Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zakon stary był tylko cieniem tych łask, jakie nas czekają w przyszłości: nie dawał on nam o nich nawet należytego pojęcia; corocznie powtarzał też same obrzędy, ale uszczęśliwić nikogo nie zdołał.
[2] »Gdyby inaczej być miało, to jest: gdyby obrzędy prawa Mojżeszowego mogły usprawiedliwić tych, którzy brali w nich udział, - to w takim razie powtarzanie ich bezużytecznem by było, bo czysty oczyszczeń nie potrzebuje.
[3] »Tymczasem obrzędy one powtarzając się, ciągle przypominały ludziom, iż w grzechu są oni.
[4] »Krew wołów i kozłów grzechów ludzkich zmazać nie mogła:
[5] »przeto Syn Boży, ofiarując samego siebie rzekł: Ojcze, ofiary starego zakonu nie godne były ciebie: oto ja staję się człowiekiem;
[6] »całopalenia i ofiary za grzechy niedostatecznemi się okazały:
[7] »tedy ja się oddaję, jako ofiara; spełnię to, co jest treścią księgi świętej; stanę się człowiekiem, jakiego odpowiednio do swej woli stworzyłeś.
[8] »Zważcie tu, iż Syn Boży wykazał naprzód niedoskonałość i niedostateczność ofiar i obrzędów starego zakonu,
[9] »a następnie oświadczył się z gotowością zadosyć uczynienia sprawiedliwości Bożej, Tym sposobem usunął zakon stary, by nowy na jego miejsce wprowadził.
[10] »Jedną tą ofiarą samego siebie Jezus Chrystus oczyścił nas stanowczo.
[11] »Kapłani starego zakonu codziennie składali ofiary; ale czynili to oni bez żadnego skutku;
[12] »ten zaś nasz kapłan, Syn Boży, jedną złożył ofiarę, i na wieki przed Bogiem stał się naszym orędownikiem; zasiadł on po prawicy Bożej,
[13] »a nieprzyjacioły jego przed nim się ukorzą.
[14] »Jedną ofiarą dla swych wiernych otworzył on niebo.
[15] »Świadczy o tem Duch święty, mówiąc:
[16] »Treścią przymierza, jakie po onych dniach zawrę z nimi, mówi on, będzie to, że prawa moje wypiszę na sercach i na duszach ich,
[17] »a grzechów ich i nieprawości ich pamiętać nie będę.
[18] »Skoro przeto grzech odpuszczony został: tedy ofiara za grzech jest niepotrzebną.
[19] »Mając przeto, bracia, przez krew Chrystusową łatwość wejścia do nieba,
[20] »bo Chrystus drogę nam do niego otworzył i sam tam w ciele ludzkiem zasiadł,
[21] »i jako najwyższy kapłan w onym domu Bożym zostaje: -
[22] »tedy i my, oczyściwszy serca i dusze nasze, wstępujemy tam z całą odwagą i wiarą.
[23] »Co do tego, - nie traćmy nadziei, bo ten, kto to objecał, dotrzyma słowa;
[24] »zachęcajmy się tylko nawzajem do wzajemnej miłości i dobrych uczynków;
[25] »nie wyrzekajmy się braci, jak to niektórzy zwyczaj mają: ale raczej bądźmy sobie pociechą, a to tem więcej, gdy nas dotyka prześladowanie.
[26] »Kto poznawszy prawdę, dobrowolnie dopuścił się grzechu, dla tego śmierć Chrystusowa jest bezpożyteczną;
[27] »tego czeka straszny sąd i ogień nieznośny, w którym nieprzyjaciele Pańscy goreć będą.
[28] »Kto dwoma lub trzema świadkami przekonanym został o zgwałceniu prawa Mojżeszowego, ten umierać musiał:
[29] »o ileż na surowszą karę zasługuje ten, kto znieważył Syna Bożego; kto splugawił tę krew przymierza, która go uświątobliwiła; - kto wzgardził łaską Ducha świętego?
[30] »Wszak wiemy, kto to powiedział: Mnie zostawcie zemstę, ja oddam. I w innem miejscu: Pan sądzić będzie lud swój.
[31] »Straszną jest rzeczą uledz karze Boga żywego.
[32] »Wspomnijcie sobie tedy na pierwsze dni waszego życia chrześciańskiego. Oświeceni wówczas łaską Bożą okazaliście się mężnymi w wierze:
[33] »już to wówczas na swych osobach doznaliście zniewagi i ucisku, już to patrzyliście na zniewagi i ucisk swych braci;
[34] »boleliście nad uwięzionymi; i na rabunek majętności swoich z radością patrzyliście, wiedząc o tem, że macie lepsze i trwalsze dziedzictwo.
[35] »Nie stygnijcież tedy w tej nadziei, która sowicie wynagrodzoną zostanie.
[36] »Bądźcie cierpliwymi, poddajcie się woli Bożej, a otrzymacie to, co wam objecano.
[37] »Czekać niedługo potrzebujecie; Pan nie omieszka przybyć.
[38] »Wiecie, że napisano: Sprawiedliwy wiarą żyje, a niedowiarek podobać mi się nie może.
[39] »My powołani jesteśmy nie na to, abyśmy byli niedowiarkami i stracili dusze: ale na to, abyśmy wytrwali w wierze i dostąpili zbawienia.