Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy rozruch ustał, Paweł zwołał uczniów, napominał ich, pożegnał i wybrał, się w podróż do Macedonii.
[2] »Przeszedłszy zaś owe strony, gdy zachęcił ich długą przemową, przybył do Grecyi,
[3] »gdzie zabawił trzy miesiące. Ale Żydzi stawiali nań zasadzki, gdy zamierzał popłynąć do Syryi; postanowił tedy wracać przez Macedonię.
[4] »A towarzyszył mu Sopater, syn Pyrrusa z Berei, a z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, i Gajusz z Derby i Tymoteusz, z Azyatów zaś Tychik i Trofim.
[5] »Ci nas wyprzedzili i czekali na nas w Troadzie;
[6] »my zaś po święcie Przaśników odpłynęliśmy z Filippów i w pięciu dniach przybyliśmy do Troady, gdzieśmy zabawili dni siedm.
[7] »A gdyśmy się zeszli na łamanie chleba w niedzielę, Paweł, mając odjechać dnia następnego, rozmawiał z nimi i przedłużył swą mowę aż do północy.
[8] »A w sali górnej, gdzieśmy się zebrali, było lamp wiele.
[9] »Jeden tedy młodzieniec, imieniem Eutychus, siedząc w oknie, zmorzony głębokim snem - bo Paweł zbyt długo rozprawiał - obudziwszy się, spadł z trzeciego piętra na dół, i podniesiono go nieżywego.
[10] »Paweł zstąpił do niego, przypadł doń i, objąwszy go, rzekł: Nie trwóżcie się, bo jest w nim dusza jego.
[11] »A gdy znowu wyszedł na górę, połamał chleb i spożył, i mówił jeszcze długo aż do świtania; w końcu wybrał się w drogę.
[12] »Młodzieńca zaś przywiedziono żywego i wielce się radowano.
[13] »My zaś wsiedliśmy na okręt i popłynęliśmy do Assos, mając stamtąd zabrać Pawła; albowiem tak zarządził, chcąc sam lądem podróżować.
[14] »A gdy do nas przybył w Assos, zabraliśmy go z sobą i przyjechaliśmy do Mityleny.
[15] »Stąd zaś odpłynąwszy, nazajutrz przybyliśmy naprzeciw Chios, drugiego zaś dnia zarzuciliśmy kotwicę w Samos, a dnia trzeciego przyjechaliśmy do Miletu.
[16] »Paweł bowiem postanowił ominąć Efez, aby nie doznać jakiej zwłoki w Azyi; bo się spieszył, aby dzień Pięćdziesiątnicy obchodzić w Jerozolimie, o ileby mu to było możliwe.
[17] »Z Miletu zaś wysłał do Efezu, wzywając przełożonych Kościoła.
[18] »A gdy oni do niego przybyli i razem się zebrali, przemówił do nich: Wy wiecie w jaki sposób od pierwszego dnia, któregom przybył do Azyi, cały czas między wami spędziłem,
[19] »służąc Panu z całą pokorą i we łzach i doświadczeniach, jakie mi się przydarzały wskutek zasadzek żydowskich;
[20] »jak nie pominąłem nic pożytecznego, żebym wam nie miał oznajmić, i pouczać was jawnie i po domach,
[21] »wskazując Żydom i Hellenom potrzebę pokuty przed Bogiem i wiary w Pana naszego Jezusa Chrystusa.
[22] »A oto teraz ja, gnany Duchem, udaję się do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam czeka,
[23] »z tym wyjątkiem, że Duch Święty w każdem mieście mi zaświadcza, mówiąc, że więzy i utrapienia czekają mnie w Jerozolimie.
[24] »Ale za nic sobie tego nie ważę, ani życia swego wyżej nad siebie nie cenię, bylebym tylko dokonał biegu mego i posługi słowa, które otrzymałem od Pana Jezusa, by głosić ewangelię łaski Bożej.
[25] »A oto wiemci ja teraz, że już więcej nie będziecie oglądali oblicza mego, wy wszyscy, między którymi przeszedłem, głosząc królestwo Boże.
[26] »Dlatego świadczę się wami w dniu dzisiejszym, żem ja nieskalany krwią niczyją;
[27] »albowiem nie wahałem się głosić wam wszystkiej woli Bożej.
[28] »Pilnujcie siebie i całej trzody, nad którą Duch Święty postanowił was biskupami, byście kierowali Kościołem Bożym, który On nabył ceną Krwi swojej.
[29] »Wiemci ja, że po odejściu mojem wejdą między was wilcy drapieżni, którzy trzody oszczędzać nie będą.
[30] »Nawet z pomiędzy was samych powstaną tacy, co mówić będą rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnąć uczniów.
[31] »Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata dniem i nocą nie przestawałem napominać każdego z was ze łzami.
[32] »A teraz poruczam was Bogu i słowu łaski Jego, który posiada moc, by budować i dziedzictwo dawać wszystkim uświęconym.
[33] »Srebra, ni złota ani sukni niczyjej nie żądałem; jako
[34] »sami wiecie; bo te ręce służyły potrzebom moim i moich towarzyszów.
[35] »We wszystkiem pokazywałem wam, że tak pracując, należy zajmować się chorymi i pamiętać na słowa Pana Jezusa, bo On powiedział: Szczęśliwsza rzecz dawać, aniżeli brać.
[36] »A po tych słowach padł na swe kolana i modlił się z nimi wszystkimi.
[37] »I wszyscy wybuchli wielkim płaczem; rzucali się też na szyję Pawła i całowali go,
[38] »bolejąc najwięcej z powodu słowa, które powiedział, że już oblicza jego oglądać nie mieli. I odprowadzili go do okrętu.