Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale skądinąd się wdziera, ten jest złodziejem i zbójem;
[2] »kto zaś wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec.
[3] »Temu odźwierny otwiera, a owce słuchają głosu jego; on też po imieniu woła na swe owce i wyprowadza je.
[4] »A gdy <wszystkie> swe {owce} wypuści, idzie przed niemi; owce zaś biegną za nim, bo znają głos jego.
[5] »Za obcym wszakże <napewno> nie pójdą, lecz uciekną od niego, bo głosu obcych nie znają.
[6] »Taką to przypowieść opowiedział im Jezus; ale oni nie zrozumieli, co im chciał przez to powiedzieć.
[7] »Jezus zatem ponownie odezwał się {do nich}: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jam jest bramą owiec.
[8] »Ilu ich tylko przyszło <przede-Mną>, wszyscy są złodziejami i zbójami; toteż owce ich nie słuchały.
[9] »Jam jest bramą; kto przeze-Mnie wejdzie, będzie zbawion; będzie też mógł wchodzić i wychodzić, i znajdzie pastwiska.
[10] »Złodziej nie zakrada się, jak tylko, by kraść i zabijać i niszczyć; Ja przyszedłem, by życie miały i [nader] obficie miały.
[11] »Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz życie własne daje za owce (swoje).
[12] »{Lecz} najemnik, i kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, na widok zbliżającego się wilka porzuca owce i ucieka; wilk zaś porywa <je> i rozprasza {owce}.
[13] »{Najemnik tedy ucieka}, bo jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.
[14] »Jam jest pasterz dobry, i znam swoje, i one Mnie znają:
[15] »podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Toteż i życie swoje kładę za owce [swoje].
[16] »Mam Ja też inne owce, które nie są z tej owczarni, - i te muszę przyprowadzić; one także słuchać będą głosu mego, i stanie się jedna owczarnia, [i] jeden pasterz.
[17] »Ojciec miłuje Mnie dlatego, że Ja życie swe oddaję, aby je znowu odebrać.
[18] »Nikt Mi go wydrzeć nie może, ale Ja oddaję je dobrowolnie; mam (też) moc ofiarować je, i moc znowu je odebrać. Takie zlecenie wziąłem od Ojca mego.
[19] »Dla tych słów powstał znowu rozłam między Judejczykami.
[20] »Wielu bowiem z nich mówiło: To opętaniec i szalony! Czemu Go słuchacie?
[21] »Inni powiedzieli: Opętaniec tak nie przemawia! Czyż czart może ślepym wzrok przywracać?
[22] »{I} przypadła <wtedy> w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. {A} była zima;
[23] »Jezus zaś przechadzał się po świątyni, w krużganku Salomona.
[24] »Judejczycy przeto otoczyli Go i rzekli doń: Dokądże nas w niepewności trzymać będziesz? Jeśliś Ty Chrystus, powiedz nam otwarcie!
[25] »Jezus im odrzekł: Powiedziałem wam, ale nie wierzycie. Czyny, które działam w imię Ojca mego, one świadczą o Mnie;
[26] »ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z liczby owiec moich.
[27] »Owce moje słuchają głosu mego; Ja też znam je, i one idą za Mną.
[28] »A Ja daję im życie wieczne, i <z pewnością> nie zginą na wieki; nikt też nie wydrze ich z ręki mojej.
[29] »To, co Mi dał Ojciec mój, większe jest nad wszystko, a nikt nie może ich wydrzeć z ręki Ojca {mego}.
[30] »Ja i Ojciec jedno jesteśmy!
[31] »<Znowu> {więc} porwali Judejczycy za kamienie, by Go ukamienować.
[32] »Jezus im odrzekł: Wiele dzieł {wspaniałych} ukazałem wam od Ojca {mego}; dla którego z tych dzieł chcecie Mnie kamienować?
[33] »Odpowiedzieli Mu Judejczycy: Nie za czyn dobry chcemy cię kamienować, ale za bluźnierstwo. I dlatego, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz Siebie Bogiem.
[34] »Jezus im odrzekł: Czyż w prawie waszem nie napisano: »Ja rzekłem: bogami jesteście«?
[35] »Jeśli nazwał bogami tych, do których słowo Boże było skierowane - a Pismo mylić się nie może,
[36] »to wy Temu, którego Ojciec uświęcił i na świat posłał, zarzucacie: »bluźnisz«, - ponieważ rzekłem: jestem Synem Bożym?
[37] »Jeśli nie spełniam dzieł Ojca mego, nie wierzcie Mi;
[38] »ale jeśli spełniam, to chociażbyście Mnie wierzyć nie chcieli, dziełom <tym> wierzcie, abyście mogli zrozumieć i uznać, że Ojciec [jest] we Mnie, a Ja w Ojcu.
[39] »Usiłowali zatem <ponownie> Go pojmać; ale On uszedł z ich rąk.
[40] »Ponownie tedy udał się za Jordan, na to miejsce, gdzie najpierw Jan udzielał chrztu. Tam też przebywał,
[41] »a wielu przychodziło do Niego. I mówili: Jan nie zdziałał wprawdzie żadnego cudu; wszystko jednak, co Jan o Nim powiedział, okazało się prawdą.
[42] »Toteż wielu uwierzyło <tam> w Niego.