Teksty » Ewangelie i Dzieje Apostolskie - ks. W. Szczepański » Dzieje Apostolskie » Rozdział 7
«  Dzieje Apostolskie 6 Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I zapytał go arcykapłan: Czy tak jest w istocie? [2] »On zaś przemówił: Mężowie, Bracia i Ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Haranie, [3] »i rzekł doń: »Wyjdź z ziemi twojej i od rodziny Twojej, a idź do ziemi, którą ci ukażę«. [4] »Wtedy wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Haranie. Stąd zaś, po śmierci ojca jego, przeniósł go do tej ziemi, w której wy obecnie mieszkacie. [5] »Lecz nie dał mu w niej dziedzictwa, ani nawet na jeden krok, ale tylko obiecał, że ją da w posiadłość jemu i jego potomstwu po nim, chociaż on syna nie miał. [6] »Bóg zaś powiedział doń, że potomstwo jego będzie wygnańcem na obczyźnie, że podbiją je w niewolę, i przez lat czterysta źle z niem obchodzić się będą; [7] »ale naród - dodał Pan - któremu oni służyć mają, Ja sam sądzić będę; potem zaś wyjdą, i będą Mi służyli na tem miejscu. [8] »I dał mu zakon obrzezania. Tak też on zrodził Izaaka i obrzezał go dnia ósmego, a Izaak Jakóba, a Jakób dwunastu patryarchów. [9] »Gdy atoli patryarchowie sprzedali z zazdrości Józefa do Egiptu, Bóg był z nim; [10] »i wybawił go ze wszystkich jego utrapień, i dał mu łaskę i mądrość w obliczu faraona (króla egipskiego), a ten postanowił go przełożonym nad Egiptem i nad całym domem swoim, [11] »A gdy na całą ziemię Egiptu i na Kanaan przyszedł głód i wielka udręka, ojcowie nasi nie mieli żywności. [12] »Słysząc jednak, że w Egipcie jest zboże, wysłał tam Jakób ojców naszych po raz pierwszy; [13] »a za wtórym razem poznali Józefa bracia jego; a i faraon dowiedział się o jego rodzie. [14] »Józef tedy wyprawił poselstwo i sprowadził ojca swego Jakóba i całą rodzinę jego w liczbie siedemdziesięciu pięciu dusz. [15] »Jakób przeto wybrał się do Egiptu, i tam zmarł sam i ojcowie nasi. [16] »I przeniesiono ich do Sychem, i złożono w grobowcu, który Abraham kupił za cenę srebra od synów Hemora, syna Sychem. [17] »A gdy nadchodził czas obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi, lud się rozrodził i rozmnożył w Egipcie, [18] »aż nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa. [19] »On to, chytrze postępując sobie z naszym narodem, przemocą zmuszał ojców naszych, by wyrzucali swą dziatwę, aby nie zostawała przy życiu. [20] »W tymże czasie narodził się Mojżesz i spodobał się Bogu. I żywiono go przez trzy miesiące w domu ojca jego; [21] »a gdy go wyrzucono, zabrała go córka faraona i wychowała go sobie za syna. [22] »I wykształcono Mojżesza we wszelakiej mądrości egipskiej; i był dzielny w mowach i czynach swoich. [23] »Gdy zaś kończył lat czterdzieści, powziął myśl odwiedzenia swych braci, synów Izraelowych. [24] »Widząc tedy, że jednemu dzieje się krzywda, obronił go a, zabiwszy Egipcyanina, pomścił tego, który krzywdę cierpiał. [25] »Sądził przy tem, że bracia jego rozumieją, iż przez jego ręce Bóg ich wyzwala; ale oni nie rozumieli. [26] »A nazajutrz, gdy spór wiedli, zjawił się i chciał ich pogodzić, mówiąc: Ludzie! braćmi sobie jesteście; czemuż jeden drugiego krzywdzicie? [27] »Ale ten, co bliźniego krzywdził, odepchnął go, mówiąc: »Któż cię postanowił panem i sędzią nad nami? [28] »Czy i mnie chcesz ty zabić, jakoś wczoraj zabił Egipcyanina«. [29] »Na to więc słowo Mojżesz uciekł, i osiadł jako wygnaniec w ziemi Madjan, gdzie miał dwóch synów. [30] »A po upływie lat czterdziestu ukazał mu się na pustyni gór Synaju anioł Pański w płomieniu krzaka gorejącego. [31] »A spostrzegłszy to Mojżesz, dziwił się temu widzeniu. Gdy się zaś zbliżył, aby się przypatrzeć, rozległ się przy nim głos Pana, mówiący: [32] »jam jest Bóg ojców twoich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakóba! Przeraził się Mojżesz i nie śmiał spojrzeć. [33] »A Pan rzekł do niego: Zzuj sandały z nóg twoich; miejsce bowiem, na którem stoisz, ziemią świętą jest! [34] »Napatrzyłem się uciskowi ludu mego, który jest w Egipcie, i słyszałem ich jęki, i zstąpiłem, aby ich wyzwolić; teraz zatem chodź, a poślę cię do Egiptu. [35] »Tego więc Mojżesza, którego się wyparli, mówiąc: »któż cię postanowił panem i sędzią?