Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A byli w Antyochii, w tamtejszej gminie kościelnej, prorocy i nauczyciele; między nimi zaś Barnaba i Szymon z przydomkiem Czarny i Lucyusz z Cyreny i Manahen, brat mleczny tetrarchy Heroda, i Szaweł.
[2] »Gdy więc sprawowali służbę Pańską i pościli, odezwał się Duch Święty: Przeznaczcie mi Szawła i Barnabę do dzieła, do któregom ich powołał.
[3] »Wtedy, po odprawieniu postów i modłów, włożyli na nich ręce i wyprawili ich.
[4] »Oni to więc, przez Ducha Świętego wysłani, udali się do Seleucyi, a stąd popłynęli na Cypr.
[5] »A po przybyciu do Salaminy, głosili słowo Boże w bóżnicach żydowskich; ku posłudze zaś mieli i Jana.
[6] »A gdy przeszli całą wyspę aż do Pafos, znaleźli tam pewnego żydowskiego czarnoksiężnika i fałszywego proroka, imieniem Barjesus,
[7] »który był przy wielkorządcy Sergiuszu Pawle, mężu rozumnym. Ten, wezwawszy Barnabę i Pawła, pragnął posłuchać słowa Bożego.
[8] »Ale sprzeciwiał się im Elymas tj. czarnoksiężnik - tak bowiem tłómaczą jego imię - i usiłował wielkorządcę odwieść od wiary.
[9] »Szaweł zaś, który i Pawłem się zowie, napełniony Duchem Świętym, spojrzał uważnie na niego,
[10] »i rzekł: O synu djabelski, pełen wszelkiego podstępu i wszelakiej zdrady, wrogu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz plątać prostych dróg Pańskich?
[11] »A oto teraz ręka Pańska nad tobą, i będziesz ślepym, a słońca przez pewien czas oglądać nie będziesz! I natychmiast padły nań mrok i ciemnota, i chodził, wokoło szukając, ktoby go za rękę prowadził.
[12] »Wtedy, widząc, co zaszło, zdumiony nauką Pańską, wielkorządca uwierzył.
[13] »A z Pafos popłynął Paweł i jego towarzysze i przybyli do Perge w Pamfilii. Tu Jan opuścił ich i wrócił do Jerozolimy.
[14] »Oni zaś wybrali się z Perge i dotarli aż do Antyochii pizydyjskiej, gdzie w dzień szabatu weszli do bóżnicy i usiedli.
[15] »A po czytaniu zakonu i proroków przełożeni bóżnicy zwrócili się do nich przez posłańca, mówiąc: Mężowie Bracia, przemówcie, jeśli macie jakie słowo zachęty do ludu.
[16] »Paweł zatem powstał, i ręką nakazawszy milczenie, odezwał się: Mężowie izraelscy, i wy, co się Boga boicie, posłuchajcie!
[17] »Bóg ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył ten lud podczas pobytu na obczyźnie w ziemi egipskiej, z której ich wywiódł potężnym ramieniem,
[18] »i przez lat około czterdzieści znosił ich postępowanie na pustyni.
[19] »A gdy wygładził siedm szczepów w ziemi Kanaan, ziemię ich wydzielił im losem
[20] »prawie po czterystu pięćdziesięciu latach; a potem dał im Sędziów aż do Samuela proroka.
[21] »Następnie zażądali króla; dał im tedy Bóg Saula, syna Kisa, męża z pokolenia Benjamina, na lat czterdzieści.
[22] »A gdy go usunął, wzbudził im Dawida na króla; jemu to wystawił świadectwo, gdy rzekł: »Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mego serca«, który spełniać będzie wszystkie chęci moje.
[23] »Z jego to potomstwa podług obietnicy wywiódł Bóg Izraelowi Jezusa, jako Zbawiciela,
[24] »gdy to Jan, wobec Jego przybycia, głosił chrzest pokuty wszystkiemu ludowi Izraela.
