Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A w niedzielę nad ranem, gdy jeszcze ciemno było, przychodzi Marya Magdalena do grobu i widzi, że kamień od grobu jest odwalony.
[2] »Bieży przeto i przybywa do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzecze do nich: Zabrano Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie Go położono.
[3] »I wybrał się Piotr i ów drugi uczeń w drogę, i przybyli do grobu.
[4] »A obaj razem biegli; - ale ów drugi uczeń wyprzedził Piotra, i pierwszy przyszedł do grobu.
[5] »A schyliwszy się, widzi leżące taśmy; wszelako nie wszedł.
[6] »Nadchodzi tedy <i> Szymon Piotr, który podążał za nim, i wchodzi do grobu i ogląda leżące taśmy,
[7] »a także chustę, która była na głowie Jego, a nie leżała razem z taśmami, lecz oddzielnie była zwinięta na osobnem miejscu.
[8] »Wtedy więc wszedł i ów <drugi> uczeń, który pierwszy przybiegł do grobu; i spojrzał, i uwierzył.
[9] »Nie rozumieli bowiem jeszcze Pisma, iż trzeba (było), aby On zmartwychpowstał.
[10] »I odeszli znowu uczniowie do siebie.
[11] »Marya tymczasem stała zewnątrz przy grobie i płakała. A wśród płaczu nachyliła się [i zajrzała] do grobu.
[12] »I widzi siedzących dwóch aniołów w bieli, jednego u głowy, a drugiego u nóg, w miejscu gdzie leżało Ciało Jezusa.
[13] »Oni <zaś> jej mówią: Niewiasto, czemu płaczesz? Rzecze im: Bo zabrano Pana mego, a nie wiem, gdzie Go położono.
[14] »Po tych słowach obróciła się w tył i widzi Jezusa stojącego; nie poznaje wszelako, że to jest Jezus.
[15] »Jezus jej rzecze: Niewiasto, czemu płaczesz? kogo szukasz? Ona sądząc, że to ogrodnik, mówi do Niego: Panie! jeśli ty Go wziąłeś, powiedz mi, gdzieś Go położył, a ja Go zabiorę.
[16] »Jezus do niej rzecze: Maryo! - Ona, zwróciwszy się, mówi do Niego <po żydowsku>: Rabboni, to znaczy: Mistrzu!
[17] »Jezus jej rzecze: Przestań Mię dotykać! albowiem nie wstąpiłem jeszcze do Ojca {mego}; idź raczej do braci moich, i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego.
[18] »Przychodzi Marya Magdalena i opowiada uczniom: Widziałam Pana i to mi powiedział.
[19] »A o zmroku dnia owego, który był niedzielą, - mimo, że drzwi były zamknięte, gdzie uczniowie byli zgromadzeni z obawy przed Judejczykami, przyszedł Jezus, i stanął w pośrodku, i rzekł do nich: Pokój wam!
[20] »A po tych słowach pokazał im ręce i bok; uczniowie zaś ucieszyli się, ujrzawszy Pana.
[21] »Rzekł im więc powtórnie: Pokój wam! Jako Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam.
[22] »A po tych słowach tchnął <na nich> i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego;
[23] »którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; a którym zatrzymacie, są zatrzymane.
[24] »Tomasz zaś, nazywany Didymus, jeden z Dwunastu, nie był z nimi, kiedy Jezus przyszedł.
[25] »Inni przeto uczniowie mówili mu: Widzieliśmy Pana. Ale on im odrzekł: Jeśli nie ujrzę śladu gwoździ na rękach Jego, i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, a ręki mojej nie włożę w bok Jego - <wcale> nie uwierzę.
[26] »A po ośmiu dniach uczniowie Jego byli znowu w domu, a Tomasz z nimi. Jezus przyszedł pomimo drzwi zamkniętych i stanął w pośrodku, i przemówił: Pokój wam!
[27] »Potem rzecze do Tomasza: Włóż palec twój tutaj, i oglądaj ręce moje; podnieś także rękę swą i włóż ją do boku mego, a nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!
[28] »Odpowiedział Tomasz i rzekł doń: Pan mój i Bóg mój!
[29] »Jezus mu rzecze: Żeś Mnie ujrzał, (Tomaszu) uwierzyłeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
[30] »Wiele też innych jeszcze cudów dokonał Jezus w oczach swych uczniów, których nie zapisano w tej księdze.
[31] »To zaś napisano, abyście uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli żywot w Imię Jego.