Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zdarzyło się zaś w owym czasie, że Cezar August wydał edykt, aby spisano ludność we wszystkich ziemiach.
[2] »Tego spisu dokonano, zanim Kwiryniusz został wielkorządcą Syryi.
[3] »Szli więc wszyscy do spisu, każdy do miasta swego.
[4] »Wybrał się też i Józef z Galilei, z miasteczka Nazaretu, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawidowego,
[5] »aby się dać wpisać z Maryą, poślubioną swą {małżonką}, która była brzemienna.
[6] »A gdy tam przebywali, nadeszły dni <Jej> rozwiązania.
[7] »I porodziła Syna swego pierworodnego, i uwinęła Go w pieluszki i złożyła Go w żłobie; bo nie było dla nich miejsca w gospodzie.
[8] »A obozowali w tejże okolicy pasterze <w polu>, odbywając straż nocną nad stadem swem.
[9] »A oto anioł Pański zjawił się przy nich, a jasność Boża zewsząd ich oświeciła, czem się mocno przerazili.
[10] »Anioł zaś rzekł do nich: Nie bójcie się; bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem ludu całego:
[11] »W mieście Dawida narodził się wam dziś Zbawiciel, który jest Chrystusem Panem.
[12] »A oto znak dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i złożone w żłobie.
[13] »Nagle też zjawiły się z aniołem zastępy wojska niebieskiego, które wielbiły Boga i mówiły:
[14] »»Chwała - Boga - w niebie i na ziemi; pokój - ludziom - dobrej woli«!
[15] »A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze <owi> mówili jeden do drugiego: Chodźmyż <więc> do Betlejem, by zobaczyć to, co zaszło, co Pan nam objawił.
[16] »Przyszli tedy z pośpiechem i znaleźli Maryę i Józefa i Niemowlę, złożone w żłobie.
[17] »A obaczywszy, rozpowiadali, co było im powiedziane o tem Dzieciątku.
[18] »Wszyscy zaś, którzy słyszeli, dziwili się [także] temu, co im pasterze mówili.
[19] »A Marya przechowywała <w pamięci> wszystkie te zdarzenia, i rozważała je w sercu swojem.
[20] »Pasterze zaś powrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im było obiecane.
[21] »A gdy nadszedł dzień ósmy, w którym należało obrzezać {Dziecię}, nadano Mu imię Jezus, zapowiedziane przez anioła, zanim się <Ono> w łonie poczęło.
[22] »A po upływie czasu ich oczyszczenia, według prawa mojżeszowego, zanieśli Je do Jerozolimy, aby [Je] stawić przed Panem,
[23] »jako przepisano w zakonie Pańskim, iż: »Każdy pierworodny płód męski ma być Panu poświęcony«,
[24] »i aby złożyć ofiarę z »pary synogarlic, albo z dwojga gołąbków«, jak to nakazywał zakon Pański.
[25] »A oto żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon, mąż sprawiedliwy i pobożny, który oczekiwał pocieszenia Izraela, a Duch Święty był z nim.
[26] »I od <tego> Ducha Świętego otrzymał <on> objawienie, że nie umrze, póki nie ujrzy Chrystusa Pańskiego.
[27] »A wiedziony Duchem przybył do świątyni. A gdy wnosili Dziecię Jezus Rodzice [Jego], aby spełnić za Nie przepis prawa.
[28] »wtedy on wziął Je w objęcia swe, i wielbił Boga, i rzekł:
[29] »Teraz wypuszczasz sługę twego, Panie, jako mówiło słowo twe, w pokoju;
[30] »albowiem wzrok mój ujrzał twe Zbawienie,
[31] »któreś zgotował wobec wszystkich ludów:
[32] »Światło wśród pogan na ich oświecenie, i chwałę ludu twego, Izraela.
[33] »A Ojciec Jego i Matka dziwili się temu, co o Niem mówiono.
[34] »Im także błogosławił Symeon; do Maryi zaś, Matki Jego, rzekł: Oto przeznaczon jest Ten na upadek, i na powstanie wielu w Izraelu, i znak, któremu sprzeciwiać się będą;
[35] »twoją zaś własną duszę miecz przeszyje, by wyszły na jaw wielu serc zamysły.
[36] »Była też Anna prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która doszła lat bardzo sędziwych. Z mężem {swym} żyła przez lat siedm od swego panieństwa,
[37] »a jako wdowa doczekała się ośmdziesiątego czwartego roku; i nie opuszczała świątyni, służąc <Bogu> dniem i nocą w postach i modłach.
[38] »Ona to, nadszedłszy tej samej godziny, wielbiła Boga i rozpowiadała o Niem tym wszystkim, którzy oczekiwali wybawienia Izraela.
[39] »A gdy dopełnili wszystkiego wedle Pańskiego zakonu, powrócili do Galilei, do swego miasteczka Nazaretu.
[40] »Dziecię zaś rosło i nabierało sił, pełne mądrości, a łaska Boża była w Niem.
[41] »A Rodzice Jego rok rocznie chodzili do Jerozolimy na uroczystość Paschy.
[42] »Gdy więc doszedł do lat dwunastu, udali się oni {do Jerozolimy} na zwykły obchód tej uroczystości.
[43] »A po upływie świąt, gdy wybierali się z powrotem, pozostał młody Jezus w Jerozolimie, o czem nie wiedzieli Rodzice Jego.
[44] »W mniemaniu, że idzie On z gromadą, odbyli dzień drogi, i poszukiwać Go zaczęli pomiędzy krewnymi i znajomymi.
[45] »Ale nie znalazłszy, wrócili do Jerozolimy, i szukali Go.
[46] »I stało się, że dnia trzeciego znaleźli Go w świątyni, gdy siedział wśród uczonych, przysłuchując się im i zadając im pytania.
[47] »Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli wielce zdumieni Jego rozumem i odpowiedziami.
[48] »A ujrzawszy Go <bardzo> się zdziwili. Matka zaś Jego rzekła doń: Synu, czemuś nam tak uczynił? Oto Ojciec twój i Ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie!
[49] »A On im odrzekł: Czemuż to szukaliście Mnie? Nie wiedzieliście, że potrzeba, abym brał udział w sprawach Ojca mego?
[50] »Ale oni nie zrozumieli odpowiedzi, którą im dał.
[51] »Wrócił się tedy z nimi i przybył do Nazaretu, i był im posłuszny. A Matka Jego przechowywała w swem sercu wszystkie te zdarzenia.
[52] »Jezus zaś wzrastał w mądrości i w latach i w łasce, u Boga i u ludzi.