Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A do uczniów swych rzekł: Nieuniknioną jest rzeczą, aby zgorszenia przyjść nie miały; lecz biada temu, przez kogo przychodzą;
[2] »takiemuby pożyteczniej było, jeśliby uwiązano kamień młyński u szyi jego, i wrzucono go do morza, niż żeby miał zgorszyć jedno z tych maluczkich.
[3] »Uważajcie na siebie! Gdy zgrzeszy brat twój {przeciw tobie}, upomnij go; a jeśli będzie żałował, przebacz mu.
[4] »A choćby siedmkroć na dzień zgrzeszył przeciw tobie, i siedmkroć {na dzień} zwrócił się do ciebie, mówiąc: »Żałuję« - odpuścisz mu.
[5] »I rzekli Apostołowie do Pana: Przymnóż nam wiary.
[6] »Pan zaś odpowiedział: Gdybyście mieli wiarę, jak ziarnko gorczycy, moglibyście rzec do tej morwy: Wyrwij się z korzeniem, i zasadź się w morzu; - a napewno byłaby wam posłuszna.
[7] »A któż z was, mając sługę oracza lub pasterza, powie mu, gdy wraca z pola: Chodź zaraz, zajmij miejsce u stołu?
[8] »a nie powie raczej do niego: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż ja zjem i wypiję; a potem ty jeść i pić będziesz?
[9] »Azali dziękuje owemu słudze dlatego, że spełnił, co mu polecono? - {Nie sądzę}.
[10] »Tak i wy: gdy uczynicie wszystko, co wam rozkazano, mówcie: Słudzyśmy nieużyteczni; cośmy winni byli uczynić, spełniliśmy.
[11] »A gdy szedł do Jerozolimy, przechodził <sam> między Samaryą a Galileą.
[12] »I gdy zbliżał się do pewnej osady, zabiegło {Mu} dziesięciu mężów, trądem okrytych. Stanęli oni zdaleka,
[13] »i podnieśli głos, wołając: Jezusie, Mistrzu, zmiłuj się nad nami!
[14] »A ujrzawszy {ich} rzekł <im>: Idźcie, pokażcie się kapłanom. I stało się, że podczas drogi zostali oczyszczeni.
[15] »A jeden z nich, widząc, że był uzdrowiony, wrócił się, wielbiąc Boga głosem wielkim,
[16] »i dzięki <Mu> czyniąc, padł na oblicze do nóg Jego; - a był to Samarytanin.
[17] »Jezus zaś odezwał się i rzekł: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzież więc [jest] dziewięciu?
[18] »Żaden więc z nich nie wrócił się, by chwałę oddać Bogu, z wyjątkiem tego cudzoziemca?
[19] »Do niego zaś przemówił: Wstań, idź, wiara twoja uzdrowiła cię!
[20] »A zapytany przez faryzeuszów, kiedy nadejdzie królestwo Boże, odezwał się i rzekł: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie;
[21] »mówić nie będą: »Oto tutaj«, albo »{Oto} tam«; albowiem królestwo Boże jest oto wpośród was!
[22] »Rzekł też do uczniów {swych}: Nadejdą czasy, kiedy będziecie pragnęli zobaczyć jeden z dni Syna człowieczego, ale nie ujrzycie.
[23] »I mówić wam będą: »Oto tutaj«, - {albo} »Oto tam«. Nie chodźcie, ani za nimi nie biegnijcie!
[24] »Albowiem jako błyskawica, gdy łyśnie, światło rozsiewa od jednego krańca pod niebem aż do drugiego, tak będzie i Syn człowieczy w dniu swoim.
[25] »Wpierw jednak musi On wiele wycierpieć i być odrzucon przez to plemię.
[26] »A jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna człowieczego.
[27] »Jedli {i} pili, żenili się {i} wydawali za mąż aż do dnia, w którym Noe wszedł do korabia, i aż przyszedł potop i wygładził wszystkich.
[28] »Podobnie było też i za czasów Lota. Jedli {i} pili, kupowali {i} sprzedawali, sadzili {i} budowali.
[29] »W dniu zaś, w którym Lot opuścił Sodomę, spadł ogień z siarką, jako deszcz z nieba, i wygładził wszystkich.
[30] »Podobnie będzie w dniu, w którym Syn człowieczy się objawi.
[31] »W dniu owym, kto będzie na tarasie domu, a jego sprzęty w mieszkaniu, niechaj nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech się również wstecz nie wraca.
[32] »Przypomnijcie sobie żonę Lota!
[33] »Ktoby usiłował duszę swą zachować, straci ją; a ktoby {ją} stracił, ożywi ją.
[34] »Powiadam wam: owej nocy będą dwaj na jednem łożu: jednego wezmą, a drugiego zostawią.
[35] »Dwie będą mełły razem: jedną wezmą, a drugą zostawią. {Dwaj <będą> na roli; jednego wezmą, a drugiego zostawią}.
[36] »Odezwali się i rzekli doń: Gdzie, Panie?
[37] »A On im powiedział: Gdzie [jest] padlina, tam i orły się zbiorą.