na kogoś większego od siebie, i spory między sobą zwykli kończyć przysięgą.
[17] »I Bóg też pragnąc, aby objetnica jego u potomków Abrahama większą miała wagę, przysięgą ją stwierdził.
[18] »Tym sposobem dwie rzeczy, które w odniesieniu do Boga nie ulegają zmianie - bo Bóg mylić się nie może - są nam rękojmią doczekania się tej pociechy, do której dążymy.
[19] »Nadzieja ta jest dla nas jako silna kotwica na morzu świata, i jako pewny przewodnik, który nas zaprowadzi do świętego świętych.
[20] »Do tego miejsca najświętszego wskazał nam drogę wódz nasz, Jezus, Kapłan wieczny wedle porządku Melchysedecha.