[25] »A Jan, kończąc swe posłannictwo, mówił: Nie jestem ja tym, za kogo mnie uważacie, ale oto przychodzi po mnie Ten, któremu jam nie godzien sandałów u nóg rozwiązać.
[26] »Mężowie Bracia, synowie rodu Abrahama, i którzy między wami boją się Boga! Dla was jest posłane słowo tego Zbawienia.
[27] »Mieszkańcy bowiem Jerozolimy i ich przełożeni nie uznali Go, i przez swój wyrok wypełnili słowa proroków, które w każdy szabat się czyta;
[28] »a chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy godnej śmierci, żądali od Piłata, by Go mogli zgładzić.
[29] »A gdy dokonali wszystkiego, co o Nim napisano, zdjęli Go z krzyża i złożyli Go w grobie.
[30] »Bóg zaś dnia trzeciego wskrzesił Go z martwych,
[31] »a On przez szereg dni ukazywał się tym, co z Nim razem przybyli z Galilei do Jerozolimy, i którzy teraz dają o Nim świadectwo wobec ludu.
[32] »My tedy zwiastujemy wam tę obietnicę, daną ojcom naszym,
[33] »że mianowicie Bóg ją spełnił na synach naszych, wskrzeszając Jezusa, jak to napisano w drugim psalmie: »Tyś synem moim: Ja Cię dziś zrodziłem«.
[34] »Że zaś wzbudził Go z martwych, tak aby już więcej nie wracał do zgnilizny, to tak zapowiedział: »Uczynię niewzruszonemi dla was święte dobra Dawidowe«.
[35] »Dlatego i gdzieindziej mówi: »Nie pozwolisz, aby Święty twój uległ zgniliźnie«.
[36] »Dawid bowiem, oddawszy usługi swojemu narodowi, z woli Bożej zasnął, i złączył się z ojcami swoimi, i uległ zgniliźnie.
[37] »Ale Ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie uległ zgniliźnie.
[38] »A przeto niechże wam, Mężowie-Bracia, wiadomo będzie, że przez Niego zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów;
[39] »i że każdy, kto weń wierzy, dostępuje usprawiedliwienia we wszystkiem, w czem przez zakon mojżeszowy nie mogliście być usprawiedliwieni.
[40] »A przeto uważajcie, by na was nie przyszło, co zapowiedziano u proroków:
[41] »»...Patrzcie szydercy... zdumiewajcie się i gińcie z podziwu, bo za dni waszych dokonywam dzieła, dzieła, któremu pewno nie uwierzycie, choćby wam je kto wyłożył.
[42] »A gdy oni wychodzili, proszono ich, aby następnego szabatu mówili do nich o tem samem.
[43] »Skoro zaś zebrani rozeszli się, wielu z Żydów i z pobożnych nowonawróconych poszło za Pawłem i Barnabą; a oni przemawiali do nich i zachęcali ich do wytrwania w łasce Bożej.
[44] »A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, by słuchać słowa Pańskiego.
[45] »Ale Żydzi, na widok tłumów, pełni zazdrości, sprzeciwiali się słowom Pawła i bluźnili.
[46] »Wtedy Paweł i Barnaba śmiało się odezwali: Wam należało naprzód opowiadać słowo Boże; ale ponieważ odpychacie je i za niegodnych życia wiecznego się uważącie, przeto zwracamy się do pogan.
[47] »Tak bowiem Pan nasz polecił: »Światłem dla pogan cię ustanowiłem, byś był zbawieniem aż po krańce ziemi«.
[48] »Słysząc to poganie, cieszyli się i wielbili słowo Pańskie; a wszyscy, przeznaczeni do żywota wiecznego, uwierzyli.
[49] »Słowo zaś Pańskie szerzyło się po całej okolicy.
[50] »Żydzi wszelako podburzyli pobożnej wpływowe niewiasty, przedniejszych też z miasta, wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie i wyrzucili ich ze swoich siedzib.
[51] »A oni na nich strząsnęli proch z nóg i udali się do Ikonium.
[52] »Uczniowie zaś byli pełni otuchy i Ducha Świętego.