« tego Bóg posłał i jako pana i jako wybawiciela z ramieniem anioła, który mu się w krzaku ukazał. [36] »On ich wywiódł, zdziaławszy cuda i znaki w ziemi egipskiej i w morzu Czerwonem i na pustyni przez lat czterdzieści. [37] »Tento Mojżesz rzekł do synów Izraelowych: »Proroka wzbudzi wam Bóg z pomiędzy braci waszych, jako ja jestem; jego słuchać będziecie«. [38] »On to z aniołem, który doń mówił na górze Synaju, w zebraniu przestawał na pustyni, jak i z ojcami naszymi; on otrzymał słowa żywota, aby je nam przekazać. [39] »Wszelako ojcowie nasi nie chcieli go słuchać, lecz odrzucili go, i myśli swe skierowali do Egiptu, [40] »mówiąc do Aarona: Uczyń nam bogów, którzyby szli przed nami; nie wiemy bowiem, co się stało z owym Mojżeszem, który nas wywiódł z ziemi egipskiej. [41] »I w owym czasie uczynili sobie cielca, i składali ofiary bałwanowi, i weselili się dziełami rąk swoich. [42] »Ale Bóg odwrócił się od nich, i wydał ich na służbę mocom niebieskim, jak napisano w księdze proroków: »Azaliś Mi obiaty składał i ofiary, Izraelu, w pustyni poprzez lat czterdzieści? [43] »Wszakżeście obnosili namiot Molochowy, i gwiazdę bożka waszego Remfana, i obrazy wyryte, by im bić pokłony. Ja dlatego przeniosę was do Babilonu!« [44] »Ojcowie nasi mieli przybytek świadectwa na pustyni, jako przepisał Bóg, który do Mojżesza mówił, by go uczynił wedle wzoru, jaki widział. [45] »Ten przyjęli też ojcowie nasi, i pod Jezusem wprowadzili go do ziemi pogan, których Bóg wyganiał z przed oblicza naszych ojców, aż po czasy Dawida; [46] »on zaś znalazł łaskę u Boga i wyprosił sobie, aby mógł znaleźć miejsce dla przybytku Boga Jakóbowego. [47] »A Salomon zbudował Mu świątynię. [48] »Ale Najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jako zaświadcza prorok: [49] »»Niebiosa są moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich. To mówi Pan: Jaki dom Mi zbudujecie? lub gdzie jest miejsce mego odpocznienia? [50] »Czyż nie ręka moja to wszystko zdziałała?« [51] »O wy, twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu; jak ojcowie wasi, tak i wy! [52] »Któregoż to z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? Wszak zabili tych, co przepowiadali przyjście Sprawiedliwego, dla którego wyście się teraz stali zdrajcami i mordercami, [53] »wy, coście otrzymali zakon przez posługę anielską, a jednak nie przestrzegaliście! [54] »A słysząc to, wściekali się w sercach swoich i zgrzytali na niego zębami. [55] »On jednak, pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Bożej, [56] »i rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna człowieczego, który stoi po prawicy Bożej! [57] »Ale oni podnieśli ogromny wrzask, zatkali sobie uszy i pospołu nań się rzucili. [58] »I wyrzuciwszy go po za miasto, kamienowali. A świadkowie złożyli swe płaszcze u nóg młodziana, zwanego Szawłem, [59] »i kamienowali Szczepana, który modlił się, mówiąc: Panie Jezu, przyjmij ducha mego! [60] »(7:60a) A upadłszy na kolana, wołał donośnym głosem, mówiąc: Panie, nie poczytaj im tego za grzech! I po tych słowach zasnął w Panu. 
«  Dzieje Apostolskie 6 Dzieje Apostolskie 7 Dzieje Apostolskie 8  »


 Źródło tekstu: Tekst Czterech Ewangelii opracowany na podstawie skanów z Wikimedia CommonsOpis prezentowanego tekstu: Tekst Ewangelii na podstawie wydania pierwszego z 1917r. Tekst Dziejów Apostolskich z wydania drugiego z tego samego roku. Tekst opracowany przez BibliePolskie.pl