Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A zbliżali się do Niego <wszyscy> celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
[2] »Faryzeusze zaś i uczeni szemrali, mówiąc: Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi!
[3] »Powiedział im tedy taką przypowieść, mówiąc:
[4] »Któż z was, mając sto owiec, jeśli straci z nich jedną, nie zostawia na stepie dziewięćdziesiąt dziewięć i nie idzie za tą, która zabłądziła, aż ją znajdzie?
[5] »A gdy {ją} odnajdzie, bierze z radością na barki swe,
[6] »a przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, i mówi do nich: Cieszcie się ze mną, albowiem odnalazłem moją owcę zbłąkaną.
[7] »Powiadam wam, że podobnież w niebie będzie żywsza radość z powodu jednego grzesznika pokutującego, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty.
[8] »Albo - któraż niewiasta, mając dziesięć drachm, jeśli zgubi jedną drachmę, nie zapali światła i nie zamiecie domu i nie będzie szukać starannie, aż odnajdzie?
[9] »A gdy znajdzie, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki, mówiąc: Cieszcie się ze mną, albowiem odnalazłam drachmę, którą zgubiłam.
[10] »Podobna radość, powiadam wam, jest wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika pokutującego.
[11] »Powiedział również: Pewien człowiek miał dwóch synów.
[12] »I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi dział majętności, który {na mnie} przypada. I podzielił między nich majątek.
[13] »A niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, udał się w podróż do dalekiej krainy, a żyjąc rozrzutnie, zmarnował tam swój majątek.
[14] »A gdy stracił wszystko, nastał głód srogi w owej krainie, on zaś zaczął cierpieć niedostatek.
[15] »Poszedł więc, i przyjął służbę u jednego z obywateli owej krainy; ten zaś posłał go do włości swoich, aby pasł wieprze.
[16] »I pragnął swój żołądek nasycić strączem, którem karmiono wieprze, ale nikt mu nie dawał.
[17] »Toteż wszedłszy w siebie, rzekł: Iluż najemników [w domu] mego ojca ma dosyć chleba, a ja tu z głodu ginę!
[18] »Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie;
[19] »i nie jestem już godzien zwać się synem twoim; uczyń mnie jakby jednym z najemników twoich.
[20] »Jakoż wstał i poszedł do ojca swego. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go ojciec jego, i zdjęła go litość; przybiegł więc, rzucił mu się na szyję jego i zaczął go całować.
[21] »Syn zaś rzekł do niego: Ojcze zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie; nie jestem już godzien zwać się synem twoim!
[22] »Ojciec jednak rzekł do sług swoich: Przynieście natychmiast najlepszą szatę, a obleczcie go; włóżcie też pierścień na rękę jego, a sandały na nogi {jego}.
[23] »I przywiedźcie karmnego cielca {i} zabijcie, a posilajmy się i <wesoło> ucztujmy,
[24] »bo ten syn mój był umarł, a ożył; zaginął był, a odnalazł się. I zaczęli <wesoło> ucztować.
[25] »A starszy syn jego był na polu. Gdy tedy wracał i zbliżał się do domu, usłyszał muzykę i piosnki taneczne.
[26] »Przywołał przeto jednego ze sług i zapytał, coby to było.
[27] »On zaś mu odpowiedział: Brat twój przybył, a ojciec twój kazał zabić karmnego cielca, iż go odzyskał zdrowego.
[28] »A on oburzył się, i nie chciał wejść. Ojciec więc jego wyszedł i zaczął go prosić.
[29] »On jednak odpowiadając rzekł do ojca {swego}: Oto tyle lat ci służę, i nigdy polecenia twego nie przekroczyłem, - ty zaś nie dałeś mi nigdy koźlęcia, bym <wesoło> mógł ucztować z przyjaciółmi swymi.
[30] »Ale gdy wrócił ten syn twój, który z wszetecznicami roztrwonił majątek swój, - ty dlań karmnego cielca zabić kazałeś.
[31] »On mu jednak odpowiedział: Synu, ty zawsze jesteś ze mną, a wszystko moje jest twojem.
[32] »Należało wszakże <wesoło> ucztować i cieszyć się, bo ten brat twój umarł był, a ożył; zaginął był, a odnalazł się.