Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »W owym czasie, gdy znowu zgromadziła się mnoga rzesza, a nie miała co jeść, przywołał uczniów i rzekł im:
[2] »Żal Mi <tego> ludu, bo już od trzech dni trwa przy Mnie, a nie ma co jeść.
[3] »A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domów swych, w drodze zesłabną, bo niektórzy z nich przybyli z daleka.
[4] »I odpowiedzieli Mu uczniowie Jego: Skądże mógłby kto nakarmić ich chlebem tu na pustkowiu?
[5] »A On ich zapytał: Ile macie chlebów? Oni zaś odrzekli: Siedm.
[6] »Polecił tedy rzeszy, by usiadła na ziemi; a biorąc siedm chlebów i dzięki czyniąc łamał i rozdawał uczniom swoim do rozdzielania; a oni podawali ludowi.
[7] »Mieli też trochę rybek; te także pobłogosławił i polecił <je> rozdać.
[8] »Jedli tedy i nasycili się; a z resztek ułomków zebrano siedm koszyków.
[9] »A {tych, którzy się posilili}, było około czterech tysięcy. A rozpuściwszy ich,
[10] »wsiadł natychmiast do łodzi wraz z uczniami swymi, i przybył do okręgu Dalmanuta.
[11] »Faryzeusze zaś wyszli i zaczęli z Nim rozprawy, a kusząc Go żądali odeń znaku z nieba.
[12] »A On, westchnąwszy z głębi serca <swego>, rzecze: Jakiegoż znaku żąda to plemię? Zaprawdę, powiadam wam, nie dadzą żadnego znaku plemieniu temu!
[13] »I opuściwszy ich, wsiadł znów {do łodzi} i odpłynął na drugi brzeg.
[14] »Zapomnieli przy tem wziąć chlebów i jeden tylko bochenek mieli z sobą w łodzi.
[15] »On zaś przykazywał im, mówiąc: Wystrzegajcie się pilnie kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda.
[16] »Oni tedy zaczęli między sobą rozprawiać, {mówiąc}: Przecież chlebów nie mamy!
[17] »{Ale Jezus} świadom [tego] rzecze im: Czemu rozprawiacie, że nie macie chlebów? Jeszczeć nie rozumiecie, ani nie pojmujecie? Czy {jeszcze} macie w sobie serce zaślepione?
[18] »»Mając oczy nie widzicie, a mając uszy nie słyszycie?« A czyż nie pamiętacie?
[19] »Gdym pięć chlebów łamał dla pięciu tysięcy, ile (o zebraliście koszów, napełnionych ułomkami? Mówią Mu: Dwanaście.
[20] »A gdy siedm {chlebów} dla czterech tysięcy, ile to <pełnych> koszyków zebraliście z ułomkami? A oni odpowiadają {Mu}: Siedm.
[21] »Rzekł tedy do nich: {Jakże} jeszcze nie pojmujecie?
[22] »Przybywają tedy do Betsaidy. I przyprowadzają doń ślepego, prosząc Go, aby się go dotknął.
[23] »A On wziął ślepego za rękę, wyprowadził go po za wioskę, zwilżył mu oczy swą śliną i kładąc <na nim> ręce {swe}, zapytał go: Czy widzisz co?
[24] »On zaś, otwierając oczy, rzekł: Widzę ludzi, <bo widzę ich> niby drzewa, chodzących.
[25] »Potem znów położył ręce na oczy jego, a on {zaczął} <jasno> widzieć i tak ozdrowiał, że wszystko dokładnie <i z daleka> rozeznawał.
[26] »Odesłał go tedy do domu jego, mówiąc: {Idź do domu swego}; a gdybyś wszedł do wioski, nikomu <w wiosce nic> nie mów!
[27] »Potem wybrał się Jezus i uczniowie Jego ku wioskom Cezarei Filipa. A w drodze zapytał uczniów swoich, mówiąc do nich: Za kogo Mnie ludzie mają?
[28] »Oni tedy odpowiadając, rzekli doń: Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a inni {jakby} za jednego z proroków.
[29] »<On zaś> [wtedy] zapytał ich: A wy za kogo Mnie macie?
[30] »Piotr odezwał się i rzekł doń: Tyś jest Chrystus. I zakazał im, aby nikomu o Nim nie mówili.
[31] »Zaczął tedy pouczać ich, iż trzeba, by Syn człowieczy wiele cierpiał, i był odrzucony przez starszyznę i przedniejszych kapłanów i uczonych, i by poniósł śmierć, a po trzech dniach zmartwychwstał.
[32] »A mówił <te> słowa otwarcie. Ale Piotr, wziąwszy Go na bok, zaczął Mu to wymawiać.
[33] »On jednak, odwracając się i patrząc na uczniów swych, zgromił Piotra, mówiąc: Odejdź ode Mnie, kusicielu! Bo nie myślisz o tem, co Boże, ale o tem, co ludzkie.
[34] »A zwoławszy rzeszę wraz z uczniami swymi, rzekł do nich: Jeśli kto chce iść za Mną, niechaj zaprze samego siebie i niech weźmie krzyż swój, a naśladuje Mnie.
[35] »Kto bowiem chciałby duszę swą ocalić, straci ją; a ktoby stracił duszę swą dla Mnie i dla Ewangelii, zbawi ją.
[36] »Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, jeśliby na duszy swej szkodę poniósł;
[37] »albo co może dać człowiek w zamian za duszę swą?
[38] »Bo ktoby się wstydził Mnie i nauk moich przed tem plemieniem wiarołomnem i grzesznem, tego i Syn człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego, wraz z świętymi aniołami.