Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Czyż nie wiecie o tem, bracia, bo do obeznanych z prawem mówię, że prawo obowiązuje człowieka, póki on żyje?
[2] »Tak, na przykład, zamężna kobieta, póty jest żoną, póki mąż jej żyje: po śmierci zaś męża swego zostaje wolną.
[3] »Za życia męża zwanoby ją cudzołożnicą, gdyby przystała do innego mężczyzny; gdy ją zaś mąż odumrze, zostaje wolną i nie będzie cudzołożnicą, chociaż za innego wyjdzie.
[4] »Tak i wy, bracia moi, umarliście dla prawa mojżeszowego, zostawszy chrześcianami, i możecie teraz godziwie należeć do tego, który zmartwychwstał i tak służyć Bogu.
[5] »Gdyśmy żyli pod prawem, panowały nad nami namiętności grzechowe, jakie w nas samo prawo podniecało, i namiętności te ku śmierci nas wiodły;
[6] »teraz zaś zwolnieni zostaliśmy od tego krępującego nas prawa śmierci, abyśmy służyli Bogu nie wedle starej litery prawa ale wedle ducha nowego.
[7] »Może tedy powiemy, że prawo jest grzechem? Bynajmniej: ale prawo daje nam poznać grzech: bo nie wiedziałbym, że pożądliwość jest grzechem, gdyby prawo mi nie mówiło: Nie pożądaj
[8] »Grzech, korzystając niejako z prawa, począł we mnie budzić wszelką pożądliwość. Gdyby nie było prawa, nie byłoby i grzechu.
[9] »Ja żyłem niegdyś, nie mając danego sobie prawa: wrodzona mi wówczas namiętność grzechowa była uśpiona; obudziła się ona, gdy prawo dostałem.
[10] »Namiętność ta przyprawiła mnie o śmierć: a tym sposobem prawo, dane mi w tym celu, abym żył, stało mi się powodem śmierci:
[11] »bo namiętność, korzystając z prawa, przywiodła mnie do grzechu i zabiła mnie.
[12] »Ale prawo temu nie jest winne: ono jest święte, sprawiedliwe i dobre.
[13] »Co przeto z natury swej jest dobrem, to dla mnie miałoby być złem? Bynajmniej: Lecz wrodzona mi namiętność, aby mnie skłonić do grzechu, użyła do tego prawa, a tym sposobem bardziej się grzeszną pokazała.
[14] »Wiemy, że prawo jest duchowe, ja zaś jestem cielesny, uległy grzechowi.
[15] »Ja sam siebie nie rozumiem: nie czynię bowiem tego, co uważam za dobre, ale to, czem się brzydzę i co mam za złe.
[16] »Jeżeli to czynię, czego czynić nie chcę, - to przyznaję prawu, że jest ono dobrem;
[17] »a jeżeli pomimo to czynię źle, to nie ja to czynię, ale namiętność zła, która we mnie mieszka.
[18] »Wiem, że nie masz we mnie, to jest, w mojem ciele skłonności do dobrego: bo na chęci nie zbywa mi, ale brak mi wytrwałości w dobrem.
[19] »Nie czynię ja tego, co uznaję za dobre, ale to, co mam za złe.
[20] »Jeżeli zaś to czynię, czego czynić nie chcę; to już nie ja to czynię, ale skłonność do grzechu, która we mnie mieszka.
[21] »Poznaję, że gdy chce czynić dobrze, to mi zaraz zła skłonność ku temu na zawadzie stawa.
[22] »Duch mój zachwyca się prawem Bożem,
[23] »a w ciele swojem znajduję ja inne prawo, które duch mój odrzuca, a które przecież oddaje mnie w niewolę grzechu, jaki się rozsiadł w członkach moich.
[24] »Nieszczęsny ja człowiek! któż mnie uwolni od tego ciała, tak skłonnego do grzechu?
[25] »Łaska Boża przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Więc tedy dusza moja pragnie wypełniać prawo Boże; namiętności zaś cielesne ciągną mnie do grzechu.