Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wczesnym tedy rankiem w niedzielę przyszły one do grobu, niosąc wonności, które przygotowały.
[2] »Zastały jednak kamień od grobu odwalony.
[3] »A wszedłszy nie znalazły Ciała Pana Jezusa.
[4] »Gdy zaś tem były zaniepokojone, oto dwaj mężowie w odzieniu lśniącem stanęli przy nich.
[5] »A gdy one się przestraszyły i pochyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Czemu szukacie żyjącego między umarłymi?
[6] »Niemasz Go tu! Wszak powstał z martwych; przypomnijcie sobie, co wam powiedział, gdy był w Galilei,
[7] »i mówił: »Potrzeba, by Syna człowieczego wydano w ręce ludzi grzesznych i ukrzyżowano, i by dnia trzeciego zmartwychwstał«.
[8] »I wspomniały na słowa Jego.
[9] »A wróciwszy od grobu, doniosły o tem wszystkiem Jedenastu i wszystkim innym.
[10] »A były to: Marya Magdalena, i Joanna, i Marya Jakóbowa, i inne z niemi, {które} o tem powiedziały Apostołom.
[11] »Te jednak wieści wydały się w oczach ich niedorzecznością; i nie wierzyli im.
[12] »Piotr wszelako wstał, pobiegł do grobu, a schyliwszy się ujrzał tylko taśmy. I wrócił do siebie, zdumiony tem, co zaszło.
[13] »A oto dwaj z pośród nich szli tego samego dnia do wioski, zwanej Emmaus, odległej sześćdziesiąt stadyów od Jerozolimy;
[14] »rozmawiali zaś ze sobą o tem wszystkiem, co się właśnie wydarzyło.
[15] »A gdy rozmawiali i rozprawiali, sam Jezus zbliżył się i szedł razem z nimi;
[16] »lecz ich oczy były na uwięzi, tak iż Go nie poznali.
[17] »I rzekł do nich: Co to za rozmowy, które prowadzicie między sobą w drodze, i jesteście smutni?
[18] »Jeden zaś, imieniem Kleopas, odezwał się i rzekł doń: Czyś Ty jedynie obcym w Jerozolimie, że nie wiesz, co się tam w tych dniach wydarzyło?
[19] »A {On} ich zapytał: Co takiego? <Oni Mu> zaś odpowiedzieli: Sprawa to Jezusa Nazareńskiego, który był prorokiem, mocarzem czynu i słowa wobec Boga i całego ludu,
[20] »i jak przedniejsi kapłani i nasza starszyzna wydali na Niego wyrok śmierci i ukrzyżowali Go.
[21] »A myśmy się spodziewali, że On to miał być Odkupicielem Izraela! A [teraz] z tem wszystkiem {dziś} trzeci dzień upływa, odkąd to się stało.
[22] »Wprawdzie niektóre z naszych niewiast, co wczesnym rankiem udały się do grobu, wprawiły nas w zdumienie,
[23] »bo, nie znalazłszy Jego Ciała, przyszły z oznajmieniem, że nawet miały objawienie aniołów, którzy głoszą, iż On żyje;
[24] »niektórzy też z nas udali się do grobu, i tak znaleźli, jak niewiasty opowiadały, ale Jego nie widzieli.
[25] »A On rzekł do nich: O bezmyślni i leniwego serca, by wierzyć we wszystko, co prorocy zapowiedzieli!
[26] »Czyż nie trzeba było, aby Chrystus to wycierpiał i [tak] wszedł do chwały swojej?
[27] »A zacząwszy od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich księgach było o Nim.
[28] »I zbliżyli się do wioski, do której zdążali, a On okazywał, jakoby dalej iść zamierzał.
[29] »Ale wymogli na Nim, mówiąc: Zostań z nami, bo ma się ku wieczorowi, i dzień {już} na schyłku. I wszedł, <by zagościć> razem z nimi.
[30] »A gdy z nimi zajął miejsce przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił, i łamiąc podawał im.
[31] »A ich oczy się otworzyły i poznali Go; ale On znikł im [z przed oczu].
[32] »Mówili więc między sobą: Czyż serce nasze w nas nie pałało, gdy <do nas> w drodze przemawiał i gdy nam Pisma tłómaczył?
[33] »A wstawszy tejże chwili wrócili do Jerozolimy i znaleźli zgromadzonych Jedenastu i ich towarzyszów.
[34] »którzy mówili: W istocie Pan zmartwychwstał, i ukazał się Szymonowi.
[35] »Oni zaś opowiedzieli swoje spotkanie w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
[36] »A podczas tej ich rozmowy stanął <sam> {Jezus} między nimi, {i rzekł do nich: Pokój wam! Jam jest; nie bójcie się}!
[37] »A oni przerażeni i zatrwożeni sądzili, że ducha oglądają.
[38] »I rzekł do nich: Czemuście się przerazili i dlaczego powątpiewania mają przystęp do serc waszych?
[39] »Oglądajcie ręce moje i stopy <moje>, że to Ja sam jestem; dotykajcie się <Mnie>, a przekonacie się, albowiem duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że Ja posiadam.
[40] »{Po tych zaś słowach pokazał im ręce i stopy}.
[41] »Ale gdy oni z radości i ze zdumienia jeszcze nie dowierzali, rzekł <do nich>: Macie tu co do jedzenia?
[42] »Oni zaś podali Mu cząstkę pieczonej ryby {i plastr miodu}.
[43] »A On wziął, i jadł wobec nich, {resztę zaś im podał}.
[44] »Rzekł im również: Te są słowa moje, które do was powiedziałem, gdy jeszcze byłem z wami: »Potrzeba, aby się spełniło wszystko, co o Mnie napisano w prawie mojżeszowem i w prorokach i w psalmach«.
[45] »Wówczas otworzył im zmysł, by Pisma rozumieć mogli.
[46] »I rzekł do nich: Tak napisano {i tak potrzeba było}, aby Chrystus cierpiał, i dnia trzeciego powstał z martwych,
[47] »i aby w Jego Imieniu głoszono wszystkim narodom pokutę i odpuszczenie grzechów, zarzynając od Jerozolimy.
[48] »Wy {zaś} jesteście tego świadkami.
[49] »A <oto> Ja zsyłam na was Obietnicę Ojca mego; wy zaś pozostańcie w mieście, aż obleczecie się mocą z wysoka.
[50] »I wyprowadzi! ich {stamtąd} aż ku Betanii, a podniósłszy swe ręce błogosławił im.
[51] »A gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, {i wzniósł się do nieba}.
[52] »Oni zaś {oddali <Mu> pokłon, i} z wielkiem weselem wrócili do Jerozolimy.
[53] »Stale też przebywali w świątyni, {wielbiąc i} chwaląc Boga. {Amen}.