Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Słudzy tedy Chrystusa nie potrzebujemy się obawiać potępienia, bylebyśmy żyli sprawiedliwie:
[2] »bo prawo duchowe, które daje życie w Jezusie Chrystusie, uwolniło nas od prawa grzechu i śmierci.
[3] »Co bowiem niemożebnem było dla prawa starego, na czem to prawo szwankowało z powodu burzącego się ciała; - to obecnie uczynił Bóg możebnem i łatwem przez Syna swojego, który, będąc w śmiertelnem naszem ciele, odjął moc grzechom cielesnym,
[4] »aby usprawiedliwienie, o którem mówiło prawo, dopełniło się w nas, którzy nie wedle ciała, ale wedle ducha chodzimy.
[5] »Tylko ludzie cielesni idą za skłonnościami ciała; ludzie zaś pełni ducha Bożego skłonnościami temi gardzą.
[6] »Bo namiętności cielesne wiodą do śmierci, duch zaś Boży daje życie i pokój.
[7] »Bo uległość namiętnościom cielesnym jest nieprzyjaciołką Boga, bo ona stoi i stać musi wsprzeczności z prawem jego.
[8] »Kto tylko ciałem jest, ten Bogu podobać się nie może.
[9] »Wy zaś samem ciałem nie jesteście, ale jesteście duchem, jeżeli, naturalnie, Duch Boży mieszka w was. Jeżeli zaś kto Ducha Chrystusowego nie ma, ten do Chrystusa nie należy.
[10] »Jeżeli Chrystusa macie w sobie, - to ciało wasze umarłem jest wprawdzie dla grzechu, ale duch usprawiedliwiony żyje w was.
[11] »Jeżeli Ducha Bożego, który Jezusa wzbudził z martwych, macie w sobie; to Bóg, wskrzesiciel Jezusa Chrystusa, wskrzesi i ciała wasze dla tego, że Duch jego mieszka w was.
[12] »Bracia, my nic ciału dłużni nie jesteśmy: nie potrzebujemy mu się przeto wypłacać.
[13] »Nie ulegajcie przeto ciału: bo jeżeli odpowiednio do jego pożądliwości żyć zechcecie, to pomrzecie; jeżeli zaś duch wasz pożądliwości cielesne na wodzy trzymać będzie, - to i wy żywi będziecie.
[14] »Ci są synami Bożymi, którzy dozwalają, aby nimi Duch Boży kierował.
[15] »My to wszyscy winniśmy być synami Bożymi, bo zostając chrześcianami, nie staliśmy się jako niewolnicy bojaźliwi, ale zostaliśmy przysposobieni za synów Bożych, tak iż do Boga z całą ufnością możemy mówić: Abba, Ojcze.
[16] »Sam Duch święty wlewa w nas to przekonanie, że jesteśmy synami Boga.
[17] »A jeżeli jesteśmy synami, - to i dziedzicami, a dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa. Wtenczas jednak dopiero dostąpimy chwały Chrystusowej, gdy razem z Chrystusem cierpieć będziemy.
[18] »Cierpienie to trudnem być dla nas nie powinno; bo mniemam, że cierpienia, jakie tu ponosimy, są za małe w porównaniu z tą chwałą, jaka nas za nie czeka.
[19] »Chwały tej oczekuje razem z nami i wszelkie stworzenie.
[20] »Bo i ono upośledzonem zostało nie z własnej wprawdzie winy, ale dla człowieka, który, odebrawszy objetnicę odkupienia, przelał i na stworzenie do posługi sobie dane nadzieję lepszej przyszłości.
[21] »Bo i stworzenie to uwolnionem będzie od tego zepsucia, w jakiem obecnie zostaje, aby być uczestnikiem chwały synów Bożych.
[22] »Wiemy, że całe stworzenie od czasów grzechu Adama aż dotąd doznaje boleści jako rodząca, i pragnie się uwolnić z tego stanu upośledzenia.
[23] »A nie tylko całe stworzenie oczekuje tej odmiany na lepsze, ale i my także, lubo jesteśmy już odrodzeni i pierwszymi darami Ducha Świętego ubogaceni, bolejemy jednak jeszcze, oczekując zupełniejszego przysposobienia za synów Bożych, co się wtenczas dopiero spełni, gdy i ciało nasze od zepsucia uwolnionem zostanie.
[24] »Teraz cieszymy się tylko nadzieją zbawienia: bo gdybyśmy chcieli poprzestać już na tem, co tu mamy, - to musielibyśmy się wyrzec nadziei, gdy tymczasem nadzieja jest oczekiwaniem czegoś lepszego.
[25] »Otóż i my, gdy mówimy, że mamy nadzieję, to się znaczy, że oczekujemy lepszej przyszłości.
[26] »Przyszłość ta jest przed nami zakrytą, a przecież spodziewamy się jej, bo Duch Święty, pod tym względem dopomagając ułomności naszej, każe się jej nam spodziewać; bo i gdy się modlimy o tę przyszłość, nie wiemy, jak się o nią modlić, ale Duch Święty, dając nam natchnienia, uczy nas żarliwej modlitwy, niby modli się za nas.
[27] »Bóg zaś, który zna tajniki serca naszego, wysłuchuje modlitwę naszą, bo modlitwa ta jest z natchnienia Ducha Świętego.
[28] »Cała rzecz zasadza się na tem, abyśmy miłowali Boga. Bóg powołał nas do swego kościoła; abyśmy przeto miłowali go, to wszystko posłuży nam ku zasłudze.
[29] »Bóg przed wieki przewidział nas i wybrał nas na to, abyśmy się stali podobni jego Synowi, który raczył się stać naszym najstarszym bratem.
[30] »A tych z nas, których Bóg wybrał, - to i powołał: a których powołał, - to i usprawiedliwił: a których usprawiedliwił, - to tych i zbawi.
[31] »Cóż tedy na to powiemy? Gdy Bóg z nami, - to kto nam szkodzić zdoła?
[32] »Bóg tak nas umiłował, że własnemu Synowi nie przebaczył, ale wydał go za nas: czyż z nim nie dał nam wszystkiego?
[33] »Kto nas wybranych oskarżać będzie? Czy Bóg, który nas usprawiedliwił?
[34] »Kto nas potępi? Czy Jezus Chrystus, który za nas umarł, który zmartwychwstał, który zasiada po prawicy Bożej, a który jest naszym pośrednikiem?
[35] »Gdy tedy Chrystus tyle nas umiłował: - to cóż zdoła nam przeszkodzić, abyśmy i my go nie miłowali? Czy utrapienie, czy ucisk, czy głód, czy ubóstwo, czy niebezpieczeństwo, czy prześladowanie, czy miecz?
[36] »To wszystko dla miłości jego znosić będziemy, bo napisano jest: Dla ciebie codziennie nas zabijają; uważają nas jako owce na rzeź przeznaczone.
[37] »My to wszystko przezwyciężymy dla miłości tego, który nas umiłował.
[38] »Pewny jestem, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani księstwa, ani mocy, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe,
[39] »ani wysokość, ani głębokość, ani żadne stworzenie nie zdoła zniszczyć w nas miłości ku Bogu, która jest w Jezusie Chrystusie, Panu naszym.