Teksty » Przekłady bpa F. Jaczewskiego » Dzieje Apostolskie » Rozdział 11
«  Dzieje Apostolskie 10 Dzieje Apostolskie 11 Dzieje Apostolskie 12  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Apostołowie i bracia, będący w Judei, dowiedzieli się, że i poganie przyjęli słowo Boże. [2] »I gdy Piotr przybył do Jerozolimy, chrześcianie z żydów pochodzący czynili mu zapytania, [3] »dlaczego zachodził do pogan i jadał z nimi? [4] »On zaś nauczając ich, tak mówił: [5] »"Będąc w Joppie, modliłem się, i podczas zachwycenia ujrzałem niby naczynie na podobieństwo wielkiego prześcieradła, które czterema końcami będąc zwrócone ku niebu, spuszczało się ku mnie. [6] »Wejrzawszy w ono naczynie, dojrzałem w niem zwierzęta czworonożne tak swojskie jako i dzikie, i płazy, i ptaki powietrzne; [7] »słyszałem też i głos mówiący do mnie: Wstań; Piotrze, zabijaj i jedz. [8] »Panie, mówiłem, niech mnie Bóg broni od tego: żadna potrawa pogańska ani nieczysta nie weszła jeszcze do ust moich. [9] »Co Bóg oczyścił, odpowiedziano mi z nieba, tego ty nie nazywaj nieczystem. [10] »To mi powtórzono trzykrotnie i następnie naczynie wziętem zostało do nieba. [11] »Tejże chwili trzej mężowie wysłani z Cezarei do mnie, stanęli w domu, gdzie przebywałem. [12] »Duch święty polecił mi bezwłocznie udać się z nimi. Puściłem się tedy w drogę, a towarzyszyło mi sześciu tych braci, których tu widzicie. Razem weszliśmy do domu onego męża, [13] »który opowiedział nam, jak to Anioł stanął w jego domu i jak mu mówił: Poszlij do Joppy i wezwij Szymona, który się zowie Piotrem. [14] »Wypowie ci on słowo, które i ciebie i dom twój zbawi. [15] »Gdy zaś począłem mówić, Duch święty zstąpił na nich, tak jak to na początku miało miejsce z nami. [16] »Przypomniało mi się wówczas słowo Pana, który mówił: Janci chrzcił wodą, wy zaś chrzcić będziecie Duchem świętym. [17] »Jeżeli tedy takąż samą łaskę dał Bóg im, jako i nam, którzyśmy uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa; to ktoż ja jestem, abym Bogu tego czynić zabronił?" [18] »Usłyszawszy to, zamilkli wszyscy, i oddali cześć Bogu, mówiąc: "I poganom tedy dozwolił Bóg łaski, iż wejdą do życia". [19] »Ci, których zawierucha, powstała za czasów Szczepana, wypędziła z Jerozolimy, przybyli jedni do Fenicyi, drudzy aż do Cypru, inni znów do Antiochii, ale z nikim się nie wdawali w rozmowę, jedno z samymi żydami. [20] »Między tymi wygnańcami byli mieszkańcy Cypru i Cyreny. Przybywszy oni do Antiochii weszli w rozmowę z Grekami i opowiadali im o Panu Jezusie, [21] »który ich wspierał swą mocą, tak iż wielu weń uwierzyło i nawróciło się do niego. [22] »Doszło to do wiadomości wiernych Jerozolimskich, i ci do Antiochii wysłali Barnabę. [23] »Ten, gdy tam przybył i wszystko sprawdził, z radością dziękował Bogu i zachęcał wszystkich, aby wytrwali w wierności Panu, jak to zamierzali, [24] »bo był to mąż dobry, pełen Ducha świętego i wiary. Wielka tam rzesza ludu przystała do Pana. [25] »Barnabasz następnie udał się do Tarsu, by wyszukać Pawła, którego znalazłszy, przywiódł go z sobą do Antiochii, [26] »i obadwa cały rok przepędzili przy tym kościele i wielką liczbę ludu nauczyli tu zasad wiary. W Antiochii uczniowie Pańscy po raz pierwszy poczęli się nazywać Chrześcianami. [27] »Tych dni do Antiochii przybyli z Jerozolimy prorocy, [28] »i jeden z nich, nazywający się Agabus, natchniony przez Ducha świętego, zapowiedział wielki głód na całym świecie, który miał miejsce za panowania Klaudiusza. [29] »Uczniowie Pańscy, każdy wedle swej możności, postanowili wesprzeć braci w Judei mieszkających, [30] »i przez Barnabę i Szawła na ręce starszych posłali to, na co ich stać było. 
«  Dzieje Apostolskie 10 Dzieje Apostolskie 11 Dzieje Apostolskie 12  »